BUCKY HAD OOK EEN
AARDIG IDEE
door John (D. Claverten
m
EEN SPELLETJE IN ZEE
LIEVE vrouw, kinderen...." begon
meneer Pinner met een vertoon van
plechtigen ernst in stem en gebaar,
toen bij de buiskamer binnentrad,
„ik beb een sensationeele verrassing voor jullie.
.Te raadt het nooit.
Eddy waagde zich bet eerst aan de hopelooze
opgave. „Ik krijg een groote duiventil," ried bij
enthousiast.
Meneer Pinner wierp zijn zoon een afkeurenden
blik toe, dat geklapwiek in den tuin en 0111 bet buis
was hem een voortdurende ergernis.
„U hebt kaartjes gekocht voor de tenniswedstrijden
in Wimbledon," meende Alice, die dweepte met
Helen Wills.
Ook haar trof een afkeurende blik, meneer Pinner
hield niet van sport.
„Dan gaan we verhuizen," ried mevrouw Pinner,
die al jarenlang klaagde, dat zij zoo klein behuisd
waren.
„Oók mis zei meneer Pinner. „Ik zei wel, dat
jullie het nooit zouden raden. Enfin, kort en goed
de Kiesclub heeft vanmiddag besloten, me candidaat
te stellen voor het Lagerhuis."
Hij keek triomfantelijk den kleinen kring rond
en scheen lichtelijk geïrriteerd, dat de plechtige
aankondiging niet den minsten indruk maakte.
„Begrijpen jullie goed ging hij voort. „Lager-
hu'iscandidaat voor het district Cummingham.
Lord Barrvdoone is mijn tegencandidaat. Enne,
nu breekt er natuurlijk een heel ander leven.
Meneer Pinner zweeg, er werd gescheld.
„Bucky," zei Alice en ze stond op.
Op liet voorhoofd van meneer Pinner verscheen
een diepe rimpel. „Wie is Bucky V' vroeg hij, met
volkomen negatie van het feit, dat hij gisteren nog
met Bucky Wallace een partij gebiljart had in
„De Bonte Os".
„Bucky is Bucky, natuurlijk," antwoordde Alice
met oogen als schotels. „U kent hem toch zeker wel?"
„Jawel, dat wil zeggen ik héb hem gekend,"
zei meneer Pinner, diep ademhalend. „Maar ik dacht,
dat het met die kindervriendschap allang uit was.
En in elk geval w-ensch ik, dat het nu uit zal zijn.
Finaal uit Ik wensch mijn politieke carrière niet
te laten verknoeien door relaties aan te houden,
of aan te knoopen, waarmee hoegenaamd geen eer
in te leggen valt. We zullen er van nu af aan allemaal
rekening mee houden, wat we aan onze, ik bedoel
aan mijn positie verplicht zijn. Goed begrepen
Vergeet het dan niet en zet al die relaties aan kant....
Meneer Pinner stevende in waardige houding
het vertrek uit, absoluut onverschillig voor wat hij
er achterliet. Mevrouw zat perplex, Eddy staarde
met een idiote grijns op zijn gelaat naar de deur en
Alice snelde huilend den tuin in.
„Ach, Bucky, het moet uit zijn tusschen ons."
snikte zij hartverscheurend, haar hoofd ter ruste
leggend aan de borst van den heer Bucky Wallace.
,?Hallo, wat zullen we nu éten vroeg Bucky,
onaangenaam verrast, een vakterm gebruikend,
dien hij in zijn hoedanigheid van kok dagelijks
honderdmaal in den mond had.
Het moet uit zijn, zeg ik," herhaalde Alice.
„Pa wil het, hij heeft het me een minuut geleden
gezegd."
In Buc.ky's oogen verscheen een uitdrukking van
ongeveinsde verbazing. „Je pa, zeg je En hij heeft
gisteren nog met me gebiljartEnne, hij vroeg me
nog met 'n knipoogje, wanneer ik eens over onzen
trouwdag kwam spreken...."
„Jawel, dat was gisteren," schreide Alice. „Maar
vandaag denkt-ie er heel anders over. Hij is nu
Lagerhuiscandidaat en hij wil alle oude relaties
verbreken. Begrijp jij, hoe een vader zóó harteloos
kan zijn?"
