DE GELUKSDAG
door CAlph. cDelaclier
Nooit meer vetwormpjes
32
door eenvoudige zuurstof-
behandeling zelf toe te passen.
Vetpuistjes, uitgezette poriën en der
gelijke huidontsieringen beteekenen, dat
de huidporiën door onzuiverheden ver
stopt zijn en de onderhuidsehe weefsels
niet goed functionneeren. Alleen natuur
lijke, zuiverende zuurstof kan dit kwaad
genezen. Wanneer U een flinke lepel
Radox door Uw waschwater mengt, ziet
U de zuurstof, die Radox vrijmaakt, in
sprankelende belletjes naar de opper
vlakte komen. Deze verfrisschende, ge
neeskrachtige zuurstof zal Uw arme,
verstopte huidporiën openen en zuive
ren, en de onderhuidsehe weefsels en
kliertjes bereiken, waarvan de algeheele
gezondheid der huid afhangt. Deze
weefsels worden door Radox gevoed en
versterkt, waardoor de geheele huid als
't ware verjongt. Probeer Radox van
avond nog. Om vetpuistjes of rimpels
onmiddellijk te verwijderen is de een
voudige gebruiksaanwijzing bijgesloten.
Als algemeene schoonheids-behandeling
hoeft U niet anders te doen, dan telkens
wanneer U het gezicht wascht, wat Radox
door het water te mengen. Binnen enkele
dagen zult U verwonderd zijn over Uw
eigen teintjeugdig, zacht en elastisch,
zonder eenige ontsiering. Radox is ver
krijgbaar bij alle apothekers en dro
gisten a f 0.75 per pak, omzetbelasting
inbegrepen.
Imp. N.V. Rowntree Handels-Maat
schappij, Heerengr. 209, Amsterdam-C.
PERMKJf
WRKLEY
PIERRE Serusier had zijn vlucht
van het eiland Cayenne lang te
voren bepaald op den zevenden
Juli. Die datum was niet willekeurig
gekozen, maar alleen omdat hij dien
dag als zijn geluksdag beschouwde.
Op een zevenden .1 uli was hij geboren en
op een zevenden Juli getrouwd. Een jaar
later was hij op den veertienden Juli -
een veelvoud van zeven verblijd met
de geboorte van een zoon en nog een
jaar later was hem op den zevenden
Juli de hoofdprijs ten deel gevallen van
de paardenrennen van Auteuil. Het cijfer
zeven had dus een gelukkige beteekenis
gehad in zijn leven en ofschoon hjj be
weerde niet bijgeloovig te zijn, was hij
in den loop der jaren den zevenden
Juli gaan beschouwen als een dag, waar
op niets wat hij ondernam hem misluk
ken kon.
Serusier was voor het plegen van een
moord, waarbij wraak als motief had
voorgezeten, tot twintig jaar deportatie
veroordeeld. In het eerste jaar van
zijn verblijf op Cayenne had hij besloten
te vluchten en het tweede jaar had hij
gebruikt, om toebereidselen te maken
voor zijn vlucht. Hij was te werk gegaan
met de behoedzaamheid van een man,
die geduld weet te oefenen, omdat hij
niets riskeeren wil en toen zijn derde
jaar op Cayenne was aangebroken, sloeg
hij op een nacht den laatsten gestolen
spijker in het primitieve vlot, dat hij
onder den vloer van zijn huisje verbor
gen had. Toen was hij gereed en wachtte
hij alleen nog maar op het aanbreken van
den nacht van den zevenden Juli.
fn den vooravond van den zesden ver
brak hij 't geheim van de voorgeno
men vlucht. Hij zat in de kleine can-
tine met Jean Valdeaux, den eenigen
riend, dien hij zich hier gemaakt had.
Valdeaux was een politiek veroordeelde,
een man, die nooit een overtollig woord
over zijn lippen liet komen, en die op
liet woelige wereldje rondom zich neer
zag met de beschouwende belangstel
ling van een Stoïcijnsch wijsgeer. In
een hoek van de cantine sputterde de
radio, aan de ruwhouten'tafel zaten een
paar gedeporteerden te kaarten en tus-
schen al dat rumoer door vertelde Se
rusier in afgebroken halve zinnen van
zijn vlucht.
