Mn
£kCcJ4i té SC
t&i t*$
De kolonel, die eenigen tijd met open mond in de
deuropening was blijven staan, liep naar bet, midden
van het vertrek, naar den kleinen man, die stond te
schreien, en sprak hem toe
..Meneer Black, wat moet u hier 1 Ik dacht, dat
u bankier was Wat komt u hier doen 1 Waarom
huilt u
„Kolonel," zei Black, en hij hield op met weenen,
„ik zie in u een afgezant des hemels. Roep toch uw
mannen en laat ze de tweelingen de arena ronddra
gen. Anders ben ik geruïneerd."
De kolonel stond verbaasd. Hij zei
„U moet me maar eens vertellen, hoe dat zaakje
in elkaar zit, meneer Black. Maar hoe kan een man
als u, een man met een helder en nuchter verstand,
zich met zoo'n zwendel inlaten t Financiert u die
gekheid misschien
De forsch gebouwde man bij den zijwand van het
vertrek kuchte. Meneer Black zei
„Noemt u dat gekheid, kolonel I Hebt u al eens
saamgegroeide menschen gezien
De kolonel vroeg
„Saamgegroeide menschen Zijn dat de saamge
groeide menschen Zijn dat jullie Siameesche twee
lingen V'
Verwonderd antwoordde Black
„Zeker, kolonel, dat zijn ze."
De kolonel trad op de tweelingen toe en schreeuw
de
„Dus jullie zijn samengegroeid Ik zal 't laten
onderzoeken We zullen jullie als zwendelaars aan
de kaak stellen
Hij keek op, want de man, die zich tot dan toe af
zijdig had gehouden, trad nader en zei
„Pas op uw woorden, kolonelMijn naam is
Coffin, kapitein van de Sachem." Met stemverheffing
ging hij voort „Onderdaan van den koning van
Engeland, kolonel
Op dit moment kwam de luitenant van de wacht
binnenstormen. Hij salueerde en riep
„Kolonel, de tweelingen moeten direct in de mane
ge gebracht wordenDirectOver vijf minuten
breken de menschen den boel af Over vijf minuten
is het moord en doodslag daarginds
De kolonel wendde zich naar Coffin. Met zeer
F duidelijke stem sprak hij
„TJ hoort, wat de luitenant zegt. Breng de twee
lingen naar buiten Waarom willen die twee niet
optreden Als 't geen zwendel is, kunt u toch zeker
met ze voor den dag komen
De heer Black riep
„De eene is uit zijn humeur, omdat de andere ge
dronken heeft
„Dat wordt een mooie boel," brulde de kolonel,
„als we om zoo'n malligheid relletjes moeten krijgen
De eene drinkt, en de andere is uit zijn humeur.
Waarom drinkt de andere dan ook niet t Vooruit er
mee Waar zijn de kleeren van dien knaap
„Hierzei Black, en hij bracht een nanking
broek, een jabot en een blauwen rok.
Nu kwam er een onderofficier aangerend. Hij
rapporteerde den luitenant
„LuitenantZe beginnen De menschen van de
galerij dringen op
De kolonel zette zijn hoed op, met een houding
van een veldheer bij het begin van den slag. Hij riep
„Nu ga ik de tent in en ik zeg, dat de tweelingen
er aankomen. Zorg, dat jullie er binnen drie minuten
zijn met die knapen Als jullie er binnen drie minu
ten niet zijn, laat ik jullie de stad uit striemen En
of jullie onderdanen zijn van den Engelschen koning
of van den keizer van China laat me steenkoud,
begrepen V'
Hij stormde naar buiten. Toen hij in de manege
kwam, zag hij, dat hij geen minuut later had moeten
verschijnen. Er heerschte een onbeschrijfelijk tumult;
de menschen op de achterste plaatsen hadden ge
tracht, naar voren te dringen. Zij waren aan 't vech
ten met de bezitters der voorste plaatsen. Er werd
met flesschen naar de lampen gegooid. De brandende
olie kwam naar beneden. Er lag ergens een vrouw
bewusteloos op den vloer. De kolonel ging naar 't
midden, gevolgd door den luitenant en den onder
officier. Hij stak beide armen omhoog. Aanstonds
verstomde het rumoer.
„Mannen en vrouwen van Boston en omgeving
bulderde hij. „Schamen jullie je niet, om je zoo te
gedragen We zijn toch geen wilden 1 Sinds wanneer
is dat een manier van doen voor Amerikaansche
burgers V'
Het werd doodstil.
„Over een paar minuten," ging hij voort, „zullen
jullie zien, waar jullie je entrée-geld voor betaald
hebben. Ze hebben beloofd, jullie twee samenge-
Er verdrong zich een dichte
menschenmenigte voor den
ingang der tent.
