KAT OF WATERRAT?
ÉgjÉlp
Ür
pegs*
fWti:
ÉN
«SSPF*
Zelfs wanneer hoar baasje een flinken voorsprong hadsag Tommy kans hem op het vijftig meter lange traject te kloppen.
De achtjarige Mervin Bedell van Ocean side, Long
Island, gereed om met Tommy, zijn trouwe poes, een
zwemwedstrijd te houden in het zilte water van 'n kreek.
EENIGEN tijd geleden
is een Amerikaansche
dieren-vriendin van
de bemoeizieke soort iets
overkomen, dat liaar tot
op den huldigen dag nog
heugt.
De militante dieren-
beschermster in quaestie
dan wandelde in alle
gemoedsrust te Oceanside,
Long Island, toen haarhet
dierenminnende hart in de
keel stokte.. daar, daar
aan den waterkantEen
jongetje, een afschuwelijk
nest, dat in zijn badpak
met een poes in zijn armen het water van de baai
inliep en de monsterachtige wreedheid beging te gaan
zwemmen en daarbij het stomme dier te dwingen
hetzelfde te doen
Nu zijn de dochteren der U.S.A., gelijk bekend,
over het algemeen reeds niet op haar mondje geval
len, maar in dit speciale geval moet de felheid van
den stroom van nasale geluiden, die den zwemmenden
Yankee-in-den-dop toegeschreeuwd werden, wel lieel
erg geweest zijn. Althans, het jog zwom naar den kant
terug, waar hij een boetpredikatie van lieb-ik-jou-
daar in ontvangst te nemen had.
Het ging over het feit, dat katten een natuurlijk
en gerechtvaardigd afgrijzen van water hebben,
zoodat het dierenmishandeling van de ergerlijkste
soort is een kat in het water te gooien. En het slot
van de peroratie was, dat spreekster den booswicht
direct zou doen arresteeren, indien hij liet waagde de
arme poes ten tweeden male in liet door alle katten dei-
wereld zoo gevreesde element te brengen.
Waar de kleine zwemmer niet geen mogelijkheid de
kans kreeg ook maar een woord in liet midden te
brengen en het eenzijdig karakter van het gesprek
hem blijkbaar niet aanstond, draaide hij zich ten
slotte om, liep het water weer in en begon met een
fermen „overhand stroke" naar den overkant te
zwemmen.
Op dat oogenblik gewerd der dierenvriendin de
grootste sensatie van liaar reeds gevorderde leven
de kat rende achter het jongetje aan, sprong te water,
zwom haar baas achterna en bereikte nog voor dien
den overkant van de kreek
Of het tweetal daar aangekomen de onthutste dame
heeft zitten toegrijnzen, vermeldt de geschiedenis
niet, maar wel dat de vrouw heenging om iedereen,
die het maar liooren wilde, te vertellen van haar
zonderlinge belevenis.
Zoo werd al spoedig bekend, dat te Oceanside de
achtjarige Mervin Bedell een kat bezat, Tommy ge-
heeten, die reeds als poesje van vier maanden uit
eigen beweging in het zoute water van de kreek ging
zwemmen en sedert dien geregeld haar baasje volgde,
wanneer die zijn bad ging nemen.
Geregeld zwommen de beide kameraadjes om het
hardst de vijftig meter breede kreek over en, ofschoon
Al is Mervin Bedell voor
zijn jaren een flinke, snélle
zwemmer, Tommy, de een
jarige poes, slaat hem met
stukken en zal den over
kant bereikt hebben, lang
voordat haar baasje daar
aangekomen is.
Mervin Bedell 'n kranige
zwemmer is, kwam Tom
my steeds als winnares uit
den strijd te voorschijn.
De kat volgde haar
meester overal gelijk een
hond, sliep 's nachts aan 't
voeteneinde van diens bed
en was 's morgens bij het
ontwaken steeds gaarne bereid om den jongen bij
zijn morgen-zwempartij te vergezellen.
Dat Tommy, afgezien van haar liefde voor het
water, een bijzondere poes was, bewijst het feit, dat
zij uitsluitend leefde van mosselen, die Mervin haar
dagelijks verschaffen moest, wijl het beest elk ander
voedsel weigerde.
Doordat de kranten over Tommy, de zwemmende
kat, schreven, werd de aandacht van de leden der
Anti-vivisectie Vereeniging te New York op haar
gevestigd.
Bij de eerstvolgende jaarvergadering dier ver
eeniging zou Tommy met haar baas uitgenoodigd
worden, opdat men haar met de vereenigingsme-
daille kon vereeren.
Deze huldiging ging echter niet door, daar eenige
dagen van te voren een kwaadaardige hond Tommv
dusdanig toetakelde, dat zij aan de ontvangen ver
wondingen stierf.
Een verklaring heeft men intusschen voor het
ongewone verschijnsel, dat deze kat zoo op water
gesteld was, nog steeds niet kunnen vinden, en dus
moeten wij ons in dezen maar weer tevreden stellen
met den ouden dooddoener, dat het hier een speling
van de natuur betrof. Hh.
Mosselen voroulen het eenige voedsel, dat de merk
waardige kat tot zich trilde nemen, en haar baas en
speelmakker moest dan ook dagelijks een flink aantal
dezer schaalrlieren voor haar openen.
