DE
ZIGEUNER
BARON
I
Huil»
Verder zijn de verrassingen in deze film niet van
de lucht. Herhaaldelijk aanschouwt men iets nieuws
en telkens weeraan wordt men onweerstaanbaar ge
boeid door de uitermate gezellige sfeer, die over de
geheele film heen hangt en die men tot het einde toe
heeft weten vol te houden. Ook de fotografie is
klaar en duidelijk, terwijl van de spelers Adolf Wolil-
brück als de zigeunerbaron, Hansi Knoteck als
het zigeunermeisje en Frits Kampers als de prol-
lerige Hongaarsche varkenskoopman uitstekende
creaties te zien geven.
De varkenskoopman, die geen slechte, maar een domme,
onontwikkelde kerel is, zit te pochen op zijn „zwij
nerij"Het gezelschap luistert en kijkt verrukt, precies
zooals hst altijd gaat, wanneer „geld" aan het woord is.
De heerlijke, sappige muziek van Johann Strauss, den
componist van „De Zigeunerbaron", is op zichzelf reeds
een groote aantrekkelijkheid van deze Ü.F.A.-fiim, welke
men zeker niet moet verzuimen te gaan zien. Maar een
operette? Goed, maar dan toch een die oog en oor streelt.
Saffi (Hansi Knoteck), het zigeunermeisje, dat van
het eerste oogenblik ahet hart van den zigeunerbarón
stal en dan later door de mooie dame" opzij dreigt
te worden geschoven. Wanneer dan het kwaadaardige
karakter van het deftige wezen aan het licht komt,
keertmaar enfin, het einde van ieder sprookje
is onzen lezers natuurlijk bekend.
De mooie dame is met haar onbehouwen vader op jacht en dezen uordt door de zigeuners een
niet bijster vriendelijke ontvangst bereid.
HET verschil tusschen een sprookje en een film is betrekkelijk gering
Het zijn allebei verhaaltjes met een schijn van werkelijkheid, het
eerste om de kinderen en de laatste om volwassenen te amuseeren.
Voor groote menschen moet het technisch volmaakter zijn, wil het
indruk maken, maar in wezen komt het toch op hetzelfde neer.
Een gezellig sprookje voor lien is „De Zigeunerbaron", het verhaal van een
onverschrokken, stevigen boy, een man van zessen klaar, zooals dat heet, die
op zijn zwerftochten met de zigeuners in aanraking komt en dan dank zij zijn
afkomst als hun hoofdman wordt erkend. Later, veel later komt uit, dat
hij de eenige afstammeling is van een voornaam geslacht, dat verbannen
werd. Met behulp van de zigeuners wordt hem dan de beschikking over
zijn verborgen familierijkdommen gegeven en kan hij al dengenen, die hem
als zwerver zoo onheusch bejegenden, dubbel en dwars hun vet geven. Dat
alles en nog veel meer speelt zich af onder de liefelijke tonen van de muziek
van Johann Strauss, den componist, die in de vorige eeuw zoo raak en zuiver
het menschelijk gemoed wist te streelen.
