DE LIEFDE VREEST N I E T....
door Karl L. Kossak
22
VEERTIENDE HOOFDSTUK
MAAR, Peter Dat gaat toch te ver In 't
eerst trok ik me dat pamflet ook nogal aan.
maar nu niet meer. Wat er nu allemaal
gebeurt, dat kan één meiisch nooit doen."
„Waarom zegt u één menseh Kan 't geen bende
zijn En wie zegt u, dat ze niet over buitengewone
middelen beschikken
„Ik geloof 't niet. Wat kunnen ze voorhebben l
Ze vernielen alleen maar en winnen er niets op. Wat
willen ze dan
l)at we hoil^er ujat 11
V IJ F DE I „Waarom? Wie heeft daar
i/rni/Ai aan Nee, ik stel 't me
t VtKYULv anders voor: deze of gene
maakt van dien samenloop van
natuurrampen misbruik, om de
mensehen bang te maken Misschien hebben we
hier of daar met sabotage te doen maar dat roest
in Italië, brand in Hongarije, de liessenvlieg in
Amerika, de Colorado-kever in Oost-Pruisen, en
zoo voort, 't werk van één man of van een bende
is. dat wil er bij mij niet in Je iaat je fantasie
te ver gaan
„Ik hooi) 't.maar tegen mijn argumenten
is niets in te brengen."
„Dat lijkt zoo
„Ten eerstede hessenvlieg treedt plotseling op.
en plant zich steeds verder voort. Ten tweede
Canada krijgt plotseling, op onverklaarbare wijze,
roest. Ten derde 't zelfde in Roemenië, Hongarije,
Joego-Blavië, Frankrijk en Polen de Oekraïne,
Italië, Beieren, Oostenrijk en overal." Peter sprong
opgewonden op. „Overal vertoont 't'zieh op dezelfde
manier, heel anders, dan men ooit gezien heeft. Ei-
staan geen zieke velden tusschen de gezonde door
de aangetaste gebieden vormen altijd zoo'n strook....
Is dat soms toeval t Kan dat toeval zijn
At Is vreemd Maar weet je wel goed. wat je
veronderstelt Kun jij je indenken, dat menschen,
menschen zooals wij, opzettelijk graan verpesten t
►Stel je eens goed voor opzettelijk hongersnood
willen veroorzaken...."
„En toch geloof ik niet aan dien samenloop van
natuurrampen In ieder geval zit ik er al sinds
Canada over in. Ik vond 't toén al verdacht.
„Hoor eens, jongen, ik begrijp, dat je 't je aan
trekt. Maar je bent op een verkeerd .spoor, geloof
ik. Denk maar eens aan de sprinkhanenplaag in
Nebraska. Ze kunnen toch geen sprinkhanen op een
land afsturen
„Nee.... 't onderscheiden van natuur en opzet
is natuurlijk juist 't lastige. Vergeet u die strooi
biljetten nietEr zijn er ook ai in 't Fransch en 't
ItaliaanschAls die man grapjes maakt, vindt
u dan niet, dat hij afschuwelijk logisch te werk
gaat
„Er zit een avonturier achter, die de wereld in
opschudding wil brengen. Dat doet hij heel handig,
naar we moeten onze zenuwen de baas blijven
ij vooral. Wat is er. juffrouw
„Meneer Sorge vraagt u dringend te spreken
„Maar ik heb hem een uur geleden pas inlichtingen
gegeven
„Ondanks datNeemt u me niet kwalijk, heeren.
ik ben er al. Ik moet u beslist spreken." Hij wachtte,
tot de juffrouw de kamer uit was. „Als u eens wist,
hoe ik opgejaagd word.... Sorge met een hoofd
vol zorgen Maar daar kom ik niet voor. Wat zegt
u hiervan Hij legde een brief voor Ackermann
neer. „Is dat niet sterk Zooeven ontvangen
per expresse."
Ackerinann nam het papier op.
„Uit Praag
„Ja, uit Praag met de luchtpostMag ik even
voorlezen
„Alstublieft
„Landbouwr-redaetie Wereldpost, Berlijn.
Ik ben opgetogen over uwr interessante artikelen
en wil u hierbij eenige inlichtingen uit de eerste
hand geven. Als-u dezen brief ontvangt, is het land
ten zuiden, oosten en westen van Brünn roest-
gebied Verder zal men opmerken, dat de Colorado
kever T daar heel goed maakt.
