DE LIEFDE VREEST NIET....
door Karl L. Kossak Raytenau
22
EERSTE HOOFDSTUK
PAUL Ackermann legde de telefoon op den
haak, veegde zijn voorhoofd af, nam een
sigaar en keek den man tegenover hein met
een flauw lachje aan.
,,'t Is een rare boel. Peritzky alweer een tarwe-
offerte Tarwe, tarwe en nog eens tarwe en dan
durf jij nog te beweren, dat de tarwe schaarscli zal
worden van 't jaar Hij trok zijn wenkbrauwen op
en zette een gezicht van droeve verbazing. ..Jij, de
zoon van zoo'u soliranderen vader. ik sta er
van te kijken, Peritzky Maar toen boog hij zich
naar voren en sloeg den koopman op den schouder.
„Allé. wat heb je Zorg Spreek eens op
Josef Peritzky had de handen over zijn omvang
rijken buik gevouwen het leek wel. of ze daar op
een breed kussen lagen.
„Ja, Ackennan, zorg en niet zoo zuinig ook.
Jou kan ik 't wel vertellen. De zaken gaan slecht,
ontzettend slecht
Paul Ackermann stond op. „Ja. vrindde tijden,
waar jij van droomt, zijn voorbij Er is geen kijk
meer op die mooie zaakjes, die vette speculaties,
die om dezen tijd net zoo zeker kwamen als de zon..."
Hij werd ernstig. „Kijk eens iedereen zal moeten
toegeven, dat Paul Ackermann absoluut geen
bezwaar heeft tegen geld verdienen...."
Josef Peritzky keek op. „Ja, dat zal iedereen
toegeven 1"
„Dat zit nu eenmaal in 't bloed. Mijn oude
lieer. ging Ackermann voort, en hij keek naar
een portret, dat boven zijn bureau hing, en een
scherpzinnigen, vastberaden mannenkop van vijftig
jaar her voorstelde, „mijn oude heer is loopjongen
geweest bij t'ramer in Essen dat weet jij net zoo
goed als iedereen, die me kent, Peritzky en hij
heeft óók graag goed geld verdiend, heel graag
zelfs.... maar 'tis heel wat anders, of je geld
slaat uit ijzer, of uit tarwe en rogge dat wil
zeggen uit brood
De dikke koopman keek zijn vriend een paar
seconden zwijgend aan, en schudde toen het hoofd.
„We leven tegenwoordig in een anderen tijd, Acker
mann, in een lieel anderen tijd. Waarom zou je
aan graan geen geld meer mogen verdienen
„Als je zegt éérlijk verdienen, dan zeg ik goed,
Peritzky. Tegen een eerlijke winst is nooit bezwaar.
Maar je weet zelf, hoe vaak een stel gemeene schur
ken in Chicago de tarwe-prijzen omhoog heeft
gedreven. Weet je nog dien reusachtigen dieven-
streek. die 'n jaar of vijftig geleden door den geheim
zinnige]] Hutchinson in Chicago uit is gehaald
met de tarwe De grootste gemeenheid op dat
gebied Mijn vader heeft 't me honderdmaal ver
teld.... Weet je, dat die ouwe Hutch, zooals ze
hem noemden, den prijs van de tarwe in acht dagen
tijds van eenennegentig cent toch heuscli al een
fatsoenlijke prijs heeft opgejaagd tot twee dol
lar En vat was het gevolg? Honger, Peritzky,
honger Met iederen cent, dien die ouwe koren-
woekeraar in z'n zak stak, werd het brood duurder
en de honger erger. zeventien millioen dollar
moet die kerel in de wacht gesleept hebben, af-
gemergeld van 't brood der armen Natuurlijk heeft
liij óók z'n trekken thuis gekregen diezelfde
graanbeurs in Chicago, waar hij zoo lang baas over
was geweest, heeft hem doodgedrukt - hij werd
begraven onder de tarwe, die net zoo goudgeel is
als de dollars.... Enfin die geschiedenis van
dien ouden Hutch, (lien ouden haai, heb ik altijd
onthoudenen die zal ik blijven onthouden
óók 1"
Peritzky knikte. „Je hebt gelijk.... mijn firma
heeft in dien tijd dertigduizend thaler verloren, en
't scheelde maar een haartje, of de oude Hutch had
ons den nek omgedraaidzooals hij er zoovéél
gedaan heeftIe hebt gelijk -- zoo ging het
toen - en Hutch was heusch de eenige niet."
