18
welken weg u zich genoegdoening
kunt verschaffen," snauwde Flori
mond.
De oogen in het minzame gelaat
werden nog grooter.
„Ik vraag mij af, of u mij op
zettelijk probeert uit te tarten."
Florimond lachte smalend.
„Denkt u, dat ik m'n tijd aan u
verknoeien wil Ik ken een lafaard,
wanneer ik er een zie."
„U gaat werkelijk te ver, mijn
heer." De vreemdeling was zicht
baar verstoord. „U overschrijdt de
grenzen der betamelijkheid. Ik
moet tegen een dergelijke handel
wijze beslist opkomen." Hij stond
ten laatste van z'n stoel op en
wendde zich tot de belangstellende
kaartspelers aan 'n aangrenzende
tafel. „U bent er getuige van,
heeren, dat ik door dezen bullebak
tot het uiterste ben getart en..
Florimond's schrille stem onder
brak hem.
„Moet ik u een oorveeg geven,
voor u uwe beleedigingen staaktt"
„Oh, neen, mijnheer. Dat zal
heelemaal niet noodig zijn." Hij
zuchtte bedroefd en de aarzeling
in z'n stem klonk bijna belachelijk.
„Wanneer u een uwer vrienden bij
mij wilt sturen, zal ik met hem de
détails regelen."
Het kwam er zóó onverwacht
uit, dat Florimond voor een
moment bijkans uit z'n evenwicht
geslagen was. Met z'n hielen tegen
elkaar maakte hij 'n stijve buiging
en verwijderde zich om aan Desjar-
dins den gebruikelijken dienst te
verzoeken. Daarna vertrok hij,
overeenkomstig een tactiek, die hij
voor zulke gelegenheden bedacht
en sindsdien geperfectionneerd had.
't Duurde niet lang voor hij
gevolgd werd, gelijk de ondervin
ding hem geleerd had dit na verloop
van een korte tusschenpooze te
verwachten. Zooals gewoonlijk
opende hijzelf de deur en liet den
lieer met het vollemaansgezicht
binnen. Florimond nam een air aan
van geërgerde verbazing. Ook deze
prooi vertoonde alle teekenen van
angst, welke bij soortgelijke gelegen
heden gebruikelijk waren. De man
was geheel overstuur en Florimond
verkneuterde zichzelf reeds in 't
vooruitzicht van een zoet winstje.
„Ik.ik.eh.monsieur.1
ik begrijp, dat m'n bezoek tegen de
vastgestelde regels indruischt. De
kwestie is.dat.ehdat
ik met m'n uitdaging te haastig
geweest ben. Ik wou u alleen maar
komen zeggen, dat de ontmoeting tusschen ons niet
kan doorgaan."
Hij hield op met spreken, hoewel hij er zeker
nog meer aan had willen toevoegen. Florimond's
gemeene glimlach, welke de wolfachtige tanden
geheel bloot legde, scheen hem te verlammen. De
stilte werd ten leste verbroken door het sarcastische
antwoord, dat sinds het onderhoud met Dumasque
bij iedere gelegenheid zijn plicht had gedaan
„Ah, zoo Moet ik soms een plakkaat op m'n
borst dragen om lomperds, zooals u er een bent,
ervan te verwittigen, dat ze met een schermmeester
te doen hebben
Doch de phrase, die tot nog toe zoo geweldig
was ingeslagen, bereikte ditmaal 't tegenovergestelde.
De uitdrukking op het gelaat van den vreemdeling
onderging een complete verandering. Verbazing en
opluchting wisselden elkaar af en de dwaze, wezen-
looze blik in z'n oogen was bij tooverslag verdwe
nen.
„Een schermmeester bent een schermmeester
Oh, maar dat maakt de zaak natuurlijk anders
Z'n levendige oogen bekeken het vertrek, bemerkten
de open ruimte, de kalklijnen op den vloer, de
degens, borstlappen en maskers, die aan den muur
hingen. De man richtte zichzelf hoog op. Z'n figuur
scheen toe te nemen in kracht en in mannelijkheid.
Een glimlach verhelderde z'n gelaat. „Dit is natuur
lijk uw school. Zoo zoo Dan lijkt 't mij 't beste,
dat onze affaire maar het gewone verloop heeft."
Hij drukte de hielen tegen elkaar en maakte een
koele buiging. „Vergeef mij deze onnoodige storing.
We zullen elkaar dus ontmoeten morgenochtend
om acht uur in de Pré-aux-Chêvres." Hij keerde
zich om en wilde heengaan. Florimond voelde zich
voor 't eerst in z'n schurken -carrière benauwd
worden. Hij legde een hand op den schouder van
den onbekende en belette hem te vertrekken.
„Een oogenblikje, monsieur le niysté.rieux Wat
bedoelt u met „onze affaire moet maar het gewone
verloop hebben"
„Precies wat ik zegDe oogen in het vollemaans
gezicht flikkerden van vermaak. „Voor mij, zoowel
als voor u, zou een duel met een gewoon burger
ernstige gevolgen kunnen hebben. Wanneer de
uitkomst van zulk 'n ontmoeting voor onzen tegen
stander doodelijk zou zijn, kon ons eigen leven er
wel 'us door in gevaar komen. De wet is niet zacht
zinnig Ik ben namelijk zelf schermmeester en weet
er alles van. Maar aangezien u zelf lid bent van onze
broederschap, bestaat er verder geen reden tot
bezorgdheid."
Een rilling van vrees kroop langs Florimond's
rug. Als schermmeester wist hij, dat hij onder ezels
het figuur kon slaan van een leeuw, maar onder
leeuwen was hij zeker niet meer dan een groote
ezel. Hij schonk meer aandacht aan den vreemdeling,
in wien hij zich zoo vergist had z'n blik daalde
van het ronde, vreedzame gelaat naar de gestalte
van den man en zag, dat hij middelmatig groot
was, goed geproportionneerd. en een paar behoorlijk
lange armen en goedgevormde voeten had.
„U bent zelf dus schermmeester T" echode hij
onthutst.
„Ik bezit zelfs eenige vermaardheid," was het
antwoord, op schuchteren toon geuit. „Mijn naam
is Danet."
„Danet 'fFlorimond snakte naar adem. „Toch
niet. niet Guillaume Danet
De vreemdeling boog opnieuw; de manier, waarop
hij met z'n bovenlichaam even naar voren helde,
deed Florimond denken aan de nauw-bedwongen
beweging van een geroutineerd schermer. „Dezelfde!
Gaarne tot uw dienstIk bemerk wel, dat u over
mij gehoord hebt,. Misschien hebt u zelfs m'n kleine
verhandeling gelezen Ze heeft in schermkringen
nogal opgang gemaakt. Tot morgenochtend acht
uur dus, waarde collega
„Eenoogenblikje. alstublieft. inonmaitre!"
„Ja f" Monsieur Danet wachtte met opgetrokken
wenkbrauwen.
„Ik.ik. ik kon niet weten, dat
Doch z'n eigen geliefkoosde plirase werd hem in
't gezicht geslingerd.