„Vannacht, omstreeks één uur.
besloot hij zijn gefluisterde verhaal.
„Gevaarlijk," mompelde Valdeaux,
zonder de minste verrassing te laten
blijken.
„Niet zoo erg, als het zich laat aan
zien. 'k Heb alles nauwkeurig berekend.
De stroom loopt in Noord-Westelijke
richting op de kust aan. Ik verwacht
ergens in Nederlandsch of Engelsch
Guyana terecht te zullen komen."
„Dan beginnen de moeilijkheden pas."
„Toch niet. Mijn vrouw heeft geld
en papieren naar Paramaribo overge
maakt. Eenmaal daar ben ik gered, 'k
Neem een schip naar Lissabon. Mijn
vrouw en mijn jongen voegen zich daar
bij me. Alles is zorgvuldig overlegd, het
plan kén bijna niet mislukken. Ik heb
er veel vertrouwen in, morgen is het
mijn geluksdag, weet je
Valdeaux schudde bezorgd het hoofd.
„Ik zou mijn leven niet op zoo'n manier
durven wagen. Een onbestuurbaar vlot,
temidden van honderden haaien
Hij zweeg plotseling. Vanuit den
luidspreker in den hoek verhief zich
een stem. „Ernstig spoorwegongeluk te hem niet veel wijzer, doch wel ge-
bij Aix-les-Bains. Negen dooden, twin- ruster.
tig zwaar en licht gewonden„Het radiogram werd vertraagd, zei
Serusier luisterde er niet naar, de de opzijphter. „Toeval dat-ie het niet
anderen evenmin. gehoord heeft. De gouverneur komt
„Ik weet het, 't is niet zonder ge- bij het morgenappèl, hij wil het zelf....'
vaar," antwoordde Serusier, „maar ik „Een beroerd geval, ik zou niet graag
durf het er op te wagen. Ik houd het in zijn schoenen staan," antwoordde de
niet langer uit. 'k Sterf van verlangen bewaker op het gemompel, dat wegge
naar mijn vrouw en kind. En als het storven was in een onverstaanbaar ge-
vluchtplan me al dien tijd niet op de fluister.
been had gehouden, zou ik allang be- Toen gingen de stemmen en de schre-
zweken zijn. Ik kan geen zeventien jaar den weer door. Serusier herademde,
meer buiten hen leven. Zelfs geen jaar Het was een dienstzaak, waarover het
meer. Ik wil hen terugzien, allebei, mijn gesprek geloopen had. Bepaald was er
vrouw en mijn kindiets bijzonders aan de hand, iets dat een
Zijn stem brak in een zackten snik, bewaker betrof. En in elk geval iets,
die verloren ging in de klanken van den dat de gemoederen nogal bezighield,
luidspreker„De machinist trachtte want anders gebeurde het nooit, dat
nog, door onmiddellijk alle remmen aan er nog zoo laat gesurveilleerd werd. Met
te zettende vlucht had het echter niets te maken,
Valdeaux luisterde even naar den in dat geval zou men zijn huisje wel
omroeper en Serusier veegde heimelijk hebben geïnspecteerd,
een traan weg.
