DE DAME UIT DEN
„BLAUWEN EXPRESS"
,Hebt U nü Van Houten's KLM-
reepen geproefd
HOUDT DE TANDEN SCHOON
Een lange reis
Van Arabië
naar Weesp
VS /ÏlLlMh ït
cUn
cicUrn/
34
De kostelijkste Arabische
Mocca vindt zijn weg naar
Weesp Er zijn misschien
méér mocca-reepen, maar er
is er geen, waarin U zoo
duidelijk de echte mocca
proeft
Serveer deze fijne reep ook
eens, in stukjes gebroken, als
dessert-chocolade Fijnere is
er niet Liefhebbers van
Mocca-chocolade Als U
Van Houten's KLM-reepen
bestelt, vraag dan speciaal
eens naar de
HPI3
PER PAKJE
Eischt uitsluitend
Hollandsche verpakking.
Het is U W waarborg
voor kwaliteit.
Vervolg van pagina 23
tóch is de prijs
5 cent gebleven
m M
uitgedachte plannen, vermetele daden
van geweld. Suhr luisterde geduldig
verliefden en gekken moest men niet
tegenspreken. Maar hij begreep, dat al
die mooie plannen op niets moesten
uitloopen. De deba en zijn mannen
waren een muur van bewaking, waar
geen overheenkomen aan was. Peter
Suhr had zelfs geen briefje in het huis
kunnen binnensmokkelen. Als Helga
Lethus zelf wou, dan was het natuur
lijk iets andersMaar zij stak geen
vinger uit waarschijnlijk vertrouwde
zij Krinner niet, of was zij bang, dat
hij haar door zijn onbesuisdheid in nog
grooter moeilijkheden zou storten. Er
was dus voorloopig maar één mogelijk
heid wachten.
Zóó troosteloos, als Peter Suhr den
toestand zag, was die intussehen niet.
Weliswaar kon Helga Lethus er niet
toe besluiten, zich in verbinding te
stellen met den man, die iederen morgen
hardnekkig naar haar raam zat te kijken,
maar in gedachten hield zij zich toch
veel met hem bezig. Zij had zich de
ontmoeting in den blauwen trein
herinnerd. zij had zich herinnerd,
dat hij tusschenbeide had trachten te
komen, toen zij met Lin-Kwong had
willen meegaan. Zij begreep hem niet
goed. Hoe kwam hij hier in Rongbuk
Zou hij haar hierheen gevolgd zijn, door
gebergten en woestenijen Waarom had
hij dat gedaan Hij had ook in den
blauwen express al getracht, zich aan
haar op te dringen. Helga Lethus had
al heel wat beleefd en gelezen zij
kon zich allerlei mogelijkheden heel goed
indenken. Misschien was hij een detec-
i tive, die haar gevolgd was, wie weet
onder welke verdenking. Missehien had
de krant haar iemand nagestuurd,
omdat zij het per saldo toch niet aan
durfde, een vrouw alleen door die
gevaarlijke streken te laten trekken.
Maar tegen al die opvattingen pleitte
een woord, een kort, snel afgebroken
woord, dat niet uit haar geheugen
wilde wijken. Telkenmale, als zij daar
aan dacht, voelde Helga Lethus een
zonderlinge onrust in zich. En zij moest
er in die dagen vhak aan denken. Zou
dat de oplossing van het raadsel zijn
Had die man daarbuiten haar werkelijk
zoo lief, dat hij om harentwille was
doorgedrongen tot in het klooster van
Rongbuk, zijn leven wagend Terwijl
hij haar nauwelijks kende niet wist,
wie of wat zij was Helga Lethus
hield eenige seconden den adem in bij
die gedachte, 't Was angstwekkend mooi.
Met een onrustigen blik keek zij naar
buiten. Hij zat er nog steeds. Zou zij
zich aan hem toevertrouwen.en haar
werk hier opgeven, de taak, die zij
zichzelf had opgelegd Zij was hier in
gevaar. Nog meende zij het loeren te
zien van Oeyo-Go's eerzuchtige oogen.
