WAT IS EEN HOND WAARD? Carld.énTg methodes is ROTBART LILA door Edward Curzon WATERMAN OhbeNMbfr-ECfc 'PrVSLvst W 22 Bij een Sinterklaasfeest hoort iets lekkers. Iets extra lekkers. Iets van DROSTE! Zoo'n dikke zware DROSTE-letter. Vraag het aan den tweeden knecht van Sinterklaas: Droste's Tractatie- mannetje. Die wéét wat heerlijk is. - De prijzen van Droste letters zijn weer verlaagd! ca. 250 Gr. 75 ct. ca. 150 Gr. 45 ct. ca. 75 Gr. 23 ct. ALTIJD WELKOM! Piet is voor het goedkoope; hij besteedt niet-meer dan 3.50 voor een vulpenmaar elk jaar moet hij een nieuwe koopen en dan heeft hij nog geen pen, passend voor zijn hand, gevonden. Zoodoende heeft hij de laatste vijfjaren 1 7.50 uit gegeven, zonder voldaan te zijn. Jan beseft, dat een betrouwbare vulpen, voorzien van gouden pen met iridium punt haar prijs waard is en kocht één keer een Voor minstens 25 jaar is hij nu klaar. VOOR GE EEN KEUZE DOET, VRAAG DAN EENS DE WATERMAN-COLLECTIE TE MOGEN ZIEN POPULAIRE PRIJZEN VAN f6.— AF Importeur: H. VIN OOST - FROISSIRTSTRAIT 47 - BRUSSEL DE lage, berookte gelagkamer van de „Green Tree Saloon" van John Burns bood dien avond bet ge wone schouwspel drinkende én dobbe lende houthakkers en 'n half beschonken Joe Raine. Burns zat in zijn vervelooze tapkast ervóór lag een hond een goudgele husky met een pels als een beer. „Te koopschreeuwde Joe, naar den husky wijzend. „Niet te duur voor twintig dollar Wie is er liefhebber voor Niemand gaf hem antwoord en met een donker gezieht ging hij weer zitten. Hij had dien avond héél zijn loon ver dronken en verspeeld en de husky was het éénige dat bij verkoopen kon, om bet drinkgelag nog langer voort te zetten. „Wat d. .der is een hond vandaag den dag dan géén twintig dollar meer waard in dit land?...." vroeg hij nijdig. Uit een hoek kwam eindelijk een lijzige stem die van David Bower. „Ik wil je vijftien geven, geen penny meer." „Twintig, geen penny minder schreeuwde Joe. „Als niemand dat betalen wil, ga ik ermee naar Fort Mac Murray. Twintig ja of neen „Vijftien, meer is-ie niet waard,"' hield David vol. „Loop dan naar den dder barstte Joe los, terwijl hij zich opheesch. „Ik ga naar Mac Murray. Burns, pof me nog 'n glas whisky." „Geen spht meer, zonder geld," klonk de kalme stem van John Burns vanachter de tapkast. Een oogenblik scheen het, of Joe Raine het tot een vechtpartij zou laten komen. Maar de snel voortschrijdende invloed van de whisky maakte hen» zoo goed als machteloos. Zijn dreigende vuist ontspande zieh.Met een sarcastisch lachje ging hij naar buiten, gevolgd door den hond. Toen wankelde liij het hout hakkerskamp uit en sloeg het smalle voetpad in naar het vier uren verder gelegen Fort Mac Murray, waar ze heter wisten wat een echte husky waard was. Mopperend en scheldend ging Joe den eenzamen weg. Het was volle maan, maar de hemel hing vol vuilgrijze wolkenflarden zwaar van de sneeuw, die al een paar dagen in de lucht zat. Een half uur na zijn vertrek stak de wind op en weldra begon het te sneeu wen. Joe strompelde voort, zonder zich rekenschap te geven van waar hij ging of zich bevond geheel verdiept in zijn verwarde dronkemansgedachten. Pas toen hij viel en moeilijk weer opgekrabbeld was keek hij eens rond. Rondom hem hing een dicht gordijn van neervallende, sneeuwvlokken, zoo dat hij geen vijf passen voor zich uit kon zien. De sneenw pakte zich rond zijn pels en kloste zich vast aan de zolen van zijn laarzen, en de hnsky leek een monsterachtige beer, met de vuurroode, ver-uithangende tong van een moe- jerenden wolf. Langzaam begon het tot Joe's be neveld begrip door