r
mmtm
7
leiden of „alles wel aan boord" is. Zij stuurt dan op
haar beurt een duif naar het schip, waardoor de
opvarenden weer kunnen weten, dat thuis in het
gezin alles in orde is. Dit feit viel een officier op.
Want de visschersschepen toch hieven niet op een
vaste plek, maar verplaatsten zich en dikwijls niet
over geringen afstand. Hieruit bleek dus, dat de
duiven, ook wanneer hun hok „verplaatsbaar" is,
den weg naar hun „tehuis" weten terug te vinden.
Daardoor kwam men op het idee de postduif voor
militaire doeleinden te gebruiken, o.a. voor het
overbrengen van berichten. In den Grooten Wereld
oorlog heeft de duif dan ook een belangrijke rol
n ook het Nederlandsche leger heeft
tijd zijn rijkspostduiven-dienst gekend.
Eerst verleden jaar is deze opgeheven in de
eerste plaats omdat de radio een sneller en zekerder
middel is, in de tweede plaats om bezuinigings
redenen.
De eerste postduif.
De vraag „Wanneer gebeurde dit of dat voor het
eerst t" kan wat betreft de postduif aan de hand van
het Oude Testament worden beantwoord. Toen de
Ark van Noack na den schier eindeloozen, zwaren
regenval, waardoor de Zondvloed zich kenmerkte,
op de wateren dreef, liet Noach een duif op met de
bedoeling den omtrek te laten verkennen. De vogel
keerde na verloop van tijd prompt op de ark terug.
Zoodra de postduif binnen het hok is, wordt de ring
van haar pootje gehaald.
Een postduif, die van een wedvlucht terugkomt, strijkt
op het hok neer.
dat ze naar verschillende windstreken vlogen.
Hieruit meenden de onderzoekers een conclusie
te kunnen trekken. De golven, die de vogels anders
zouden hebben opgevangen vanuit de streek, waar
him hok lag, werden nu gestoord door de uitzendingen
van het radiostation. Men had zich een meer zuiver
oordeel kunnen vormen, indien men had geweten,
op hoeveel kilometer afstand van het zendstation
het „ontvang-apparaat" van de duif weer ongehin
derd de „eigen" golven had kunnen opvangen.
De meeningen over het oriënteeringsvermogen
der postduiven loopen nog steeds uiteen en ook de
wetenschap staat nog voor een mysterie. Vroeger
werd bijvoorbeeld van de veronderstelling uitgegaan,
dat de postduif slechts dan haar hok kon terugvinden,
wanneer dit zich op een vast punt bevond. Tijdens
den Russisch -Japanschen oorlog kwam men echter
op deze meening terug.
Wanneer de Japansche visschers in hun jonken
uitvaren ter vangst, gebruiken ze de postduif als
communicatie-middel met de verwanten aan wal.
Wanneer ze in zee zijn, laten ze een duif op, die
rechtstreeks naar huis terugvliegt. Uit de kleur
van den vogel kan de vrouw van den visscher af-
Een bekroonde lange-ajstandvlieger.
A
rr
1