En hij, die daar zat, was de beschaafde
wereld, die door hem de armen naar
haar uitstrekte. Hij was een vreemde
hij moest haar onverschillig zijnen
zij wou haar werk doen onder de
bescherming van den kangpo. Maar
toch.Dht veroorzaakte Helga Lethus
de meeste onrust, daar haar gedachten
zich telkens zoo bezighielden met dien
man daarbuiten.
Zij werd geroepen door Ethel Suhr,
en kwam van het raam, om met haar
vriendin wat te eten. Ethel Suhr scheen
óók nagedacht te hebben zij begon
althans rustig,maar vastberaden over
het gewichtige onderwerp haar man, de
hereeniging met haar man.
„Ik kan hem toch zoo niet laten
wachten zei ze. „Ga mee Je hebt
hier nu toch genoeg gezien, om een
jaar lang een krant vol te schrijven
„Wie weet, wat ik allemaal nog
beleef," antwoordde Helga.
„Als we probeeren te vluchten, kun
je óók nog genoeg beleven," verzekerde
Ethel haar. „En wat je nog van dien
godsdienst en van die kloosters weten
wilt, kun je ergens anders ook uit
zoeken. Wie weet lukt 't je nog veel
beter, als we mannelijke hulp hebben."
„We zullen 't ergens anders niet zoo
gauw tot den rang van Lada-Yul
brengen," wierp Helga Lethus tegen.
„Ik begrijp best, dat jij weg wilt en ik
mag je niet van je man afhouden.
Waarom ga je niet alleen i De kangpo
beschermt me er zal me heusch niets
gebeuren. Kon je hier maar een uurtje
wegkomen, om eens met je man te
overleggen
Dat zou Ethel ook graag willen, en
de twee vrouwen begonnen te zinnen
op middelen, op een weg. Vonden zij
een weg, dan kon Ethel een briefje naar
buiten gooien, om Peter op een afge
sproken tijd en plaats te bestellen.
Maar dan moesten zij eerst op ver
kenning uit.
Er leidde een gang van haar kamer,
een trap af, naar den tuin van den
deba, waarin zij zich vrij mochten be
wegen. Misschien kon die tuin het begin
punt worden van een uitweg.
Toen zij in de gang en op de trap
liepen, bemerkten zij reeds, dat er een
ongewone opwinding en veel geloop van
menschen in het huis was. Beneden
troffen zij den deba en ongerust vroegen
zij hem, wat er gaande was. De deba
zag er geen bezwaar in, den gunstelingen
van den kangpo iets mee te deelen
maar hij liet toch niet meer uit, dan hij
raadzaam vond. Er was den vorigen dag
een bode van den Tsong-Kapain Kampa-
Dsong gekomen zijn boodschap was
snel bekend geworden in het klooster
en onder de aanzienlijken van het dorp.
Het was een boodschap van den Dalai
Lama, die tijdelijk in Kampa-Dsong
verbleef. De woorden waren dubbel
zinnig als orakeltaal, maar er bleek
toch wel dit uit, dat de Dalai Lama
het niet eens was met de poging der
blanke mannen, om de rust der goden
te verstoren. Om politieke redenen had
hij verlof gegeven tot de expeditie, maar
hij had er op vertrouwd, dat de wijsheid
van den kangpo de rust der goden zou
weten te beschermen. Na ontvangst
van die boodschap had de kangpo
onmiddellijk een raad belegd met de
broeders van den vierden graad, voegde
de deba er gewichtig aan toe.
De vrouwen gingen verder den tuin
in, en bleven in de nabijheid van het
huis, tot het daarbinnen heel stil was
geworden. Toen drongen zij dieper door,
zoo diep zij maar konden. Achter in den
tuin was 'n dichte strook lage boompjes,
PANORAMA, Geïllustreerd weekblad. Verschijnt Vrijdags. Tezamen met een der locale weekbladen De Stad
Amsterdam, Groot Rotterdam, 's Gravenhage in Beeld, Ons Land. Ons Zuiden of Ons Zeeland f 1.62
per kwartaal of fO.12% per week. Franco p. post f 1.75 per kwartaal bij vooruitbetaling. Bureaux: HAARLEM,
Nassaulaun 51.TeL Int. 13866. Giro 142700. AMSTERDAM, N.Z.Voorburgwal 262. Tel.Int. 33170, Giro nr. 97946.
