Zeeuwsche
Sport
UUAl
19
Als inzet eau de voetbalcompetitie hebben we de ontmoeting tussehen (does,
den jongsten 2e-kUtsser, die tevens bet 40-jarig bestaan beseheiden vierde, en
Middelburg, den kampioen van 't vorig jaar, bijgewoond. Voor den wedstrijd
huldigde de voorzitter van Goes de spelers.
De Middelburgsehe athletiek- en gyinnastiekver. „Achilles" organiseerde Zondag Groote belangstelling van het publiek terwijl een der jraaiste vereen igingen af marcheert,
wandeltochten van 15, 20, 30 en 40 K.M., waaraan 470
wandelaars deelnamen. Het vertrek van de Markt.
KOUDE rillingen bevangen ons, als we terug
denken aan den laatsten wandelzondag en tege
lijkertijd eersten voetbalzondag. Achilles startte
met schitterend wandelweer, doch kreeg 's middags
bezoek van en herrie met Pluvius. Het was een alles
behalve vroolijke aanblik, de honderden doorweekte
wandelaars te zien voorbijtrekken. Het zouden geen
echte wandelaars geweest zijn als zij den moed
hadden opgegeven en het overgroote deel kwam dan
ook zingend en welgemoed in Middelburg aan. Er
waren enkele groepen, welke den strijd wel staakten
en Pluvius de overwinning lieten. Hieronder was een
groep, welke den geheelen dag schitterend had gemar
cheerd en (niet verder vertellen, want nu klappen
we even uit het geheime boekje van de jury) een
behoorlijke kans op een tweeden, misschien zelfs wel
eersten prijs had. Nu heeft D.T.S. den len prijs in de
wacht gesleept, na een dag van keurig marcheeren.
Een wakkere ploeg met een vlot tempo en een goeden
geest. Proficiat, D.T.S., het was wel verdiend.
Wat we voorspeld hebben is uitgekomen, de orga
nisatie was af. Er mankeerde niets aan en degeen,
die de algeheele leiding heeft gehad kan zich gelukkig
prijzen met de keus van zijn staf van medewerkers,
die allen him taak verstonden en naar behooren uit
voerden.
Toen de laatste tonen van de band, welke het bal
verzorgde, dat na iederen marsch traditie schijnt te
worden, wegstierven, realiseerden we, dat dit wel de
laatste marsch van het jaar zou zijn en namen we
eigenlijk met weemoed afscheid van het wandel
seizoen en van den zomer. Het is mooi geweest en we
hopen slechts, dat de wandelsport zich zal weten te
handhaven, opdat we ook volgend jaar weer kunnen
meegenieten van de verschillende wandeltochten.
Mochten we Zondagavond het al jammer vinden,
dat de zomersporten ten einde waren, toen Maandag-
De spelers De Kribber. Daniëlse
en Schrijver ontvingen bloemen,
aangezien zij reeds 15 jaar het
wel en wee van de vereeniging
hadden meegemaakt.
morgen de ochtendbladen verschenen, waarin we
meteen overstroomd werden met nieuwsberichten
over den intocht van Koning Voetbal, waren we spoe
dig verzoend met de gedachte, dat we het wintertje
tegemoet gaan. Het voetbalveld roept ons en als na
het eerste treffen en de eerste verkenningen de strijd
zich in vage en later scherpe lijnen gaat afteekenen,
dan zijn we weer zoo geconcentreerd op de capriolen
van het bruine monster en deszelfs volgelingen, dat
we al het andere vergeten.
Zoo was er dan Zondag de groote dag en in ang
stige spanning stonden de echte clubmenschen aan
de lijntjes om te zien hoe hun favorieten het er zou
den afbrengen. De optimisten vreesden niets en lie
pen met veel bombarie langs het lijntje te verkon
digen, dat zij een kampioensfeest wel prettig vonden.
Dat was hun buitenkant, maar van binnen, in hun
hart, zat toch ook wel 'n heel klein plooitje, dat pas
glad was, toen de scheidsrechter een gewonnen wed
strijdeinde blies of een groote vouw geworden, toen
de papieren tot nul gedaald waren. Of er in Zeeland
den eersten dag verrassingen vielen f We gelooven
het niet, want als we zoo eens even langs de ver
schillende terreinen flitsen, te beginnen in Zeelands
hoofdstad, dan zien we Zeelandia verliezen met veel
te groote cijfers weliswaar, maar wie hangt nu boven
zijn bed een zeef als het doorregent f Het kan niet
verwonderen, dat de babies het moesten afleggen
tegen het geroutineerde Middelburg. Al is Goes oud
genoeg, juist 40 jaar, het voetbalverstand ontwikkelt
zich in zeer verschillende tempo's, en komt zelfs nog
niet altijd met de jaren. Even door naar Roosendaal,
waar Terneuzen zich liet afdrogen door R.B.C. Het
was wel nat, maar er waren handdoeken om zich af
te drogen en daarom moet dat een volgenden keer
anders, Terneuzenaren. Ylissingen liet de T.S.C.-'ers
weer maar eens aan het langste eind trekken. Waar
om moest nu zoo'n beroerde strafschop een puntje
kosten Handen thuis houden en met voeten en her
senen spelen. Terug naar Middelburg, waar de groen
witte reserves Vlissingen 2 niet aankonden, even naar
Vlissingen, waar de Zeeuwen nu R.C.S. de baas
bleven, trekken we de Schelde over en zien Breskens
van Hulst verliezen en dan nog wel op eigen ter
rein. Terneuzen 2 deed hetzelfde en Axel ging er
mee schuiven. Misschien beëindigden Sluiskil en
Hoofdplaat deze verkenningsrace het verstandigst
door de printen te deelen.
Rechts: Een kijkje tijdens
den wedstrijd, die door
Middelburg werd gewon
nen met 3-0, terwijl een
neerstrooinende regen den
wedstrijd weinig aantrek
kelijk maakte.
Links: De keeper van
Middelburg wist zijn doel
schoon te houden.
