KOLYNOS VOOR 35CENT [HERSTELT DE NATUURLIJKE BLANKHEID VAN I BESLAGEN TANDEN-SNEL PATRONENKANTOOR PANORA De brief van meneer Ramses Begin Uw tanden met Kolynos te poetsen. Let eens op, hoe spoedig de leelijke gele aanslag verdwijnt en de natuurlijke blank heid van Uw tanden weer hersteld is. Kolynos vernietigt de mondbacteriën, die leelijke tanden en tandbederf veroor zaken. Probeert Kolynos. In Uw eigen spiegel zult U het verschil bemerken. En Uw vrienden zien het, wanneer U glim lacht. TANDCREAM Hestellingen kunnen als oolgt geschiedenAan het bureau pan dit blad of bij de agentendoor girostorting op No. 142700, door toezending oan het bedrag in post zegels of per postwissel. Model 271. Van de! kunt U patro stellen in de ma, 42 44 46 a 51 ct. plus 10 ct. poor toezending per post. kan ik zelf cj een j\atïoon maken Ditzeggen zij die dit vroeger wel deden en thans onze gemak kelijke Kant-en-Klaarpatronen gebruiken. En zij hebben gelijk! Het kost U veel meer aan tijd en moeite en gij loopt boven dien het risico Uw stof te ver knippen, wanneer een zelfge maakt patroon niet goed uitvalt. Met een Kant-en-Klaarpatroon van een model uit het mode- boek Winterweelde 1936 hebt U de volle zekerheid te zullen slagen. Hiervoor behoeft gij geen knipcursus te volgen of zelf het patroon te ver vaardigen. Ook het overteekenen en uit- raderen is overbodig. Laat Uw stof niet onge bruikt liggen en bestel nog heden van een dezer nieuwste modellen een Kant-en-Klaa rpatroon, waarvan de levering bin nen 24 uur uit voorraad geschiedt. NASSAUPLEIN 1 HAARLEM door José Negro HET was een ongelukkige" geschie denis met dien brief van meneer Ramses. Peter Coole heeft er tenminste een gebroken hart en een blauw oog aan te danken. Op een avond was Peter op weg, om te gaan bedienen bij een lezing van de New-Yorksche „Egyptische Vereeni- ging", toen hij op Broadway toevallig Paddy achterop liep. Paddv zag er weer uit om te stelen heelemaal in het nieuw en met zoo'n echten Zondag- schen glimp op lniar aardig gezichtje. En Peter, die allang verliefd op haar was, werd er natuurlijk terstond warm van om zijn hart. Hallo, schat, waarheen t" vroeg hij, en meteen schoof hij zijn arm door dien van Paddy. Wel, iedereen die Paddy kent weet, dat zij van dergelijke familiariteiten niet gediend is, en dus was Peter haar arm in twee tellen alweer, kwijt, zoodat er een paar mensehen naar hen bleven kijken en tegen elkaar zeiden Kijk. die neger heeft ruzie met die negerin...." Enfin, dat hoorden ze niet en Paddv zei: „Ik ga, nergens heen, en jij?" Nu, Peter vertelde, dat hij van acht tot tien uur bij een lezing moest zijn en omdat Paddy nogal weetgierig is, en altijd naar het naadje van de kous vraagt, vertelde hij in één adem door wat hij ervan wist dat zoo'n New- Yorksche professor naar Egypte was geweest, om '11 eindje woestijn om te gaan spitten, en dat hij toen een brief gevonden had van 'n zekeren meneer Ramses aan een zekere juffrouw Daniah van de Chetiten, en dat die brief drie- en-dertighonderd jaar oud was. En tenslotte zei Peter, dat de professor dien brief 's avonds vertalen zou. „Oéizei Paddv, „een brief van drie-en-dertighonderd jaar terug 011 zou ie dien hij zich hebben „Natuurlijk verzekerde Peter in heiligen ernst en argeloos vroeg hij er overheen „Hoe zou hij hem vanavond anders kunnen vertalen t' Wel, daar moest Paddv hem gelijk in geven en omdat Peter veel meer ophad met haar dan met de juffrouw van de Chetiten, begon hij meteen over iets anders over '11 avondje uit en zoo. „Om tien uur is 't afgeloopen wat zou je ervan denken, als we dan samen eens naar de bios gingen vroeg hij met een knipoogje. Nu, daar scheen Paddy wel ooien naar te hebben, want in haar oogen kwam óók zoo'n Zondagse,lie glimp. Maar toch liet ze een zucht liooren zoo'n heel diepen zucht. „Dan hen ik tot tien uur, half elf heelemaal alleen," klaagde zij, maar daar