„Precies, zoo ging het toenen 't mag niet
wéér zoo aan en 't kan gelukkig niet meer zoo
gaan Er is tegenwoordig zooveel tarwe op de
wereld, dat geen mensch er baas over kan worden en
den prijs opjagen. Daar heeft geen macht op aarde
geld genoeg voor. Het brood, liet voedsel der armen,
is geen prooi van speculanten meer
Peritzky hief het zware hoofd op. „En als de
oogst nu eens mislukt, wat dan
„Maar, man, da's toch onzin! De oogst kan toch
niet in alle graanlanden tegelijk mislukken Als 't in
Ganda misloopt, hebben we Argentinië. loopt
't daar mis, dan springt Australië in de bres. kan
Australië ook niet, dan hebben we Indië, Roemenië,
Hongarije...." Hij hief de handen op, als wilde
hij een onzichtbaar gevaar afweren, verjagen. „Maar
waar praten we eigenlijk over De gedachte alleen
al lijkt me een uitdaging van het loter zijn
dingen, waar men niet over spreekt.
„Goed. Ackermann," zei Peritzky, met een poging
om te lachen. „Laten we 't dan over zaken hebben.
Ik zou je nog eens willen raden denk over mijn
offerte na. Je weet, dat ik anders nooit aandring,
maar ik heb nu zoo'n gevoel, dat je möèt koopen
eerste kwaliteit Hongaarsclie tarwe. of Bar-
letta, Manitoba.
Ackermann weerde af met een ongeduldig gebaar.
„Geen kilo, geen halm, Peritzky Heusch niet.
Ik zit tot aan mijn hals toe vol. hij glimlachte...
„en ik ben er vast van overtuigd, dat 't schadelijk
is, nu te koopen."
„Tot ziens dan maar weer, Ackermann. Misschien
een anderen keer...."
„Dat zal wel, Peritzky. 't Zal heusch de eerste
keer niet zijn, dat we zaken doen samen."
Bij de deur bleef de dikke koopman staan. „En
waar zit je zoon
Het gezicht van Ackermann, dat de laatste minu
ten nadenkend, en zelfs ernstig had gestaan, klaarde
op. „Peter is in Canada Alberta, Saskatchewan,
Manitoba.
„Zoo Goed landje voor ons, Ackermann niets
dan tarwe
„Ja, de jongen moet 't vak grondig leeren, en hij
moet 't, land, dat ons vol gooit met tarwe, zelf eens
goed aankijken. dan zie je alles beter. Wat
is 't al een tijd geleden, dat ik er geweest ben
De dikke koopman knikte peinzend. „Canada
De tarwe-provinc.ies. een land van goud, Acker
mann. Ik heb helaas nooit tijd kunnen vinden....
en nu gaat 't niet meer. een mensch wordt een
dagje ouder. Neemt hij meteen de Vereenigde
Staten
„Natuurlijk Heel Amerika Tot en met Argen
tinië. Zijn eene hand ging omhoog. „Zooals je
weet, werk ik tegenwoordig nogal met Zuid-Amerika.
Die landen daar zijn hard aan 't opkomen, en als
't zoo doorgaat, kan Canada er niet meer tegen op....
heel bijzonder land.
Peritzky knikte zwaar.
„Argentinië Wie dacht er vroeger om Argen-
tijnsche tarwe Geen mensch, AekermannEn
tegenwoordig hoor je niet anders dan Santa Fe, Entre
Rios, Buenos Aires, Cordoba. ja ja, de tijden
veranderenEn als hij terug is, krijgen we zeker
een bruiloft, hè
Ackermann lachte.
„Zou kunnen Maar dat moet je den jongen zelf
maar vragen hij is de bruigom, dus liij moet maar
weten, hoe hij doet
Toen Peritzky weg was, bleef Ackermann voor
zijn bureau staan en peinzend keek hij naar de lange
rij glazen, die monsters tarwe uit alle tarwelanden
der wereld bevatten.
Red-Spriug-tarwe, Marquis, de nieuwe soort
Garnet, Kitchener, Ruby allemaal edele tarwe-
soorten uit Canada verder Barletta. de beste Argen-
tijnsche soorttarwe uit de Hongaarsche laagvlakte,
uit den omtrek van Weenen, van het Marclifeld
tarwe van de vruchtbare gele klei van Sjensi
en Szetsjwan in Chinauitstekende tarwe uit
Dakota, Kansas, Nebraskaen het brood van eigen
grond tarwe uit liet Keulsche en Westfaalsche ge
bied, van den Bovenrijn en uit Maagdenburg en de
Wetterau.
