KOLYNOS
VOOR
35CENT
[HERSTELT DE NATUURLIJKE BLANKHEID VAN
I BESLAGEN TANDEN-SNEL
PATRONENKANTOOR PANORA
De brief van meneer Ramses
Begin Uw tanden met Kolynos te poetsen.
Let eens op, hoe spoedig de leelijke gele
aanslag verdwijnt en de natuurlijke blank
heid van Uw tanden weer hersteld is.
Kolynos vernietigt de mondbacteriën,
die leelijke tanden en tandbederf veroor
zaken. Probeert Kolynos. In Uw eigen
spiegel zult U het verschil bemerken. En
Uw vrienden zien het, wanneer U glim
lacht.
TANDCREAM
Hestellingen kunnen als
oolgt geschiedenAan
het bureau pan dit blad
of bij de agentendoor
girostorting op No.
142700, door toezending
oan het bedrag in post
zegels of per postwissel.
Model 271. Van
de! kunt U patro
stellen in de ma,
42 44 46 a 51 ct. plus
10 ct. poor toezending
per post.
kan ik zelf cj een
j\atïoon maken
Ditzeggen zij die dit vroeger wel
deden en thans onze gemak
kelijke Kant-en-Klaarpatronen
gebruiken. En zij hebben gelijk!
Het kost U veel meer aan tijd
en moeite en gij loopt boven
dien het risico Uw stof te ver
knippen, wanneer een zelfge
maakt patroon niet goed uitvalt.
Met een Kant-en-Klaarpatroon
van een model uit het mode-
boek Winterweelde 1936 hebt
U de volle zekerheid te
zullen slagen.
Hiervoor behoeft gij geen
knipcursus te volgen of
zelf het patroon te ver
vaardigen. Ook het
overteekenen en uit-
raderen is overbodig.
Laat Uw stof niet onge
bruikt liggen en bestel
nog heden van een dezer
nieuwste modellen een
Kant-en-Klaa rpatroon,
waarvan de levering bin
nen 24 uur uit voorraad
geschiedt.
NASSAUPLEIN 1
HAARLEM
door José Negro
HET was een ongelukkige" geschie
denis met dien brief van meneer
Ramses. Peter Coole heeft er
tenminste een gebroken hart en een
blauw oog aan te danken.
Op een avond was Peter op weg, om
te gaan bedienen bij een lezing van de
New-Yorksche „Egyptische Vereeni-
ging", toen hij op Broadway toevallig
Paddy achterop liep. Paddv zag er
weer uit om te stelen heelemaal in
het nieuw en met zoo'n echten Zondag-
schen glimp op lniar aardig gezichtje. En
Peter, die allang verliefd op haar was,
werd er natuurlijk terstond warm van
om zijn hart.
Hallo, schat, waarheen t" vroeg hij,
en meteen schoof hij zijn arm door dien
van Paddy.
Wel, iedereen die Paddy kent weet,
dat zij van dergelijke familiariteiten
niet gediend is, en dus was Peter haar
arm in twee tellen alweer, kwijt, zoodat
er een paar mensehen naar hen bleven
kijken en tegen elkaar zeiden Kijk.
die neger heeft ruzie met die negerin...."
Enfin, dat hoorden ze niet en Paddv
zei: „Ik ga, nergens heen, en jij?"
Nu, Peter vertelde, dat hij van acht
tot tien uur bij een lezing moest zijn
en omdat Paddy nogal weetgierig is,
en altijd naar het naadje van de kous
vraagt, vertelde hij in één adem door
wat hij ervan wist dat zoo'n New-
Yorksche professor naar Egypte was
geweest, om '11 eindje woestijn om te
gaan spitten, en dat hij toen een brief
gevonden had van 'n zekeren meneer
Ramses aan een zekere juffrouw Daniah
van de Chetiten, en dat die brief drie-
en-dertighonderd jaar oud was. En
tenslotte zei Peter, dat de professor
dien brief 's avonds vertalen zou.
„Oéizei Paddv, „een brief van
drie-en-dertighonderd jaar terug
011 zou ie dien hij zich hebben
„Natuurlijk verzekerde Peter in
heiligen ernst en argeloos vroeg hij er
overheen „Hoe zou hij hem vanavond
anders kunnen vertalen t'
Wel, daar moest Paddv hem gelijk
in geven en omdat Peter veel meer
ophad met haar dan met de juffrouw
van de Chetiten, begon hij meteen over
iets anders over '11 avondje uit en zoo.
„Om tien uur is 't afgeloopen wat
zou je ervan denken, als we dan samen
eens naar de bios gingen vroeg hij
met een knipoogje.
Nu, daar scheen Paddy wel ooien
naar te hebben, want in haar oogen
kwam óók zoo'n Zondagse,lie glimp.
