-
De Papoea's brengen hun kano in ge- De Pnkgtoi worden zij aan zij aan 't strand
reedheid om deel te nemen aan de races. opgesteld voor den start van den wedstrijd.
A« den wedsirijd vergast
de stam ons op 'n feeste
lijken dans.
Een der ouderen stond op den loefboom, zich
vasthoudend aan een touw aan den mast, wijdbeens
en met gebogen knieën, als een acrobaat, die in een
circus staande een paar galoppeerende paarden
berijdt. Geen stortvloed en geen tuimeling van de
boot kon hem deren en het loeiende water over
stemde niet zijn luide bevelen schreeuwend dook
hij onder en schreeuwend dook hij weer op zijn
oogen onverstoorbaar in de verte gericht en on
vermoeid instructies gevend voor 't behoud van den
juisten koers. En heel de bemanning, tot het jonge
vrouwtje uit. Sydney achter in de boot, haar man,
die den mast omstrengeld hield, de jonge sportshii
uit Brisbane, die op de stutten lagen uitgestrekt,
allen gilden hun aanmoedigingen en adviezen, als
verdwaasde supporters op een sportveld. Ik zelf
de tijd scheen teruggedraaid, ik voelde mij weer
éénentwintig, en zoo vaak ik adem vond (ik hen nooit
sterk in duiken geweest) schreeuwde ik om het
hardste mee.
Op twee mijl uit de kust bemerkte ik, dat we
tweede lagen met de overigen een halve mijl achter
ons. Wij passeerden het eiland en scheerden rakelings
langs ècn rif, dat het omgaf, en op dat oogenblik
lagen we twee lengten bij onzen mededinger voor.
Ik verwachtte nu, dat we een cirkel zouden be
schrijven en terugkeeren. Maar plotseling wisselde
de heele bemanning van plaats, het zeil werd om
gegooid en weer bevestigd, en wat eerst boeg was,
werd nu de achtersteven. In die kolkende zee, terwijl
de kano over de golven heen en weer, op en neer
gesmeten werd, was dat een adembenemende
manoeuvre snelheid en handigheid waren onze
eenige redding. Maar onze
ontzaglijke vaart en het
gevecht met storm en zee
hadden blijkbaar te veel
gevergd van den mast
op het kritieke moment
raakte die los en kwam
onder een hoek van vijf
enveertig graden over
hoord te hangen. Het was
een ontzenuwend mo
ment de kano onbestuur
baar, gebeukt en bedol
ven door bergen van
golven! Maar als ratels
kletterden de luid ge
schreeuwde aanwijzingen
en adviezen en bevelen
en protesten en waarlijk,
daar schoof de mast weer
O]) zijn plaats, het zeil
richtte zich weer op, en
voort stormden we weer
Niet alle kano's waren zoo
gelukkig één kapseisde er en haar bemanning moest
door een meegevaren barkas van onze stoomboot
gered worden, en verscheidene andere lakatoi werden
buiten gevecht gesteld. Wij stormden weer terug
naar land, en nu lagen er twee van de mededingers
een beduidenden afstand vóór. Maar de man op
den loefboom scheen vastbesloten, ze in te halen,
of ons heele gammele boeltje naar den bodem van
het water te jagen. Onze snelheid was ongeloofelijk.
Op het eind van de eerste mijl terug hadden we al
één van de mededingers ingehaald. Langzaamaan
werd hier liet water kalmer en steeds doller werd
onze vaart als hagel vlogen de waterdruppels ons
links en rechts om de ooren. Wij naderden de baai
en daar benam een hooge heuvel ons den wind.
Maar onze stuurman had dat voorzien en wat verder
uitgehouden dan onze voorligger. Wij hielden de
wind een paar seconden langer dan hij en vingt
hem weer een paar seconden eerder ook.
Weer moesten wij keeren, en weer beleefden we
een kritiek moment, maar nu passeerde er niets meer
met onzen mast wij wonnen op dit laatste gedeelte
van het parcours twee lengten op onzen tegen
stander.
De oude stuurman van den loefboom wrong mij
uit als een vaatdoek, voor ik de lakatoi verliet.
„Rama-hootah," riep hij, terwijl ik aan boord van
onzen stoomer klom. „Rama-hootah riep ik terug.
„Vaarwel - tot weerziensEn ik meende het, want
toen ik aan (lek stapte, voelde ik me verjongd, naar
lichaam en geest. Die kokende golven hadden niet
alleen alle zorgen van jaren uit mij gewassclien en
gespoeld zij hadden al mijn verloren krachten
Ken der „De Iluvillund"-vliegtuigen ran tie N ie uit'-
Gninea-ejrpeditietoegerust met een N.S.F.-t'hilips-
zender en antvaug-apparaat.
vernieuwd en de klok van mijn leven een kwart
eeuw teruggedraaid.
Als ik een oud man word, dan ga ik terug naar de
Papoea's om er maanden te blijven. En eiken dag
zal ik uitvaren met zoo'n primitieven troep zeelui
in een lakatci. Om mijn jeugd te herwinnen uit de
golven van den Pacific
F. d'A.