te dringen, dat hij zich in gevaar bevond. Nergens ontdekte hij het vertrouwde bosch en waar geen bosch was, konden zich ravijnen bevin- I den. Hij zou den weg kwijt raken misschien was hij hem reeds kwijt. „Kom mee, ouwe jongen, we 'gaan terug," zei hij tot den husky en op goed geluk ging hij de richting terug, waar uit hij dacht dat hij gekomen was. Tien meter verder struikelde hij. Zwaaiend trachtte hij zijn evenwicht te houden, maar de opgepakte sneeuw onder zijn laarzen werd hem noodlottig. Hij viel achterover, smakte met zijn volle gewicht tegen den grond en bleef roer loos en met gesloten oogen liggen. Toen klonk er nog even een gekreun van zijn lippen en daarna niets meer Joe! Raine had het bewustzijn verloreni Onhoorbaar zacht daalde de sneenw j in vlokken zoo groot als duiven-' eitjes en zonder ophouden. Spoedig lag Joe dicht toegedekt en viel zelfs zijn gestalte niet meer te onderscheiden. De husky jankte en liep onrustig rond. Toen naderde hij den sneeuwhoop en zocht het gelaat van zijn meester. Zijn scherpe reuk wees hem de goede plaats en krabbelend met zijn voor- pooten, ontblootte hij Joe's stoppelig gezicht. Tevreden ging hij hij hem liggen en toen Joe's berenmuts wéér onzichtbaar was geworden, begon hij opnieuw. En zoo telkens weer, als was het een spel. Maar de husky wist niet, dat het een bloedig spel was dat zijn nagels vuurroode strepen door Joe's gezicht trokken, totdat het eindelijk geteekend was met een netwerk van groeven, waaruit langzaam het bloed begon te druppelen Toen Joe Raine wakker werd, had het opgehouden met sneeuwen. De maan stond vol aan den hemel en de wind was gaan liggen. De husky lag naast hem en jankte van vreugde, toen Joe langzaam het hoofd links en rechts wendde. Het was bitter koud en Joe geloofde, dat zijn neus en ooren be vroren waren. Zijn lichaam was echter weldadig warm het lag toegedekt! onder een sneeuwhoop van wel een j meter hoogte, waartegen hij opzag als tegen een ijsberg. Joe moest minutenlang nadenken, vóór liij zich realiseeren kon hoe hij hier kwam. Het eerst werd hij zich bewust van een razende pijn in zijn hoofd en van een brandend, koortsig gevoel in zijn gelaat. En toen drong langzamerhand de herinnering tot hem door aan wat er gebeurd was. Hij was op weg gegaan om den husky te ver koopen en ongeveer halverwege Fort Mac Murray was het gaan sneeuwen- Toen was hij gevallen en voor de rest wist hij niets meer. Maar het was ge noeg hij zou nu maar weer naar het kamp terugkeeren Joe krabbelde overeind. Hij stond te waggelen op zijn beenen, maar de dronkenschap was van hem geweken. Hij voelde zich koud en warm tegelijk en hij brandde van begeerte naar een: glas whisky. Voorzichtig tastte hij| naar zijn gelaat hij begreep nietj waar dat gloeiende gevoel vandaan j kwan». Hij wreef de ijsscliilfers uitzijn! haard en ontdekte dat zijn hand vol bloed zat. Toen voelde hij wonden, weeke wonden, die geheel ontveld! waren. Verbaasd keek hij rond. Hetj maanlicht was helder genoeg, om hem in staat te stellen een nieuwe ontdekking! te doen op de hardbevroren sneeuw- j korst waren donkere sporen zichtbaar I EnI M/ORDt v ÖP aakj - VraGU GRATIS GEZOnJden/ BUlT€NfPORT-UlTlïU<TÏMCEM WCTtlUlfCïtfHAlW I1VII5 AMSTERDAM Dit is hef mesje, dat U zoekt. Zonder de huid ook maar eenigszins te irri- teeren scheert men zich er snel en schoon mede. De snede van elk mesje is scherp en duurzaam. Koopt vandaag nóg een pakje. Prijs slechts 60 cent per tien. Passen op oud-zoowel als op nieuw-model Gillette apparaten.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1935 | | pagina 22