Het huwelijk van den fanfare-dirigent.
Ale de aanvoerster van het hockey-elftal trouwt.
<lat de zware droppels de kostbare kleeren van het
bruidspaar zouden bederven laat de handen een
weinig dalen en naar elkaar toekomen, en men heeft
een dak van beschermende handen.
Zoo is dus het gebruik ontstaan. Maar uit China
drong toentertijd niet veel door tot de buitenwereld,
en we zouden de aardige gewoonte dus niet kennen,
als ze ook niet ontstaan was in Perzië, waar het op
deze manier ging de nar van den sjah, die niet al
te knap was, trouwde met een vrouw van meer dan
middelbaren leeftijd, die ook niet bepaald zoo schoon
was, dat zij een dichter tot 'n meesterstuk van liefdes
poëzie zou inspireeren. Toen het evenwichtige bruids
paar na de ontroerende speech van den Perzische»
Burgerlijke Stand-ambtenaar naar buiten schreed,
hief een vrouw, toen zij den bruidegom zag, haar
handen op en riep „Hoe
kan een vrouw zóó'n man
trouwen maar aan den
anderen kant stond een
man, die met opgeheven
handen vroeg: „Hoe kan
een man zóó'n vrouw
vragen t" Een tweede
vrouw antwoordde, een
tweede man gaf zijn
meening te kennen, een
derde vrouw zei. de
handen waren weer om
hoog, de eerehaag was er
weer. Het werd een ge
woonte de gewoonte
stierf uitde gewoonte
kwam weer op, een fol
klorist in Spanje schreef
er een boek over, een
Fransche boer introdu
ceerde het gebruik bij het
tweede huwelijk van zijn
schoonmoeder, een En-
gelsohman vond het wel
aardig voor de trouw
partij van een knap
nichtje enfin, tegen
woordig is geen bruids
paar er meer veilig voor.
Het huwelijk is nu een
maal een gewichtige ge
beurtenis, en voor de
twee, die 't levenscontract
sluiten, is het altijd aan
genaam en sympathiek,
De collega's van den dokter-
bruidegom hebben voor een
originrelen eereboog gezorgd.
slechtst kwamen er de lood -
gieters af. die in Engelsche
bladen steeds voorgesteld
worden als menschen die
altijd iets vergeten, die
steeds te laat komen en,
als zij komen, liever rusten
dan werken. Het plaatje
gaf de volgende voorstel
ling de pas gehuwde lood
gieter kwam met zijn lief
lijk bruidje uit de deur
van het stadhuis en op
den grond lagen en zaten
zijn collega's, die den eere
boog moesten vormen
te slapen. A.
dat collega's, vrienden en magen hun belangstelling en
medeleven toonen, desnoods met een eerehaag. Het
gebruik wordt algemeen en is nog voor sterke uit
breiding vatbaarzeelieden kunnen met masten
komen, kweekers met boomen, aannemers met hei
stellingen, journalisten met drukpersen of heel groote
duimen, schoorsteenvegers met roetstaven, tooneel-
spelers niet lichtbakken, spoormenschen met spoor-
bruggetjes en Sinterklazen met houten Pietermans
knechten. Natuurlijk vonden de humoristische tee
kenaars een prachtig onderwerp in den huwelijks-
eereboogzij teekenden druipende roomsoezen
boven den banketbakker en zijn bruid, en plaatsten
bij het huwelijk van den bioscoopportier een eere-
wacht van ouvreuses, die hun zaklantaarns natuur
lijk niet omhoog maar omlaag hielden. Doch 1..
De eerewacht ran
den garde-officier.