Ik veronderstel, dat n dit bericht gebruiken kunt
en er toe zal meewerken, de mensclilieid gerust te
stellen de mensekheid, die ik besloten heb, uit
te roeien Alexander Lermontow."
Ackermann belde, schijnbaar volkomen kalm,
zijn secretaresse.
„Wilt u een vliegtuig klaar laten maken Route
Praag-Brünn. Ik wil over een uur starten, als 't gaat.
Vlug alstublieft
„Ja, mijnheer
Ackermann storul op. „Je gaat mee, Peter."
„Graag Kan Hedda ook mee
Ackermann dacht een paar seconden na.
„Goed. als secretaresse dat wou ze immers
^tuur haar maar een boodschap over een uur
gaan we
„En ik Willi Sorge keek vragend van den
een naar den ander. „Ik ga ook mee. Een oogen
blikje. dan haak ik mijn papieren. Ik moet mee.
De brief is ten slotte van mij, is 't niet zoo Hij
was al bij de deur. „Tot straks op 't vliegveld
TERWIJL liet vliegtuig bij 't dorpje Mödritz,
ten zuiden van Brünn, stilstond, door twee
gendarmes wantrouwig bewaakt, ijlde Acker -
niaim met zijn gezelschap in een auto zuidwaarts.
Hij wa-s in Mödritz geland, wijl hij daar een zaken
vriend had, den eigenaar van een groote meelfabriek.
Die zat nu aan 't stuur van zijn auto en reed in de
richting der lostenrijksche grens.
„Ik snap er niet veel van. Ackermann, maar.
„Wij snappen er ook niet veel van. Keiler. We zijn
juist hier, 0111 op de hoogte te raken."
„Tot 1111 toe heeft meneer Lermontow geen woord
gehouden," merkte Willi Sorge. die met zijn neus
in de lucht zat te speuren, een half uur later op.
„Alles lijkt 111e gezond. Hij heeft ons er tusschen
genomen
„Laten we 't hopen." Ackermann wees naar de
velden, die zich in eindelooze wij rite naar den horizon
uitstrekten. „Ls 't geen ontzettende gedachte,
dat.
„HaltHalt 1" riep Willi Sorge plotseling, den
arm van Keiler grijpend. Hij sprong op den weg,
toen de wragen maar een ietsje langzamer reed. liep
eenige schreden terug, bukte, raapte iets op en kwam
naar den auto terug. „Daar hebben we 't.
Hij stak eenige papieren in de hoogte. „Een nieuwe
proclamatie
Ackermann rukte hem de papieren uit de hand.
„'t is toch niet waar
„*t Is helaas wél waarMag ik voorlezen Hier.
KORTE tNHOUD VAN HET VOORAFGAANDE:
Paul Ackermann, eetgroot graan hu mielaar, krijgt
van alle kanten adviezen om tarwe te koopen, hoe
meer hoe beter. Zijn vertegenwoordigers en zijn eigen
zoon Peter sturen ontstellende berichten uit Europa en
Amerika.dat droogte en ziekte den oogst bedreigen. Hij
wil deze berichten niet aannemen en koopt voorloopig
geen korrel. Baron Stephan Csaradg maakt met zijn
nicht Hedda Poschendorjf, Peter s meisje, 'n rijtoer. Bij
een ontmoeting opzijn graanvelden met den vertegen
woordiger AI massy, van de ja. Ackermannverneemt
hij, dat het grootste gedeelte van zijn tarwe hru inroest
heeft. Peter ontdekt op de graanvelden in Amerika,
dat de oogst door de hessenvlieg in gevaar gebracht
wordt. Hij stelt zich met den gouverneur van den
staat in verbinding, teneinde deze plaag te bestrijden.
Ook de tarwe in Amerika is door roest aangetast.
Horace Linpooleen lid der graan com missie, wordt
vermoord. Grane en Peter worden, onder verdenking
aan dezen moord medeplichtig te zijngearresteerd.
Peter keertnadat zyu onschuld aan den dag komt. naar
Duitscliland terug. Ackermann maakt in een vergade
ring van de Vereeniging voor den Graanhandel bekend
dat in bijna alle landen de oogst mislukt is. terwijl
de geweldige voorraden in Amerika door schimmel
bedorven zijn. Er dreigt een hongersnood. Hij wordt
als rijks-commissaris voor de volksvoeding aangesteld.
