Zelf gemaakt
Patronenkantoor Panora
De mascotte van de „Meteoor"
30
door Edward Curzon
Van bovenstaande
modellen zijn patro
nen verkrijgbaar
35 cent In de maten
40-42-44-44 aan onze
bureaux of door toe
zending van het be
drag ln postzegels,
plus 10 cent voor re
tourporto bij
En ik dacht dat je niet naaien kon I
Eerlijk gezegd is het mij met behulp van zoon
gemakkelijk KANT-EN-KLAARPATROON erg
meegevallen. Het ging mij bijzonder vlot af, ook
al omdat die patronen direct voor het gebruik
gereed zijn.
Maar weef je waf zoo
prettig is?
Aan het bureau te Amsterdam, N.Z. Voorburg
wal 262, wekelijks op Dinsdag en Woensdag van
9SVï 171 /2) uur; te 's-Gravenhage, Stations
weg 95, wekelijks op Maandag van 9121 2 en
van 26 uur; te Haarlem, Nassauplein 1, dage
lijks van 8V25*/ï (171/2) uur; te Rotterdam, Sta
tionsweg 24, wekelijks op Donderdag en Vrijdag
van 912 en van IV26 uur en te Utrecht, Bilt-
straat 142, wekelijks op Zaterdag van 9—1 uur.
is op bovengenoemde tijden een bekwame cou
peuse aanwezig die u GRATIS, ZONDER EENIGE
VERPLICHTING, alle gewenschte inlichtingen
aangaande het gebruik dezer patronen verstrekt.
Ga er ook eens heen,
het kost NIETS!
Nassauplein 1 Haarlem
SINDS den morgen toen de „Meteoor"
was verhaald naar het havenhoofd
van Kaap Leeuwin, waar zij gereed
werd gemaakt voor de reis naar het
Kerguelen-Eiland, had de Grijze Ver
pleegster rusteloos voor den haven
ingang gekruist. In haar gezelschap
zwom een Thrasher, die met zijn staart
sprankelende waterfonteinen uit het
kalme watervlak van den Indischen
Oceaan omhoog sloeg.
Het behoort tot de ondoorgrondelijke
geheimen van het dierlijk instinct, hoe
liet haaienpaar van het aanstaand
vertrek van de „Meteoor" de lucht
had gekregen. Zoodra de bark verhaald
was, verschenen zij op het appèl, en
zorgvuldig de gevaarlijke plekken ver
mijdend, waar John Irving zijn stalen
haaiennetten had uitgezet, wachtten
zij ongeduldig het tijdstip af, waarop
de „Meteoor" zou vertrekken.
Jack Bruce, die het bevel voerde
over de bark, had de ongure wachters
allang opgemerkt. Hij bevond zich
op de kampanje met dr. Bottomley, den
directeur van het Oceanografisch Sta
tion van Kaap Leeuwin. In opdracht
van het Station zou de „Meteoor"
aan het Kerguelen-Eiland een paar
duizend roodgelakte flesschen gaan
uitzetten, die dienen moesten, om de
richting te bepalen van de zeestroomin-
gen naar en vanuit het Zuidpoolgebied.
Dr. Bottomley gaf Bruce zijn laatste
instructies voor de reis en merkte
toevallig het haaienpaar ook op.
..Kijk, daar spelen 'n paar haaien,"
zei hij plotseling. „Als ik me niet
vergis is het een Grijze Verpleegster
en 'n Thrasher. Brutaal, om zich zoo
dicht bij den haveningang te wagen."
,,'t Is de Grijze Verpleegster," glim
lachte Jack Bruce. „De bevolking van
Kaap Leeuwin noemt haar de „mas
cotte" van de „Meteoor". Sinds jaren
is zij gewoon de bark te escorteeren
op haar reizen."
„Dezelfde haai V' vroeg dr. Bottom
ley verbaasd.
„Altijd dezelfde haai," verzekerde
Bruce. „Zoodra de „Meteoor" naar het
havenhoofd verhaald wordt, komt zij
opdagen met haar echtgenoot. Als
wij uitvaren, blijft de Thrasher achter,
maar de Grijze Verpleegster vergezelt
ons en keert met ons terug. Zij is dol
op den afval van boord en daarin zal
het geheim wel liggen van die aan
hankelijkheid. Een paar jaar geleden
begon ons dat gezelschap te vervelen
en trachtte David Lewis haar dood te
schieten. Hij schoot haar echter slechts
een oog uit en sindsdien waagt zij zich
niet meer zoo dicht in onze buurt
als vroeger. Zij volgt ons op een af
stand van honderd meter, óók als wij
in zee omringd zijn door andere haaien."