wist Peter direct een kunstje op. „Weet je. wat, ga met me mee," stelde hij enthousiast voor, en hij dacht aan een donker hoekje achter in de zaal heelemaal alleen met z'n tweetjes. „Zou dat gaan, denk. je vroeg Paddv en ze deed nogal erg verlegen. „Natuurlijk bezwoer Peter en hij werd zóó warm en gelukkig in zijn hart, dat hij liet opnieuw waagde haar urm te nemen. En zoo gingen die twee stiifgearmd naar de lezing van den brief van meneer Ramses. I11 de zaal waren nog pas een paar Amerikanen en Peter deponeerde Paddv netjes achter een gordijn achter in de zaal, zoodat niemand erg in haar had. Toen trok hij zijn witte jas aan met gouden epauletten dezelfde waarmee hij dienst had willen nemen als officier in Abessinic, als de dokter hem niet bij hoog en hij laag bezworen had, dat hij het niet moest doen. omdat hij tóch al zoo slecht pillen kon slikken en dus van die kogels alleen maar last kou krijgen. En daarop ging hij de Amcrik. ion bedienen en begon de lezing. Peter zat natuurlijk achter het gordijn naast Paddy. Hij probeerde telkens haar handje te nemen, maar dat had zij toevallig noodig, om het gordijn een beetje opzij tc houden, zoodat ze alles kon zien en verstaan. Maar toch begreep ze er niet veel van. Ten eerste zat Peter alsmaar te fluisteren over uitgaan en kussen en trouwen en ten tweede ge bruikte die professor zulke geleerde woorden, dat ze geen snars van de beteekenis verstond. Wel begreep ze, dat die meneer Ramses koning of zooiets was geweest van Egypte en juffrouw I kiniah koningin van de Chetiten. K11 verder, dat ze samen oorlog hadden gevoerd en dat meneer Ramses dien gewonnen had. Doch tenslotte begon de professor over den brief van meneer Ramses, llij vertelde, dat die, brief geschreven was na afloop van den oorlog en een huldebetuiging inhield. Een gezant schap met een gevolg van tienduizend slaven had hem overgebracht en na ruim drieduizend jaren was er zóóveel van het schrift onleesbaar geworden, dat lipt twee jaar had geduurd vóór de brief geheel vertaald was. Toen de, professor dit allemaal ver teld had; begon hij de vertaling voor te lezen tien vellen met Engelsch schrift. Maar toen luisterde Paddy niet meer. Zij zat een beetje verveeld te kijken en vroeg Peter, of het gauw afgeloopen zou zijn. ..Nog een half uurtje, schat," fluis terde Peter en hij was gelukkig, omdat Paddv naar het einde verlangde, 0111 met hem uit te kunnen gaan. Dat half uurtje duurde Paddv erg lang ongeduldig zat zij alsmaar op haar stoel te schuiven, zoodat Peter doodsbenauwd werd, dat de Amerikanen zouden merken, dat er iemand achter het gordijn zat. Maar eindelijk was het toch afgeloopen. De professor sloeg zijn bladen dicht, en vroeg, of iemand soms nog iets wensclite te weten. En toen dacht Peter het plotseling te besterven van den schrik. Paddy ging ineens achter het gordijn vandaan en stond bijna midden in de zaal. Meneer de professor," vroeg ze zoo maar brutaal, „hebt u soms de envelop nog van dien brief van meneer Ramses Wel, wel. wat was dat ineens een consternatie! Die Amerikanen keken hun oogen uit sommigen erg kwaad en anderen, alsof zij een spook zagen. E11 Peter stond te bibberen van angst die dacht aan zijn fooien. Maar die professor nam het erg gemoedelijk op. Hij begon hartelijk te lachen en toen lachte de heele zaal mee alsof ze de grootste pret hadden. ..Juffertje...." hikte die professor, „die brief van meneer Ramses was veertig meter hoog en hij woog negen duizend kilogram. Nou, en toen zei hij ineens geen woord meer. Paddy vloog terug naar Peter en gaf -hem -een klap op zijn toet, dat het door de heele zaal kletste. „Sufferd, had je me dat niet kunnen zeggen krijschte ze. „Ik heb 111e alléén twee uren met je zitten te ver velen in de hoop, dat ik den postzegel van dien brief had kunnen krijgen voor m'n album.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1935 | | pagina 34