Ln Oost-Pruisen is de grootste vijand van den aard
appel. de Colorado-kever, binnengedrongen. Een zekere
Lermontow laat door Duitschland pamfletten versprei
denwaarin hij dreigt de mensehheid te laten verhon
geren door het koren door roest en brand fa vernietigen.
juffrouw Poschendörff, u ook een exemplaar
Hij gaf Hedda een papier en ging op de treeplank
staan. „Luistert u even
AAN DE MENSCIIHEÏD
De "oorlog, mijn oorlog, is ook hier begonnen!
Uw akkers zullen verdorren, liet graan zal ver
nietigd worden brood zal kostbaarder worden
dan goud
Gij zult mij zoeken en niet vinden Ik ben, wat
ik ben, en ik zal overal zijn
Ik ben de beer der wereld
Alexander Lermontow
Toen Willi Sorge zweeg, keek Ackermann snel
den tekst nog eens door. en wendde zich toen naar
zijn zoon.
„Ik geloof, dat je gelijk krijgt. Peter Wil je zoo
hard mogelijk naar Brünn rijden. Keiler, naar 't
gouvernementsgebouwT
Keiler knikte en liet den wagen keeren. Binnen
enkele seconden jachtten zij terug langs den weg,
dien zij gekomen waren.
Het districts-Iioofd, Frantisek Libocliowitz, had
eenigen tijd noodig, om Ackermann te begrijpen
eerst toen Keiler, dien hij goed kende, in alle op
zichten voor den bezoeker instond, ontdooide hij.
Maar liet duurde nog vrij lang, eer hij de maat
regelen had genomen, die Ackermann voorstelde.
„De straten zijn afgezet. De gendarmes zullen
den auto wei vinden, die de papiertjes verspreid
heeft. Maar ik zou zeggen, heeren, dat we met een
smakelooze grap te doen hebben." Hij stond op,
een aansporing aan zijn bezoekers, om te verdwijnen.
..Dank u Ik zal u een bewijsje geven, dat u weer
per vliegtuig vertrekken kunt, want 't gaat natuur
lijk niet aan, zoo maai* over de grens te vliegen.
Ja ja. ik begrijp 't een uitzondering
Toen hij Ackermann het briefje gaf, rinkelde de
telefoon. Hij luisterde, sprak Tsjechisch, en gaf
toen den bezoekers bericht.
„Ik hoor, dat er zeer veel van die proclamaties
gevonden zijnLundenburg, Göding...." Hij
legde de hand op het strooibiljet en speelde wat
zenuwachtig met zijn potlood. „Maar men heeft
ook die kevers gevonden, waar u van vertelde."
„Ziet u wel riep Willi Sorge uit. „Als u direct
de wegen had laten afzetten, zou u dat autootje al
gehad hebben
Ackermann legde Sorge een hand op den schouder.
„Kalm. meneer Sorge. kalm Hij wendde zich
naar den ambtenaar, die ai driftig had willen ant
woorden. „U ziet wel, dat we geen loos alarm zijn
komen maken, mijnheer."
„Pardon, heeren oogenblikjeWilli Sorge
sprong naar de deur. „Heel even naar den auto."
Hij gaf Hedda een knipoogje en fluisterde haar
snel toe ..Even een berichtje aan mijn krant
geven 't nieuwste over Lermontow.... tot
straks."
Het districts-hoofd was diep ontsteld.
„Maar dat is verschrikkelijk Denkt u. dat we
hier ook roest krijgen, en die kevers
Peter Ackermann trad op hem toe.
„U hebt ze al. meneer Libocliowitz
Paul Ackermann had zijn heele leven hard ge
werkt dat hij nu, al over de zestig, van 's morgens
vroeg tot 's avonds laat voort moest, was 't ergste
niet. *t Hinderde hem alleen, dat alle arbeid vruchte
loos was, gelijk hij spoedig 11a zijn terugkeer uit
Brünn had moeten inzien.
Vruchteloos want de geheimzinnige vijand
bewees iederen dag opnieuw, dat hij zijn ontzettend
dreigement vastberaden wou uitvoeren, dat hij de
oogsten wou vernietigen, de wereld aan den honger
prijsgeven.
Wat gaf het dan berekeningen te maken, voor
schriften uit te deelen
Wat had 't voor doel. alles te regelen 't inhalen
en de verdeeling van den oogst, de prijzen, het
verbruik en voor ersatz te zorgen, als de cijfers
iederen dag veranderden, als er bijna ieder uur
een nieuw rapport binnen kwam t
Gisteren nog had hij op Poolsche rogge kunnen