„Ja, het verlangen naar de vrijheid /gerustgesteld gaf hij zich weer over aan
is machtig. peinsde Valdeaux eens- zijn droomen. Te middernacht stond
klaps halfluid. hij op zijn geluksdag was eindelijk aan-
Serusier maakte een hartstochtelijk gebroken. Hij kleedde zich vlug aan en
gebaar, 't Is de vrijheid niet," zei hij begon schier zonder gerucht den vloer
heesch. „Ik wil in ballingschap leven en van zijn huisje op te breken. Een half
sterven, als ik mijn vrouw en kind maar uur later sloop hij met het lichte vlot
bij me heb. Zonder hen kan ik niet leven, op zijn rug naar den oever. Tot zoover
zeg ik je. Misschien klinkt dat kinder- ging alles goed, doch van nu af aan zou
achtig, onmannelijk. Misschien lach je de geluksster hem moeten leiden, die
me er om uit, maar o, als je wist wat boven den zevenden Juli was opgegaan,
er in me omging in die eenzame nach- Zonder gerucht gleed het vlot te vra
ten ter. Serusier plaatste zich in het midden
In machteloos verlangen wrong hij en stiet het met één voet van den kant
zijn handen samen en Valdeaux wierp af. Het lichte vlot schommelde, doch
hem een sympathieken blik toe. „Ik bleef drijven en werd spoedig door den
kan het begrijpen," zei hij hartelijk. stroomgegrepen.Met'ndiepenzuchtvan
„Ik wensch je succes, Pierre. Vergeet vreugde zag Serusier het eiland van zich
me niet, als je eenmaal in veiligheid wijken. Alles ging goed, daarginds had
bent. Met een enkel lettertje ben ik men niets bespeurd van de vlucht. Hij
reeds tevreden." strekte zich languit neer en nam een
Serusier knikte en wierp een vluch- ster in het oog, om de richting te bepalen
tigen blik op de kaartspelers. Niemand waarin hij dreef. Doch nauwelijks was
lette op hen en onder de tafel gaf hij hij gemakkelijk gelegen, toen hij hevig
zijn vriend de hand. verschrikt het hoofd ophief. 3 an het
„Vaarwel," fluisterde hij en tegelijk eiland klonk een schrille fluittoon, het
stond hij op. Toen hij het zaaltje ver- geluid dat iemand voortbrengt, als hij
liet, ving hij nog juist een paar namen op zijn vingers fluit. Doodelijk ontsteld
op van de slachtoffers van het spoor- hield hij zijn adem in. Was het een
wegongeluk „Meneer Durenne, heden- waarschuwing aan de wacht in den uit-
middag overleden. Mevrouw Mautard, kijktoren? Of was het misschien geen
bij de botsing gedoodmenschelijk geluid t
„Frankrijk, Lucy, kleine Pierre. Er verstreken dertig, veertig secon-
mompelde hij met een zachten glim- den. Toen flitste het zoeklicht op van
lach, bij het hooren van die vertrouwd het eiland. De straal viel recht op het
klinkende namen. Toen trad hij naar vlot en Serusier hief in doodsangst de
buiten. Hij begaf zich terstond naar handen op.
zijn huisje. Sinds een jaar was hjj ge- „Lucie. Pierre. gilde hij
woon geweest vroeg naar bed te gaan, radeloos.
om 's nachts te kunnen werken en hij Toen kraakte er eensklaps een mitrail-
wilde daar vanavond niet van afwijken, leur. Er klonk een rauwe doodskreet
Hij mocht vooral deze laatste uren niet over de wijde wateren en daarop werd
opvallen door een veranderde gewoonte plotseling alles weer stil, doodstil. De
en dus begaf hij zich onmiddellijk naar vlucht was mislukt: de looden slang uit
bed. den dood- en verderfbrakenden mitrail-
Geruimen tijd lag hij droomend te leurmond had aan alle heerlijke illusies
luisteren naar het sterke gedruisch van van Pierre Serusier een einde gemaakt,
de golven, die braken op de kust. Toen
werd hij zich plotseling met een schrik- T~)en volgenden morgen stond de heele
schok bewust, dat er iets ongewoons strafkolonie in treurig zwijgen bij
voorviel op het eiland. Schreden na- een aangespoeld vlot.
derden zijn huisje, bleven staan en „Op den zevenden Juli, zijn geluks-
gingen weer door. Opnieuw naderden dag...." spotte iemand somber,
schreden en ook deze hielden stil voor z'n „Misschien tóch zijn geluksdag," deed
deur. Scherp lag hij te luisteren, doods- de zachte stem van den opzichter zich
bang dat zijn plannen misschien op het hooren. „Hij hield dolveel van zijn
laatste oogenblik ontdekt waren. Toen vrouw en zijn kind en gisterenavond
hoorde hij stemmen, mompelende stem- kwam 't bericht door de radio, dat ze
men die van den opzichter en van een beiden gedood zijn bij het spoorweg
bewaker. Wat hij ervan verstond maak- ongeluk bij Aix-les-Bains...."