Moeder verzorgt de jongste, terwijl de twee
groote meisjes zich wiet een spelletje en een
babbeltje onledig houden.
OOM is een heel onaanzienlijk plaats
je ergens in Vlaanderenland. Het
plaatsje was echter nog onaanzien
lijker eenige eeuwen geleden, toen de Span
jaarden bezig waren, zich in deze noorde
lijke gewesten een naam van twijfelachtige
historische waarde te maken.
Qp een goeden dag kregen de schepenen en bur
gemeester bericht, dat de Spaansche hertog
die en die Boom had uitverkozen om op zijn
doorreis even op verhaal te komen. De bevolking
stond op het punt een groot jaarlijksch feest te
houden en oogenblikkelijk verkeerde iedereen in
een staat van groote neerslachtigheid. Men her
innerde zich nog de minder aangename kennis
making met die Spaansche jongens van eenige
jaren terug, toen het zoo „Spaansch" toeging en
ze alles buitmaakten wat ze maar te pakken
konden krijgen. Terecht vreesde men een herha
ling van die schurkenstreken en men zon op list
om aan het gevaar te ontkomen. Ten slotte vond
men er iets op, een daverend slimmigheidje, dat
zijn uitwerking niet kon missen. De burgemeester
moest zich namelijk dood houden en men zou
een heelen begrafenisstoet opstellen, waaraan alle
mannen van het dorp zouden deelnemen. Een
dorp in rouw is geen geschikte plaats voor een
hertog om feest te vieren en dus zouden ze wel
gauw afdruipen.
Alles ging naar wensch, doch.er was een
„maar" bij. De burgemeester had namelijk een
dochter, die hij aan een rijken slager wilde uithuwe
lijken, terwijl het meisje in werkelijkheid heur hart
aan een armen schilder geschonken had.
De burgemeestersvrouw wilde haar dochter
slechts gelukkig zien, en was dus op de hand van
haar kind. En deze laatste geschiedenis werd nu
indirect de aanleiding, dat de burgemeestersvrouw
op haar eigen houtje óók een plan in elkaar ging
zetten, een plan dat echter diametraal tegenover
het plan van de bestuurderen der stad stond. Waren
de mannen in rouw over den zoogenaamd overleden
burgervader de vrouwen vierden feest en ont
haalden de Spanjaarden met al de lekkernijen, die
oorspronkelijk voor het reeds eerder genoemde jaar
feest waren gereed gemaakt. Een conflict dreigde,
doch daar de tegenpartij aan handen en voeten
gebonden was vanwege den „dooden" burgemeester,
bleef het bij dreigen en moest men lijdelijk toezien,
dat de Spanjaarden zich tegoed deden aan alles, wat
eigenlijk voor hen bestemd was. Desondanks slaag
gen de listen, zoowel van de mannen als de vrouwen,
en als de bedrogen slager probeert zich te wreken,
wordt hij van de trap afgegooid, een beproefde
In statiegewaad brengt de burgemeestersvromv, vergezeld van
andere voorname inwoonsters, den sleutel der stad aan den
Spaanschen hertog.
methode, waarmede men in die eeuwen niet
schaars omsprong.
Als het einde van de film daar is, is men er zich
tevens van bewust, een film te hebben gezien, die
tot in de perfectie verzorgd was, wat de aankleeding
betreft. Dit is te danken aan de beproefde regie
van Jaques Feider, die reeds eerder knappe films
maakte, o.a. Atlantide. Men bestudeere voorts
nauwkeurig de hierbij afgebeelde foto's, die ten
volle waard zijn aandachtig te worden bekeken. Er
zijn erbij, die aan de werken van groote schilders
herinneren.
Misschien zijn ze daar zelfs wel naar gemaakt en
dan kan men ook nog bewondering hebben voor de
zorgvuldige wijze, waarop men dat gedaan heeft.
Na het vertrek van de Spaansche legerbende neemt de
burgemeester de hulde van zijn onderhoorigen in
ontvangst, al is hij er toch wel heel zeker van, dat
niet hij, doch zijn vrou w alles zoo keurig heeft weten
te arrangeeren.
Zou deze man niet zoo van een Frans Hals-schilderij
kunnen zijn weggeloopen om even in de film op te
treden t Het is de slager, die zijn overwinning op de
dochter van den burgemeester viert.
