liet Sjojar-blazen op Nieuwjaar.
De Qrooie Verzoendag.
De Ommegangen op IIbejana-Rabba.
Dagen, dat den 15den der Tisjriemaand begint,
het verblijf zijn van het gezin, de eetkamer, de
huiskamer, de ontvangkamer. De broze hut, het
schamele verblijf vervangt de vaste woning. Zij
wordt gezellig aangekleed, waaraan de leden van het
gezin hun ijver en hun vrijen tijd besteden. En het
kan er heerlijk zijn onder het dak, waar in de avon
den de sterren doorheen kijken. Als ten minste de
regen deze idylle niet verstoort. Natuurlijk is er
rekening gehouden met deze mogelijkheid, die hier
waarlijk niet denkbeeldig is. De Soekkah wordt
daartoe van boven zoodanig ingericht, dat er bij
regenval terstond een luik of zeil kan neergelaten
worden. Dan hoeft men ten minste er niet uit te
vluchten. Maar een Soekkah is dan onder het neer
gelaten luik niet meer.
De Bijbel verbindt de Loofhut aan den tocht
door de woestijn tijdens den Uittocht uit Egypte.
Toen heeft God het uit de Egyptische slavernij
verloste Israël door de verschrikkelijke woestijn
geleid en al de lange jaren van de wonderbare reis
beschermd in de hutten, waarin Hij hen zooals
het luidt deed wonen. En hetzelfde Huttenfeest
is in het eigen land daarna tegelijkertijd ook het
groote Oogstfeest. En bij de Hut komt ook de Plan-
tenbundel. Met producten van het land als symbolen
van den heelen oogst en van liet werk der handen
treedt men voor den Schepper met dank en wijding
en met de erkenning, dat alles van Hem is en
tevens voor Hem. En met de bede om verderen
zegen.
Deze hut heeft Israël medegenomen op al zijn
tochten tot den dag van heden. Men plant haar nog
onder alle hemelstreken. En met palmtak en myr-
then en beekwilgen, in éénen bundel vereenigd, en
afzonderlijk daarbij den Ethrog die tot de ci
troensoorten behoort treedt ook de hedendaag-
sche Joodsche mensch op het Loofhuttenfeest bij
zijnen eeredienst voor het oog van den Hemelsehen
Vader met gelijken dank en wijding en met dezelfde
erkenning. En in de Synagoge wordt de Heilige Arke
geopend en een Torah-rol wordt er uitgenomon en
op de ve' aooging de Bieina in het midden ge
plaatst. En met den plantenbundel en den Ethrog
in de hand maakt men ommegangen 0111 het middel
punt, de Torah, de Heilige Leer, en men heft beden
aan om zegen gebeden, die altijd weer uitklinken
in den roepHosja-na. Help tochOp den laatsten,
den zevenden dag worden het zeven omme
gangen en dus een veelvoudige Hosjanaroep Hos-
jana Rabba. Hetwelk daarom de bijzondere bena
ming van dezen laatsten dag van het Loofhutten
feest is geworden.
Dan worden Plantenbundel en Ethrog ter zijde
gelegd. E11 het terstond volgende Slotfeest heeft ook
de Loofhut niet meer als symbool. Het Slotfeest
als zoodanig heeft geen ander kenmerk dan de voort
gezette feestvreugde en hare bevrediging. Het kent
overigens slechts als eigen bizonderheid het gebed
om den vroegen regen, den eersten regentijd, die
met zekere spanning spoedig 11a de eerste maand
van het Nieuwe Jaar in het Land der Vaderen
wordt tegemoet gezien. Maar de laatste dag is
overal in de verspreiding aan de Torah gewijd.
De Pentateuch de vijf Boeken van Mozes
worden jaar in jaar uit telkens in een jaarcyclus bij
geregeld ingedeelde wekelijksche stukken op de
Sabbatli-ochtenddiensten voorgelezen. Die Torali-
voorlezing vormt steeds het middelpunt van deze
godsdienstoefeningen. De laatste dag van het Slot
feest is gereserveerd voor de voorlezing van de laat
ste afdeeling. Maar terstond daarna wordt weder
een begin gemaakt met het begin. Want Uw Woord
en Wil hebben geen einde
Zoo wordt die dag een Torah-feest: het vreugde
feest der Torah. En de Torah wordt dan de acte van
den Bond van God met Israël. Den Huwelijksbond.
En zij de huwelijksacte. Degenen, die de eer mogen
hebben haar uit te lezen en weer te beginnen, krijgen
den titel van de Bruidegoms der Torah. E11 met hen
verheugt zich de gansclie gemeente. De eeredienst
op dezen dag weerspiegelt natuurlijk het karakter
van het feest. Het is ook het feest der kinderen,
die na afloop van den dienst gewoonlijk onthaald
worden, speciaal op suikergoed, door de bruidsparen
en tegelijk door vele anderen.
En het is zelfs gewoonte geworden de feestelijk
heden na dezen dag, 's avonds of een enkelen avond
later, voort te zetten met meer profane feestelijke
samenkomsten. Waartegen zeker niets is in te bren
gen, wanneer het geschiedt om den indruk mee te
nemen en vast te leggen en te bewaren, dien deze
Feestmaand gewis gaarne bewaard wil zien en die
samengevat zou kunnen worden in een woord van
den Prediker: „ga nu heen eet in vreugde uw brood
en drink in opgewektheid uw wijn, want God heeft
uw handelingen gewis met welgevallen aangenomen."
In de Loojhut.
Vreugde der Wet en de Torah-bruidi
