Een schutter
met pijl en boog.
DE KRUISTOCHTEN
Onder de wallen van Acren. Hechts: de stormram, waarmede men de muren bestormde.
Paramount opent haar nieuwe seizoen
met de massale film De Kruistochten
van Cecil B. de Mille, waarbij deze
regisseur gepoogd heeft de indertijd
gevoerde gevechten om 't Heilig Land
te reconstrueeren. Hoofdpersonen
zijn: Loretta Young, Henry Wilcoxon,
Ian Keith en de dochter van den
regisseur Katharin de Mille.
EEN ding moet men
Cecil B. de Mille
nageven en wel, dat
hij ondanks alle oppositie
en alle critiek zichzelf
gebleven is, en met een
hardnekkigheid (vijanden
zullen er misschien aan
toevoegen een betere
zaak waardig) door blijft
gaan met het verfilmen
van historische gebeurte
nissen uit het diepe grijze
verleden.
Thans zqn het de kruis
tochten, welke hij in zijn
nieuwste film heeft ver
werkt en ieder die de
Mille's voorliefde voor
massa-regie kent, weet
ook dat dit onderwerp
een kolfje naar zijn hand
was. Toch heeft het er
den schijn van, dat hij
tijdens de opnamen zelf
geschrokken is voor de geweldige moeilijkheden,
waarvoor hij is komen te staan. Dat is heel
begrijpelijk, want het valt niet mee, met legers van
honderdduizenden menschen te goochelen, ze te
laten vechten met stormrammen en slingerapparaten
en ze bovendien nog ontberingen te laten lijden,
waarvan iemands hart zou omdraaien als hij ze te
aanschouwen kreeg. De Mille heeft dan ook meteen
handigen zwaai de kruistochten tot een spelletje
van liefde en naijver tusschen koning Philips van
Frankrijk en koning Richard Leeuwenhart van
Engeland gedegradeerd en het succes van de kruis
vaarders afhankelijk gesteld van de liefde van een
meisje, dat met haar prachtige vlechten evengoed
een variété-actrice als een koningsdochter had
kunnen zijn. Misschien is het daarom, dat vele
menschen met tranen in de oogen het schouwspel,
dat deze beroemde regisseur hun voor oogen getoo-
verd heeft, gadeslaan en aan het einde in jubel
Bichard Leeuwenhart, koning van Engeland (Henry
Wilcoxon), en Berengaria (Loretta Young), zijn wouw,
die in de macht was van sultan Saladin (lan Keith,
links). Bij dit tafereel neemt de film een sterk
sentimenteel-rohumtisehe wending.
losbarsten. Want de gevechten op de wallen van
Acren (hoe aardig ook gereconstrueerd) en vooral
niet te vergeten het oogenblik, waarop de muzel
mannen en kruisvaarders onder den rook van
Jeruzalem, gezeten op vurige paarden, op elkaar
losstormen als cowboys, die op buffels jagen, zijn
niet erg overtuigend. En juist daarvan had men
toch, als men van kruistochten hoort spreken, de
grootste verwachtingen gekoesterd. Het zoogenaam
de geïntrigeer achter de coulissen kan, na zooveel
honderd jaren, toch zeker niet meer iedereen inte-
resseeren, vooral niet, wanneer daarvan de authenti
citeit op geen stukken na bewezen is of wordt.