Maar toch liet ze een zucht liooren
zoo'n heel diepen zucht.
„Dan hen ik tot tien uur, half elf
heelemaal alleen," klaagde zij, maar
daar wist Peter direct een kunstje op.
„Weet je. wat, ga met me mee,"
stelde hij enthousiast voor, en hij
dacht aan een donker hoekje achter in
de zaal heelemaal alleen met z'n
tweetjes.
„Zou dat gaan, denk. je vroeg
Paddv en ze deed nogal erg verlegen.
„Natuurlijk bezwoer Peter en hij
werd zóó warm en gelukkig in zijn
hart, dat hij liet opnieuw waagde
haar urm te nemen. En zoo gingen die
twee stiifgearmd naar de lezing van den
brief van meneer Ramses.
I11 de zaal waren nog pas een paar
Amerikanen en Peter deponeerde Paddv
netjes achter een gordijn achter in de
zaal, zoodat niemand erg in haar had.
Toen trok hij zijn witte jas aan met
gouden epauletten dezelfde waarmee
hij dienst had willen nemen als officier
in Abessinic, als de dokter hem niet
bij hoog en hij laag bezworen had,
dat hij het niet moest doen. omdat hij
tóch al zoo slecht pillen kon slikken en
dus van die kogels alleen maar last
kou krijgen. En daarop ging hij de
Amcrik. ion bedienen en begon de
lezing.
Peter zat natuurlijk achter het gordijn
naast Paddy. Hij probeerde telkens haar
handje te nemen, maar dat had zij
toevallig noodig, om het gordijn een
beetje opzij tc houden, zoodat ze alles
kon zien en verstaan. Maar toch begreep
ze er niet veel van. Ten eerste zat Peter
alsmaar te fluisteren over uitgaan en
kussen en trouwen en ten tweede ge
bruikte die professor zulke geleerde
woorden, dat ze geen snars van de
beteekenis verstond. Wel begreep ze,
dat die meneer Ramses koning of zooiets
was geweest van Egypte en juffrouw
I kiniah koningin van de Chetiten.
K11 verder, dat ze samen oorlog hadden
gevoerd en dat meneer Ramses dien
gewonnen had.
Doch tenslotte begon de professor
over den brief van meneer Ramses,
llij vertelde, dat die, brief geschreven
was na afloop van den oorlog en een
huldebetuiging inhield. Een gezant
schap met een gevolg van tienduizend
slaven had hem overgebracht en na
ruim drieduizend jaren was er zóóveel
van het schrift onleesbaar geworden,
dat lipt twee jaar had geduurd vóór
de brief geheel vertaald was.
Toen de, professor dit allemaal ver
teld had; begon hij de vertaling voor te
lezen tien vellen met Engelsch schrift.
Maar toen luisterde Paddy niet meer.
Zij zat een beetje verveeld te kijken en
vroeg Peter, of het gauw afgeloopen zou
zijn.
..Nog een half uurtje, schat," fluis
terde Peter en hij was gelukkig, omdat
Paddv naar het einde verlangde, 0111
met hem uit te kunnen gaan.
Dat half uurtje duurde Paddv erg
lang ongeduldig zat zij alsmaar op
haar stoel te schuiven, zoodat Peter
doodsbenauwd werd, dat de Amerikanen
zouden merken, dat er iemand achter
het gordijn zat. Maar eindelijk was het
toch afgeloopen. De professor sloeg zijn
bladen dicht, en vroeg, of iemand soms
nog iets wensclite te weten.
En toen dacht Peter het plotseling
te besterven van den schrik. Paddy
ging ineens achter het gordijn vandaan
en stond bijna midden in de zaal.
Meneer de professor," vroeg ze
zoo maar brutaal, „hebt u soms de
envelop nog van dien brief van meneer
Ramses
Wel, wel. wat was dat ineens een
consternatie! Die Amerikanen keken
hun oogen uit sommigen erg kwaad
en anderen, alsof zij een spook zagen.
E11 Peter stond te bibberen van angst
die dacht aan zijn fooien. Maar die
professor nam het erg gemoedelijk op.
Hij begon hartelijk te lachen en toen
lachte de heele zaal mee alsof ze
de grootste pret hadden.
..Juffertje...." hikte die professor,
„die brief van meneer Ramses was
veertig meter hoog en hij woog negen
duizend kilogram.
Nou, en toen zei hij ineens geen woord
meer. Paddy vloog terug naar Peter
en gaf -hem -een klap op zijn toet, dat
het door de heele zaal kletste.
„Sufferd, had je me dat niet kunnen
zeggen krijschte ze. „Ik heb 111e
alléén twee uren met je zitten te ver
velen in de hoop, dat ik den postzegel
van dien brief had kunnen krijgen voor
m'n album.