DE BO SWELL-
SISTERS
(De best betaalde
zangeressen
ter wereld
MEESTAL kunnen we in een succes, dat een
zanger of een zangeres behaalt, dezelfde
lijn vaststellen. Langzaam klimmen ze op
tot 'n zekere bekendheid. Theater-agenten
sluiten contracten af voor hun optreden in binnen-
of buitenland, de kranten geven meer uitvoerige
verslagen en ten slotte komt er een internationale
gramofoon-maatschappij opdagen, die het voorstel
doet om zijn of haar stemgeluid op de wasplaat
vast te leggen. Daardoor ontstaat meestal de groote
kans, dat het aantal bewonderaars nog toeneemt.
De gramofoonplaat dient dus in deze gevallen voor
de betrokkenen om er nog een schepje bovenop te
doen.
De Boswell-Sisters, op het oogenblik de meest
bekende en dientengevolge best betaalde zange
ressen ter wereld die verleden week voor een
enthousiast Londenscli publiek avond na avond
optraden, vormen hierop een uitzondering. Ze werden
al in de gelegenheid gesteld voor een gramofoon -
maatschappij te
spelen, toen ze
i Een gramoloon- eigenlijk weinig
t meer bekendheid
plaat maakte genoten dan alleen
J hen bekend in hun naaste om-
geying- En met
recht kan worden
gezegd vanaf hun eerste gramofoonplaat begon de
victorie
Nauwelijks zes jaar geleden studeerden deze
meisjes nog in New-Orleans. Hun vader werkte op
een fabriek de moeder verrichtte de gewone,
dagelijksche, huiselijke bezigheden. De meisjes
Martha, Connie en Vet waren hun eenige kinderen.
De ouders voelden echter veel voor muziek en
leerden de meisjes reeds vroeg spelen op de piano
(Martha), op de cello (Connie) en op de viool (Vet).
Bovendien hebben ze van jongs af aan gezongen.
Altijd kon men hun stemmen gezamenlijk hooren
in huis en buiten, op weg naar school. Doordat
Connie en Vet later ook nog banjo en saxophoon
leerden spelen, werd er wel voor de noodige afwisse
ling gezorgd. Geen schoolfeestje kon slagen, wanneer
de drie gezusters het niet met hun^muzikale mede
werking opluisterden. Op zich zelf is dit niets
bijzonders. Op iedere middelbare school treft men
eenige leerlingen aan, die zich op een dergelijke
manier verdienstelijk weten te maken. Later hoort
men meestal niets meer van hen.
Maar voor de Boswell-Sisters zou het anders
loopen. Een gramofoon-maatschappij bracht een
bezoek aan New-Orleans en een vriend maakte
deze op de drie meisjes opmerkzaam. De leider van
de onderneming vroeg hun hem eens iets voor te
spelen. Hij was zoo in de wolken over hetgeen hij
te hooren kreeg, dat hij onmiddellijk besloot een
plaat te laten vervaardigen. Echter, ze moesten
iets zingen en spelen, waarvan de melodie nog
nimmer was vastgelegd. Vandaar dat Martha op
de piano een lied uitvoerde, dat ze zelf had gecompo
neerd, terwijl Connie en Vet zongen. De opzet van
de gramofoon-maatschappij was overigens nog zeer
bescheiden. Men wilde speculeeren op de bekendheid,
die do meisjes in de stad zelf genoten en hoopte, dat
de ingezetenen van New-Orleans het interessant
zouden vinden een plaat van de Boswell-Sisters te
bezitten. Het resultaat was echter veel grooter,
dan wie ook zich ooit had kunnen droomen. De
eigenaar van een aantal theaters in het Zuiden
van Noord-Amerika vroeg de meisjes om een tournée
te maken. De zusters zelf hadden er nog geen ver
moeden van, welke toekomst hen wachtte. Ze zagen
De beroemde Boswell-Sisters, v. 1. n. r
er dan ook geen ..brood
winning" in en waren
uiterst verbaasd, toen
hun ieder 240 gulden per
week werd betaald. Ze
meenden in die dagen,
dat ze het toppunt van
rijkdom hadden bereikt.
Maar ze stonden nog
slechts aan het begin.
Kort daarop werden ze
voor het feit geplaatst
't ouderlijk huis te moe
ten verlaten. Er kwam
een schitterend aanbod
uit Chicago. En vandaar
was het een trekken van
de eene plaats naar de
andere, zoodat ze zelfs
in Los Angeles terecht
kwamen.
Meisjes met
zakelijk inzicht
II et ontbrak deze meis-
jes overigens lang
niet aan eenig zakelijk
inzicht. In haar streven
om het publiek zooveel
mogelijk te geven, be
speelden ze al hun in
strumenten Martha gaf klassieke pianosolo's,
Vet danste.
Maar Martha, die zich met instemming van
haar zusters tot leidster van het trio had opgeworpen,
riep hen op een avond na de voorstelling bij elkaar.