Bucky schudde nadenkend het hoofd. „Begrijp
je vader vooral niet verkeerd, schat. Dat is niet
harteloos, keeleniaal niet."
„Zóó, en wat is het dan vroeg Alice geprikkeld.
Dementia praecox, kindje, zooiets als hoog
moedswaanzin," diagnotiseerde Bucky zeer beslist.
„Maak je er niet druk 0111. Laat het stilletjes uit
zieken en maak hem niet boos. En wees nu eens lief
en ga binnen zeggen, dat je 'n uurtje met me 0111 gaat.
Zeg desnoods dat het is, 0111 het tusschen ons uit
te maken
Zóó wéinig ernstig dacht Bucky over de gevolgen
van de Lagerhuiscandidatuur van den heer Pinner.
Maar de tijd leerde hem, dat hij er verkeerd aan deed
de geschiedenis als 'n bagatel te behandelen. De
heer Pinner verbood zijn dochter zéér pertinent
nog langer met dien „koekebakker van n Bucky
om te gaan en vanaf dat oogenblik kon hij Alice
alleen nog maar bij nacht en ontij naderen.
't Was slechts een schrale troost, dat hij niet het
eenige slachtoffer was van de zoozeer gewijzigde
omstandigheden. I11 den liuiselijken kring had
meneer Pinner even energiek en tiranniek ingegrepen
in de „historisch gegroeide verhoudingen". Mevrouw
moest zich voortaan door het dagmeisje met „my-
lady" in plaats van met het ordinaire „mistress"
laten betitelen. Mevrouw werd voorts in middag-,
althans „gekleed" toilet aan tafel verwacht, zij moest
een stuk of wat vriendinnen opzeggen en zij mocht
niet meer aan de deur praten of blootshoofds uit
gaan. Alice moest een deftiger tennisclub opzoeken
en conversatielessen nemen, Eddy moest dien duiven-
rommel opruimen en zich een deftiger spreektrant
eigen zien te maken, en het dagmeisje, ten slotte,
moest voortaan in de keuken eten.
En dat was lang alles nog niet. Als meneer Pinner
thuis was, mocht er geen lachje of liedje weer
klinken en moesten allen de stilte van een-sterfhuis
in acht nemen. Want meneer Pinner was aan zijn ver
kiezingsrede bezig, 'n allergewichtigste bezig
heid, die intensieve gedaclxtenconcentratie
vereisehte. Van die speech hing zijn verkie
zing af en het moest dus een doorwrocht
werkstuk zijn, dat de kiezers van het district
Cummingham op slag zou overtuigen van de
superioriteit van zijn denkbeelden en van zijn
onmisbaarheid in het Lagerhuis.
Het onderwerp van die rede had een punt van
nauwgezette en bange overweging voor meneer
Pinner uitgemaakt. Het moest er natuurlijk een
zijn, waarmee hij bij de kiezers in het gevlei kon
komen, want anders sorteerde zijn rede geen effectief
nut. Vanzelfsprekend ook moest hij zijn keus bepalen
op een onderwerp van practisclie politiek, want
geen kiezer interesseert zich in crisistijd voor theore
tische politieke vraagstukken. Helaas zit de binnen-
landsche politiek in dagen van grondelooze malaise
vol voetangels en klemmen en meneer Pinner voelde
er niets voor, door de eene helft van zijn kiezei
gelauwerd en door de andere gesteenigd te worden.
Na rijp beraad hakte hij den Gordiaanschen knoop
door eii zocht het in de buitenlandsche politiek.
Daarin had hij 'n onderwerp voor de hand liggen, dat
iedereen, jong en oud en rijk en arm, inteiesseerde.
Dat onderwerp heette: Handhaving van den Vrede.
Meneer Pinner besloot dus voor zijn kiezers te
poseeren als engel van den Vrede. Als aartsengel
van den Vrededag en nacht op de bres, 0111, als
een St. George den draak, de furie van den oorlog
te verslaan.
Toen hij zijn keus eenmaal bepaald had, viel er
een pak van zijn hart. Hij sleepte een zestigtal
boeken uit de bibliotheek mee naar zijn huis, waarin
op zestig manieren de Vrede verheerlijkt werd en
zette zich aan het werk. Dat wil zeggen, hij pleegde
ijverig plagiaat en kalkte een rede over den rede
bij elkaar, die iedereen imponeeren moest.
r