„Eigenaardig gezelschap," lachte dr.
Bottomley en belangstellend bleef hij
het speelsch gedoe van het haaienpaar
nog even gadeslaan.
Een half uur later vertrok de „Mete
oor" naar haar bestemming. In haar
kielzog zwom een vijf meter lange
haai, een „Grijze Verpleegster", zooals
dit soort aan de Australische kusten om
de kleur en den vorm van den kop
wordt genoemd.
De mascotte van de „Meteoor",
zooals de bevolking van Kaap Leeuwin
haar spottend betitelde, had haar
Thrasher in den steek gelaten en toen
de wind de bark in haar grootzeil greep,
en met een snelheid van zeven mijlen
Inaar het Westen voortstuwde, zwom
zij het schip met rustigen slag achterna.
Maud Irving had uitgerekend, dat
de „Meteoor" veertig tot vijftig dagen
onderweg zou blijven, naargelang zij
een min of meer gunstigen wind zou
hebben. Zoodra Jack Bruce terugkeerde,
zou zij met hem trouwen, en alles wat
de bark betrof had dus haar grootste
belangstelling.
De „Meteoor" had geen radiozender
aan boord en het duurde tien dagen,
voor Kaap Leeuwin iets omtrent haar
vernam. Een praairapport van de
„Neptunus" vermeldde dien dag draad
loos, dat zij de bark had ontmoet op
94 gr. Oosterlengte en 45 gr. Zuider
breedte en dat alles wel was aan boord.
„Jack is op de helft, vader," zei
Maud 's middags opgewekt, toen zij
die plaats op de kaart had opgezocht.
John Irving knikte. Hij was in
berekeningen verdiept, hoeveel zijn
haaienhuiden en haaienlevers hem in
de afgeloopen maand hadden opgebracht
en bovendien geloofde hij het wel.
Twee weken later ontving Kaap
Leeuwin opnieuw een draadloos praai
rapport. Thans was het afkomstig
van het stoomschip „Southend", op
weg van de Zuid-Orkaden naar Sydney.
Het meldde, dat het de „Meteoor"
onder de kust van het Kerguelen-
Eiland had aangetroffen, bezig met
het uitzetten der flesschen. Alles was
wel aan boord en Jack Bruce hoopte
over drie dagen de terugreis te aan
vaarden
„Nog drie en twintig dagen," stelde
Maud vast en zonder zorg ging zij dien
avond slapen. Doch den volgenden
morgen stond haar gezicht betrokken.
Draadlooze berichten maakten melding
van een woedenden orkaan, die van
de Zuid in aantocht was.
„Hij zal zich wel hebben weten te
bergen," zei John Irving geruststellend,
doch heimelijk maakte hij zich even
bezorgd als Maud.
Er vingen dagen aan van duldeloos
wachten. De orkaan was na drie dagen
uitgewoed, doch dit kon Kaap Leeuwin
maar half geruststellen. Men leefde
tusschen hoop en vrees en keek angstig
naar berichten uit.
Eerst een week later kreeg Kaap
Leeuwin verbinding met een stoom
schip, dat zich ter hoogte van het
Kerguelen-Eiland ophield. Dr. Bottom
ley liet den gezagvoerder verzoeken
naar de bark uit te zien en dien heelen
dag werd de bevolking gekweld door
angstige verwachtingen. Den volgenden
morgen kwam het antwoord men had
noch in de nabijheid van het eiland,
noch elders iets van de „Meteoor"
opgemerkt.
Dit negatieve bericht, dat nog geen
onheil behoefde te beteekenen, omdat
de bark alweer op weg kon zijn naar
huis, deed de angstige spanning nog
groeien. Er verliep een week toen
nog een week. Als er niets met de
„Meteoor" gebeurd was, kon zij elk
uur verwacht worden. Maud zat van
's morgens vroeg tot 's a vonds laat op het
kan t,oor van haar vader o ver den Indischen
Oceaan uit te turen, maar de „Meteoor"
bleef uit. Zij bracht slapelooze nachten
door en haar gezicht werd eiken dag
bleeker en droeviger en de bevolking
van Kaap Leeuwin kwam in een toe
stand van koortsachtige spanning te
verkeeren. Dag na dag verstreek
de „Meteoor" was nu reeds elf dagen
over tijd. En toen maakte plotseling
een radiobericht een eind aan alle
onzekerheid.