„We doen te veel dingen, om ooit hèt groote
nummer van den avond te kunnen worden," sprak
ze. „We moeten ons specialiseeren."
En ze besloten de groote gooi te wagen. Instru
menten en dansen werden geschrapt. Alles liep
zooals ze hadden gehoopt of liever hun stoutste
verwachtingen werden overtroffen. Als rhytlimische
zangeressen wonnen ze nog belangrijk aan populari
teit. De radio engageerde hen en toen ze kort daarop
voor het eerst met daverend succes in New York
optraden, was de weg geëffend.
Als een bewijs te meer voor hun nuchter inzicht
kan gelden, dat ze rekening hielden met een glorie,
die hoogstens vijf jaar zou duren. Daarop stelden
ze zich in. Ze wilden dus niet, zooals vele andere
grootheden, later, na getaande glorie, in armoede
blijven zitten. Nu blijkt echter, dat ze zich langer
op het toppunt van haar roem weten te handhaven,
dan ze zelf hadden durven verwachten.
Het succes, dat de meisjes hebben bereikt, is
werkelijk verbluffend. En men komt hier met nóg
meer bewondering tegenover te staan, wanneer
men zich realiseert, dat een van hen ongeneeslijk
invalide is.
Toen Connie Boswell vier Jaar oud was, speelde
ze met eenige andere kinderen op een wagen. Het
ongeluk wilde, dat deze in beweging geraakte, in
volle vaart van een heuvel afreed en in hevige bot
sing kwam met een paal. Connie werd ernstig gewond
opgenomen en bij onderzoek bleek, dat haar rugge-
graat was gekwetst. Sindsdien heeft ze niet meer
geloopen en ze zal dit ook nooit meer kunnen.
Buiten het tooneel brengt ze haar leven door in
een invalide-wagen.
Dit is tragisch, vooral wanneer we daarnaast
zien de twee andere meisjes, Martha, de oudste
en Vet afkorting van Helvetia de jongste.
De ouders Boswell zijn echter bij de opvoeding heel
verstandig te werk gegaan. Ze hebben de kinderen
grootgebracht in een sfeer, waarin niet de minste
aandacht werd geschonken aan Connie's gebrekkig
heid. Ze werd behandeld alsof ze precies zoo was als
de anderen en de kleine diensten, die haar nu een
maal móésten worden bewezen, werden voor haar
gedaan zonder eenig bedenken en zonder gemor.
Vet, Connie en Martha, in Londen.
Hieraan is het hoofdzakelijk te danken, dat de
Boswell-Sisters later op zoo'n succesvolle wijze met
elkaar konden samenwerken
800.000 gulden per jaar.
Deroemdhéden worden altijd door journalisten
overvallen, wanneer ze ergens moeten optreden
Het ligt voor de hand, dat de Boswell Sisters bij
haar reis naar Londen hetzelfde ondervonden.
Door een van de journalisten werd de misschien wel
wat onbescheiden vraag gesteld, hoe het met de
samenwerking zou gaan, indien een van haar besloot
te trouwen.
Martha, de oudste, gaf hierop een zeer verstandig
antwoord, dat lang niet altijd in practijk wordt
gebracht.
„Het succes, verbonden aan een arbeid, zooals wij
verrichten, kan niet samengaan met een huwelijk.
Indien een van ons trouwt zal dat zijn, nadat we
hebben besloten ons werk op te geven."
Hun inkomen is uit den aard der zaak niet gering.
Op het oogenblik wordt dit geschat op een slordige
800.000 gulden per jaar. We moeten hieraan toe
voegen, dat ze dit bedrag lang niet met nietsdoen
verdienen. In deze zes jaar van beroemdheid hebbpn
ze zich twee jaar geleden een kleine vacantie van
achttien dagen kunnen veroorloven, die. ze in het
Zuiden van Frankrijk doorbrachten.
Natuurlijk vormt het samenstellen van een nieuw
repertoire een van de zwaarste problemen, die de
Boswell-Sisters met elkaar hebben te bespreken.
Ze ontvangen ieder nieuw lied, dat wordt uitgegeven,
hetgeen dikwijls neerkomt op een honderd stuks
per week. De keuze daaruit valt uiterst moeilijk,
omdat ieder nummer, dat ze besluiten te nemen,
uïen en uren van repeteeren beteekent.
Op het oogenblik vormt dit beroemde trio, de
Boswell-Sisters, ontegenzeglijk de grootste stars
van concert-hall, radio en gramofoon.
I ie „Sisters" zijn overigens ook in Nederland
geen onbekenden. Niet alleen, dat we haar zang
meermalen op door de radio uitgezonden gramofoon-
platen kunnen beluisteren, maar na haar eerste
bezoek aan Engeland zijn ze ook o.a. in het Kurliaus
te Scheveningen opgetreden. Dit gebeurde juist
twee jaar geleden in Juli 1933 en menigeen
hoopt, dat ook thans weer de Boswell-Sisters vanuit
Londen naar ons land zullen overwippen.
