De antenne-draden in de onrgeving van het hok van een postduivenliefhebber zijn
voorzien van kurken, zoodat de dieren ze van verre kunnen bemerken en er niet
tegen aan zullen
Wanneer postduiven nabij een zendstation worden
opgelaten, verliezen ze hun oriënteeringsvermogen.
Het dier was neergestreken op het uiterste topje van
den berg Ararat en had roode pooten. De klei op den
berg was namelijk rood gekleurd. Volgens de, vooral
onder de Mohammedanen verbreide overlevering,
bezitten de duiven sindsdien roode pooten.
Duivenhouders vindt men overal ter wereld, niet
alleen met het doel om een studie van de dieren te
maken, maar ook zuiver uit liefhebberij. Regelmatig
houden vereenigingen wedstrijden, waarbij de post
duiven op honderden kilometers afstand van hun
hokken worden opgelaten en op de seconde af wordt
opgenomen hoeveel tijd de vogels er over doen. Nog
kort geleden vond er een vlucht plaats van Hoek van
Holland naar Berlijn. Een vogel kwam als eerste
binnen met een recordtijd van 7% uur. Een dergelijke
prestatie is wel in staat om de bewondering op te
wekken. Het beteekent namelijk, dat deze postduif
heeft gevlogen met een gemiddelde snelheid van
86% K.M. per uur. Bij vergelijking blijkt hieruit,
dat dit sneller is dan de express-treinen tusschen
Hoek van Holland en Berlijn.
Een gevaar voor de vogels, die „thuis" zijn en van
tijd tot tijd in de buurt van hun hokken vliegen, dus
niet op groote hoogte, vormen de antennedraden, die
in de laatste jaren de daken van onze huizen „sieren".
De duiven zien de draden niec, vooral wanneer deze
op gelijke hoogte zitten met. een dakgoot. Ze vliegen
er tegen aan, halen zich de borst open, hetgeen
meestal ten gevolge heeft, dat ze doodgaan.
Het is algemeen bekend, dat de duif, zooals trou
wens het grootste deel der vogels, 's nachts niet
belangstelling de wedstrijden. En het behoort lang
niet tot de zeldzaamheden, dat de gelukkige winnaar
van een bekende wedvlucht bovendien nog wordt
verrast met een persoonlijken, schriftelijken geluk-
wensch van den Engelschen koning.
Zij, voor wie de postduif in de eerste plaats uit
wetenschappelijk oogpunt waarde heeft, houden
zich echter vooral bezig met de geheimzinnige eigen
schap het oriënteeringsvermogen. Bezitten de
vogels een soort, kompas, waarop ze vliegen, een kom
pas, dat zich automatisch richt naar het punt, waar
ze thuis hooren Beschikken de dieren over een ont
vanger, waarmede ze de van huis uitgezonden elec-
t.rische golven opvangen, zoodat ze zich kunnen
oriënteeren Storen de uitzendingen van de talrijke
radio-stations over heel de wereld Dit blijven vra
gen, waarop momenteel het antwoord nog niet te
geven valt. Men neemt proeven, men concludeert,
men veronderstelt maar zekerheid bestaat er
niet.
Voorloopig houdt, de natuur dit geheim nog ver
borgen en moeten we ons beperken tot bewondering
voor en verbazing over de buitengewone prestaties,
die de postduiven ons door hun „oriënteeringsver
mogen" toonen.
V.
Direct nadat de duiven thuisgekomen zijn worden ze
gevoederd.
vliegt. De meesten onder
ons hebben het al eens
meegemaakt, dat een duif
bij het vallen van de duister
nis op onze veranda neer
strijkt, daar blijft zitten
en 's morgens weer opvliegt
om naar haar hok terug te
keeren. Vandaar dat het
volgende een zeer opmer
kelijk staaltje is van duiven -
fokkerij. In Amerika heeft
iemand, in dienst bij de
leger-postduiven- afdeeling,
het klaar weten te spelen
een soort te fokken, dat
ook 's nachts vliegt.
Overigens is vooral bij
de postduiven het fokken
van een bepaalde soort
van groote beteekeuis. Bij
hen, die aan wedvluchten
meedoen, geldt eigenlijk in
de eerste plaats het uiterlijk van den vogel, maar
hoe staat het met 't oriënteeringsvermogenDe
duiven vertoonen namelijk een opvallende overeen
komst met de menschen. Er bestaan exemplaren, die
lui en traag zijn en daarnaast vinden we vogels, die
uitermate snel hun richting bepalen. Dit is zeer
moeilijk vast te stellen, omdat de luien parasiteeren
op hem of hen, die vlug zijn. Indien een aantal duiven
op flinken afstand van hun vaste verblijfplaats wordt
opgelaten, ziet men, nadat ze eerst eenige oogen-
blikken hebben rondgecirkeld, een ervan pijlsnel
wegschieten in een bepaalde richting, die meestal
de richting naar huis is.
En geen oogenblik later volgen haar alle andere.
Voor den eigenaar is dit het bewijs, dat de eerste
vogel, die wegschoot, over het beste oriënteerings
vermogen beschikt. Meestal lukt het niet om dezen
bijzonderen vogel te identificeeren door de groote
hoogte, maar slaagt de eigenaar hierin wel, dan zal
hij trachten met dezen vogel een ras te telen, dat
een scherp oriënteeringsvermogen bezit. Meestal kan
men aannemen, dat op de honderd vogels bij teen
kleine helft dit vermogen niet sterk ontwikkeld is e.'i
zij dus als het ware blindelings met de andere mee
vliegen.
Liefhebbers van „duivensport." treft men over het
algemeen uitsluitend onder de gewone burgers aan,
hoewel ook in de tuinen van de hoogere standen dik
wijls prachtige duivensoorten zijn te vinden. Het
zal wel weinig bekend zijn, dat Koning George V van
Engeland 'n groot bewonderaar van duiven is en er
zelf een schitterende collectie op nahoudt. Hij be
zoekt regelmatig de talrijke tentoonstellingen, die
worden georganiseerd en volgt met de grootste
