Shocho Ichikawa, een ernstig, Veertigjarig heer,
in uiterlijk een priester bijna, lezend in zijn
kleedkamer, den middag voor zijn optreden.
Na een bad worden naar oud Japan -
sche vrouwenzede hals en gelaat met
fel witte kleurmiddelen ingewreven.
Reeds is de acteur onherkenbaar geworden onder
het witte masker, maar nog gaat het proces
voort, dat een vol uur in beslag neemt.
Shocho Ichikawa is gereed. Als de vrouw van een hoog
staatsambtenaar betreedt de gevierde acteur het toóneel.
SHOCHO Ichikawa, de grootste acteur van
Japan, speelt de vrouwelijke hoofdrolZoo
verzekeren ons de grillige letterteekens op
de kleurige affiches van het Kabuki-Za-
theater van Tokio. En dagen lang verdringen zich
de Japanners uit alle bevolkingsklassen om hun
plaatsen te bemachtigen voor het eerbiedwaardig
oude tooneelspel, dat zij misschien al bijna van buiten
kennen, inaar dat zij nooit moede zullen worden op
nieuw te zien en te hooren.
Jawel, uiterlijk is er in Japan de laatste halve eeuw
genoeg verwesterscht. Maar de ziel van het volk leeft
haar innerlijk leven nog naar de eeuwenlang onge
wijzigde traditie, sterkt haar levenshouding aan de
klassieke wijsheid en de verfijnde vormen van een
nooit verloochende voorvaderlijke cultuur. Als bij
Mejuffrouw Stusaka Orye speelt met veel charme de
rol van den operette-prins in fantasie-uniform.