De lijfwacht stelde zich
midden in de manege op,
in een halven cirkel. Toen reed een reusachtige
Chinees de arena binnen, met een groot zwaard en
een schild gewapend. Voor hem uit liep een jongen
met een bord, waarop geschreven stond
DE BEWAKER DER HEEREN CHANG EN ENG
Na hem volgde een draagstoel, getorst door vier
kolossale negers. In den draagstoel rustte, met pen
en papier gewapend, de jonge man, met wien kolonel
Murphy in de kleedkamer kennis had gemaakt. Op
den draagstoel was een plakkaat bevestigd met het
opschrift
DE PRIVÉ-SECRETARIS DER HEEREN CHANG
EN ENG
Nu kwam er een heelen tijd niets, en onderwijl
speelde het fanfare-corps der bereden politie den
lievelingsmarsch der Bostonners.
De menigte keek zich de oogen uit aan den vuur
vreter, die maar steeds meer vuur verorberde, naar
den particulieren secretaris in den draagstoel, die
lui een paar aanteekeningen scheen te maken, en
naar de lijfwacht, die er werkelijk angstwekkend
uitzag. Toen de kranig gespeelde marsch ten einde
was, klonken de tonen van een zonderling instrument.
Op een breede fluit spelend kwam er een Chinees het
zandveld op, gevolgd door een olifant. De bewakers
van het dier liepen ter weerszijden van zijn kop. De
olifant bleef even staan, schraapte met zijn stevigen
rechtervoorpoot, hief de slurf omhoog en trom
petterde. Het publiek, dat nog nooit van zijn leven
een olifant gezien had, verstijfde van schrik. Toen
kwam het kolossale dier weer in beweging gevolgd
door kapitein Coffin en een anderen even grooten
man, die evenals de kapitein een hoogen hoed droeg,
liep het tot het midden van den cirkel, die door de
lijfwacht der heeren Chang en Eng gevormd werd.
De olifant had een gestoelte op den rug, en daarop
zetelden, beiden in rok, de heeren Chang en Eng.
Wordi vervolgd.
groeide menschen te laten zien. Aanstonds zullen ze
vertoonen, wat ze voor samengegroeide menschen
uitgeven
Hij wachtte even en fluisterde zijn luitenant, die
vlak naast hem stond, toe
„Johnny, ga naar achter. Breng die twee Chinee-
zen hier. Dood of levend Je heele reputatie staat
op 't spel
Luitenant Johnnv ging, met groote stappen.
De kolonel wendde zich weer tot de menigte en zei
„Ik verzoek u dringend, burgers en burgeressen
van Boston en omgeving blijft kalm, wat er ook
gebeurtAls 't zwendel is, zal ik 't wel ontmaskeren,
rekent daar gerust opMaar geen lawaai, geen
schandaal
Er kwam een onderofficier de manege doorloopen.
Zacht sprak hij
„Kolonel, 't loopt heelemaal mis De menschen
buiten willen de tent afbreken ze zijn hier niet
gekomen, om in den regen te staan, zeggen ze. Ze
willen absoluut de samengegroeide menschen zien
De woedende blikken van zijn chef beantwoordde hij
zacht„Ik kan 't heusch niet helpen, kolonel
Kolonel Murphy beval hem
„Ga naar buiten, klim op de schouders van een
paar kerels en brul het heele veld over De menschen,
die nu in de tent zijn, gaan er over een half uur uit.
Dan komen de anderen binnen. De tweelingen worden
den heelen nacht vertoond Ga ze dat maar zeggen."
De onderofficier salueerde en verdween.
rperwijl het in 't circus nog stil was, hoorde men
buiten de luide stem, die met succes de menigte
tot kalm afwachten aanspoorde.
Toen kwam de luitenant. Een beetje zenuwachtig
meldde hij
„Ze komen er aan, kolonel
Voor de laatste maal wendde zich de kolonel tot
de menigte, en hij schreeuwde
„Daar zul je 't eindelijk
hebben, burgers en burge
ressen van Boston en om
geving Dus zooals ik jullie
gezegd hebkalm, en geen
drukte
De diepe stilte van hoog
gespannen verwachting lag
over de heele ruimte, toen
de kolonel met de zijnen
de manege verliet.
Vanuit de kleedkamers
klonk plotseling een krach
tige fanfare, door 'n blaas-
orkest gespeeld. Toen deun
de een fluit, toen ging het
gordijn van de artisten-
ruimte open, en een mu-
ziek-corps marcheorde de
manege in. Het werd met
applaus ontvangen. Het
was de algemeen bekende
kapel van de bereden po
litie. Zij marcheerde tot
aan den ingang van de
tent, bleef daar staan en
hield op met spelen. Toen
kwam er een reusachtig
groote kerel op, 'n Maleier,
die langzaam door de ma
nege liep en al wandelende
vuur at. Het publiek, dat
zooiets nog nooit gezien
had, verstilde van eer
biedige verbazing. Daarna
kwam er 'n troep Siamee-
zen, achttien man sterk,
met Japansche helmen op
en eigenaardige gouden
pantsers zij droegen blan
ke zwaarden in de handen.
Deze groep werd vooraf
gegaan door een schild,
waarop te lezen stond
DE LIJFWACHT DER
HEEREN CHANG EN
ENG
