VIER JAAR VAN
ONAFGEBROKEN
SEA AP!
Een Amerikaansch meisje is niet meer
ontwaakt sinds 15 Februari 1932
Ze lieten hem drinken en
nóg 'ns drinken, totdat hij
in diepen slaap viel.
van de tram zelfs vijf minuten met haar bezig om
haar te doen ontwaken. Den volgenden morgen
moest haar moeder een langdurigen strijd voeren,
maar eindelijk slaagde ze er dan toch in, haai
dochter duidelijk te maken, dat liet hoog tijd was
om op te staan. Het meisje richtte zich half op,
stamelde, dat het toch niets gaf en viel in de kussens
terug. Met een diepen zucht sloot ze de oogcn en
een oogenhlik later klonk het fluisterend van haar
lippen
„Geef me een kus, moe."
Dit waren de. laatste verstaanbare woorden,
die ze sprak. Het was, alsof het meisje had gevoeld,
dat ze voor langen tijd uit het aardsche leven zou
verdwijnen, misschien wel voor altijd. Haar slaap
ging spoedig over in een diepe bewusteloosheid,
als van een patiënt, die op de operatie-tafel onder
narcose is gebracht.
lies werd geprobeerd om haar weer wakker te
krijgen. De radio werd keihard aangezet, men
schreeuwde luidkeels, dat het huis in brand stond,
maar niets hielp. Patricia bleef slapen Verpleegsters
werden met de verzorging van het meisje belast
en de familie riep de hulp in van Dr. Traut, die van
het weinige, dat over de slaapziekte bekend is, een
grondige studie heeft gemaakt.
Hij stelde wetenschappelijk vast, dat liet meisje
noch op geluid, noch op prikkelende middelen, als
bijv. caffeine, reageerde. Wanneer Patricia aan haar
lot was overgelaten, dan zou ze spoedig zijn over
leden door gebrek aan eten en drinken. Aanvankelijk
moest ze, evenals hongerstakers, worden gevoed
door een buis in haar neus, maar later werd er een
mogelijkheid gevonden om den slokdarm van liet
bewustelooze meisje te laten werken, wanneer er
voedsel in haar mond werd gebracht.
Nadat Dr. Trant alles had geprobeerd, berichtte
hij het geval aan de Amerikaansche Vereeniging
voor Medici. Deze stelde alle laboratoria van de
wereld op de hoogte, in de hoop, dat een of andere
geleerde een geneesmiddel kende, waardoor Patricia,
Maguire uit haar slaaptoestand kon ontwaken.
Dr. Traut heeft ondertusschen in de afgeloopen
drie jaar niets onbeproefd gelaten. Haar vader
beperkte zich niet alleen tot het betalen van de
ontstellend hooge onkosten, die de vreeselijke ziekte
van zijn dochter meebracht, maar was bovendien
onmiddellijk bereid het
uoodige bloed af te staan
voor transfusie. De ouders
leven dag in dag uit in
onzekerheid over de ge
volgen, die de slaaptoe
stand van hun dochter
nog kan hebben, maar
ondervinden tevens het
twijfelachtig genoegen,
voortdurend in het cen
trum der belangstelling
te staan.
Tj~Vn der laatste midde-
len, dat door de dok
toren werd toegepast, is
een apparaat, waarmede
men kunstmatig koorts
kan opwekken. De wer
king van dit medische
instrument, dat den
wetenschappelijken naam
van „hy perpy rexator'
draagt, heeft inderdaad
eenig resultaat gehad.
Door de kimstinatig op
gewekte koorts hoopte
men de bacillen te doo-
den of wel de buiten func
tie gestelde hersencellen
weer op gang te krijgen.
De eerste aanwijzin
gen, dat iemand uit
een bewusteloosheid ont
waakt, zijn kreunen en
krampachtige bewegin
gen. En aangezien Patri
cia vooral na de behan
deling met het „koorts
apparaat" deze teekenen
IN tropische streken, maar vooral in Centraal-
Afrika. maakt de gevreesde slaapziekte nog
talrijke slachtoffers. Ze wordt veroorzaakt
door den steek van de Tsetse-\ lieg, die de
bacillen op den mensch overbrengt. De verschijn
selen beginnen met koorts en slaperigheid en
meestal is na eenige maanden de dood liet einde.
De slaaptoestand, waarin de steno-typiste
uit Chicago, miss Patricia Maguire, nu reeds
ruim 3% jaar verkeert, heeft een geheel andere
oorzaak en wordt door de wetenschap aangeduid
als „encephalitus lethargica" - een hersenont
steking, die een totale, gevoellooze bewusteloos
heid ten gevolge heeft.
Haar ziekte verschijnsel zal wel grondig afwijken
van de 20-jarige rust. die de bijna legendarische
figuur Rip vair Winkle zich in de tweede helft der
achttiende eeuw heeft gegund. Volgens de over
levering zou deze afstammeling der Nederlanders,
die langs de Hudson in Amerika het gebergte
introkken, het bijna niet meer bij zijn vitterige
vrouw hebben kunnen
uithouden. Vandaar dat
hij besloot er eens een
dag tusschen uit te gaan.
Hij verdwaalde in het ge
bergte en had een zonder
linge ontmoeting. Hij ont
dekte daar namelijk de
verblijfplaats van de eer
ste Hollandsche voortrek
kers en moet dezen zelfs
in levenden lijve hebben
aanschouwd. Ze lieten
hem drinken en nóg eens
drinken, totdat hij in
diepen slaap viel. Bij zijn
ontwaken dacht hij na
tuurlijk niet anders, of
het was de volgende och
tend en hij haastte zich
naar het dorp terug, in
de veronderstelling, dat,
vrouw en kinderen vol
ongerustheid op hem za
ten te wachten. Wel viel
het hem op, dat de om
geving was veranderd en
hij zelf een langen, witten
baard droeg, maar overi
gens kreeg hij geen enkel
vermoeden. In het dorp
was echter óók alles ver
anderd. Niemand kende
hij meer zijn huis stond
onbewoond en was ver
vallen vrouw en kin
deren waren verdwenen
De rustige herberg, waar
voor hij dikwijls met
vrienden zat te praten,
had een totale gedaante
verwisseling ondergaan.
Niemand kende hem
Zijn bewering, (lat hij Rip
van Winkle heette, werd
met gelach beantwoord.
Totdat er een jonge vrouw naderbij kwam, met een
kind op den arm. Deze ontmoeting bracht de
ontknooping. De jonge vrouw bleek een dochter
van Rip van Winkle te zijn. Het weerzien was
vreugdevol en van haar hoorde hij, dat zijn vrouw
reeds jaren terug overleed. Eerst toen drong het
volledig tot hem door, dat er een periode van twin
tig jaar achter hem lag, die hij op onverklaarbare
manier slapende moest hebben doorgebracht.
Het „moderne" geval met Patricia Maguire
speelde zich heel anders af. Twee weken voordat de
sensationeele ontvoering van Lindbergh's baby
plaats vond, viel Patricia Maguire, na 's morgens
even wakker te zijn geweest, in slaap en sindsdien
is zij niet meer ontwaakt. Reeds eenige weken
achtereen had liet liaar moeder de grootste moeite
gekost om het meisje uit bed te krijgen en te zorgen,
dat ze nog tijdig op kantoor kwam. 's Avonds, na
haar dagtaak, keerde ze doodvermoeid terug en
viel uitgeput op een divan neer. En liet had heel
wat voeten in de aarde om haar tegen etenstijd
weer wakker te krijgen. Op den laatsten dag. dat
ze nog werkte, was een conducteur bij het eindpunt
