Bet huis te St. Helenawaarin Napoleon overleed.
Be graftombe van Napoleon 1 in het Hotel des Invalides te Parijs, net stof
felijk oversehot van den groetten keizer rust nu in zes doodkisten, een van blank
ijzer, eert van ntahoniehout, een van lood, nog eert van lood de ruimte tussehen
deze twee kisten is met zaagsel opgevuld), eert van ebbenhout (door Badouin
vervaardigdett eert van eikenhout, welke de ebbenhouten kist moet besehermen.
de laarzen uitataken, waarvan de naden gesprongen
waren, zoodat men de teenen kon zien. Men ont
dekte spoedig dat bet de zijden watten waren, met
welke de kist, naar Oost-Indisch gebruik, gevoerd
was terwijl die van het deksel op het lijk gezakt
waren. De doctor Guillard rolde de zijden watten
zorgvuldig op, en de groote man lag daar, volkomen
behouden, kenbaar op het. eerste gezigt, gekleed in
de volledige montering der jagers van de garde,
welke hij in zijn leven zoo gaarne droeg. Het kwam
verschillende aanwezigen voor als of zij het ligchaam
door eenen digten sluijer zagen, vermoedelijk door
de uitwerking der fijne stof, welke zich van de
zijden watten aan het lijk had gehecht. Dit ver
schijnsel was bijzonder op te merken aan het hoofd,
van hetwelk ook de zijde het moeijelijkste weg te
nemen was. Het ligchaam was volkomen zoo ge
bleven als het in de kist gelegd werd. Het eeniger-
mate opgebogen hoofd rustte op een kussen de huid
van het hoofd was geel. hard, vast aan den schedel
gedruktde oogappels hadden weinig van derzelver
omvang verloren, terwijl men aan de geslotene oog
leden nog de wenkbraanwen zag het neusbeen met
de huid was volkomen behouden, en slechts de
vleugels hadden een weinig geleden de zachte en
buigzame wangen onderscheidden zich door hare
witte kleur, doch de kin was blaanwachtig, daar de
baard omtrent eene halve streep was aangegroeid.
De kin zelve had nog geheel de aan het gelaat van
den Keizer eigendommeKjke vorming. De eenigzins
zamengekrompene en vertrokkene lippen, lieten de
bovenste zeer witte snijtanden zien. Aan de handen
was geene de minste verandering te bespeuren, en
indien zij ook aan buigzaamheid verloren hadden,
was nogtans derzelver kleur geheel zoo als gedurende
het. leven, wat even eens gold van de teenen, welke,
gelijk reeds is gezegd, uithoofde der gesprongene
naden der laarzen, zigtbaar waren. Ook de door de
kleederen bedekte ledematen schenen, over het
Napoleon in z'n volle macht
en glorie.
zorgvuldigheid, luehtdigt
gesloten.
Den 18en Juli 1840 ver
trok het fregat „La Belle
Poule" met zijn kostbareD
last naar het zonnige Frank
rijk. De officieele begrafenis
vond den 15en December
te Parijs plaats, in tegen -
woordigheid der koninklijke
familie en van talrijke hoog
geplaatste personen. Ein
delijk, na negentien jaar,
was Napoleon's liefste
wensch, te midden van het
Franse he volk te rusten,
in vervulling gegaan!
geheel, derzelver vorm
behouden te hebben
doctor Guillard drukte
den regterarm, en be
vond dien stevig, maar
eenigzins in omvang
verminderd. Borst en
buik waren ingezakt.
De montering had
weinig van de friseh-
lieid der groene en
roode kleur verloren.
De epauletten en de
beide op de borst gehechte ordesteekenen waren zwart
aangeslagen slechts de gouden kroon op het officiers
kruis van het Legioen van eer had haren vollen glans
behouden. Over de dij lag de bekende hoed van Napo
leon, welke ook wel bewaard gebleven, maar plat
zamengedrukt was. De zilveren vazen met het hart
en de ingewanden van Napoleon, die tussehen de
voeten geplaatst waren, konden niet naanwkeurig
onderzocht worden. Zij hadden zich zoo sterk aan
de aangrenzende deelen gehecht, dat de Fransche
gevolmagtigde, graaf Rolian-Chabot,. niet toestond
dezelve weg te nemen, om ze nader te onderzoeken.
Zóó waren de stoffelijke overblijfsels van den
magtigen Napoleonboren alle verwachting be
houden, schijnbaar mummieachtig uitgedroogd. Daar
men op St. Helena de noodige middelen tot volledige
balseming niet heeft gehad, kon dit behoud enkel
aan de vastheid der metselwerken van het graf,
en de lnchtdigte slniting der doodkisten worden
toegeschreven. Maar juist omdat, men van den
toegang der lneht eene nadeelige uitwerking op het
zoo goed bewaarde ligehaam vreesde, bleef de lijk
kist slechts twee minuten open. De doctor Guillard
bestreek de zijden watten met creosoot, en bedekte
daarmede wederom den eeuwigen slaper. Vervolgens
werden de onderscheiden kisten, met de grootste
In tegenwoordigheid van een aantal hooge autoriteiten
werd de kist door Remy Julien Guillard, den scheeps
dokter van het fregat „La Belle Poule", geopend.