Tarwe was er, zoover liet oog maar kijken kon, en
men moest wel waanzinnig zijn, om tusschen zulke
ontzaglijke hoeveelheden, zulke onmetelijke voorra
den, aan een tekort te denken, aan mislukte oogsten
Ackermann ging weer zitten en werkte kalm,
zeker en tevreden als steeds de post door. Toen keek
hij oji de klok.
Peritzky had hem leelijk opgehouden het werd
zoo zoetjesaan tijd, dat hij een stukje ging eten.
Toen hij zijn hand uitstrekte naar de bel, om zijn
secretaresse te roepen, stond die al voor hem. Zij
stak hem een draadloos telegram toe.
Ackermann maakte het open. De dépêche was
in cijferschrift gesteld. Ackermann haalde den sleu
tel uit een geheim vakje van zijn bureau, vertaalde
het telegram, schreef den tekst op en las liem toen
nog eens over, woord voor woord.
Winnipeg via Atlantic-radio.
Moet berichten dat officieel bericht graan-com
missie niet met feiten overeenstemt gewas door
vorst zeer geschaad weer laatsten tijd zeer
droogGrane schat verlies tot heden dertig
procent vlieg heden Alberta prijzen langzaam
stijgend voorzichtigheid noodigPeter.
Ackermann zat stil naar liet telegram te staren.
Het was geen vreemde, die hem dit seinde, maar
zijn eenige zoon
De graan-commissie. dat was de hoogste
macht in den Canadeeschen graanhandel. en
nu vond zijn zoon, dat haar jongste bericht over den
stand van het gewas te optimistisch luidde. En
Peter niet alleenook Grane, de man, die de
firma Ackermann daarginds al tien jaar vertegen
woordigde, de inkooper, op wiens oordeel men zich
verlaten kon, was van die meening.
En toch
't Was pas Mei 't kon morgen wel gaan regenen.
De graan-commissie zou wel weten, waarom zij
de zaak zoo optimistisch bekeek. Die lui hadden
immers alle gegevens voor zich, terwijl zijn zoon
slechts hier en daar een steekproef kon nemen.
't heele tarweland inspecteeren, dat zou maanden
durenje moest in zoo'n geval de offieieele*
gegevens hebben, om zuiver te kunnen oordeelen.
Als 't een paar dagen regende, op dien prachtigen
grond van Canada, dan was alles weer in orde.
Méér meegemaakt.
Paul Ackermann glimlachte.
Peter nam 't zoo ernstig op. alles wat hij
deed trouwens, en terechtMaar toch moest hij
zich in dit geval houden aan de meening van de
menschen met de meeste ervaring, van de graan-
commissie
Hij borg het telegram zorgvuldig weg en stond
op.
De telefoon rinkelde. Wrevelig greep hij naar den
ontvanger. af en toe was die uitvinding echt
een marteling.
„Ja, met Ackermann. Zeker Hè Wat Hij
kon bijna niet op zijn stoel blijven zitten. „Wat
Moet ik tarwe koopen Hoe heet u, meneer Met
wien spreek ik Hè Doet 't er niet toe En ik
moet tarwe koopen, zegt u Ackermann wond
zich hoe langer hoe meer op. „C kunt uw naam
toch noemen.... als u me opbelt.... wat zijn
dat voor 'manierenTarwe koopen? Meneer!"
Ackermann sloeg oy> zijn bureau en schreeuwde
woedend „Ik zal u opkoopen, verstaat u Ik
zal u. Hij hoorde niets meer, dus gooide hij
den hoorn neer en belde wild om de juffrouw aan
het schakelbord.
„Wie heeft er zooeven opgebeld
„Weet ik niet, meneer. Hij zei alleen, dat hij u
dringend spreken moest."
„Zoo. Dringend Kende u de stem niet
„Nee, meneer; ik heb geen flauw idee...."
„Hm. Merci. Wacht even. Voortaan ver
bindt u me alleen, als er een naam genoemd wordt.
Ik ben niet voor iederen idioot te spreken....
Dank u
Ackermann was woedend.
„Koop tarwe moet tarwe koopen Koop
tarwe Meer had de onbekende aan de telefoon
niet gezegd telkens weer hetzelfde Ackermann
schoot zijn jas aan en stond te brommen van ergernis.
„Ongemanierde vlegels Zeker een concurrent, die
me op die belachelijke manier op stang wil jagen.
