Verstelce/i'ng
v ru
drie keer gezien had. Hij wilde weten wie ik was,
wat ik deed, of ik vergunning liad om prent brief -
kaarten te verkoopen -•••• het eindigde in het politie
bureau, waar ik al* ongewensclit vreemdeling eeti
kaartje naar Nederland kreeg. Onder politiegeleide
ging ik aan boord, in Rotterdam wachtte weer
politie, met politie spoorde ik naar de Duitsche
grens. Ik was terug in mijn vaderland, en het leek
er veel op, of mijn wereldreis een fiasco zou worden.
Maar op het grensstation keerde het geluk terug.
De trein stond nog niet geheel stil. toen mijn bege
leider reeds het portier opende, doch aan den ver
keerden kantvlug maakte ik de andere deur open.
sprong op het perron, rende over de rails naar het
weiland achter het station. Eerst in het boseh, dat
ik in het Oosten als een flauwe vlek kon onder
scheiden, voelde ik rnij in veiligheid, maar ik liep
toch den verderen dag en bijna den geheelen nacht
door, nu naar het Zuiden. Veertien dagen later was
ik in het Saargebied, met de bedoeling om de Fran-
sclie grens te passeeren want ik wilde naar Mar
seille. In een klein stadje had ik geluk toen ik er
in schemerdonker op de stoep van een liuis even
uitrustte, stopte aan den overkant een lijkauto,
waaruit wil kist werd gedragen in het huis schuin
tegenover mij. Aan het nummerbord zag ik, dat het
een Fransche auto was. en ik hoorde bovendien den
chauffeur, toen hem werd gevraagd of hij bleef tot
den avondmaaltijd, antwoorden, dat hij haast had,
omdat hij nog voor den nacht in Bchweyer terug
wilde zijn. Ik kon liet niet beter verlangen er was
niemand in liet straatje, ik liep naar den overkant,
gluurde rechts en links en kroop onder het afhan
gende zwarte laken door in den auto. waar ik languit
ging liggen. Vijf minuten later kwam de chauffeur
uil hei huis, waar hij iets had gedronken, en vertrok.
Aan de grens ondervonden wij geen moeilijkheden.
,.A! terug vroeg de douane, en uit het verdere
gesprek begreep ik. dat met den auto een Duitseher
was vervoerd, die in Frankrijk was gestorven en
in zijn vaderland begraven wilde worden.
De begrafenisondernemer stopte enkele kilometers
over de grens en reeft zijn auto in een garage ik
bleef kalm liggen, sliep enkele uren en klom voor
dag en dauw door een raampje naar buiten, nadat
ik een potloodkrabbel had achtergelaten met de
woorden „Bedankt voor liet ritje en tot weder
dienst bereid.'' Mocht de man ooit mijn verhaal
lezen, dan is het raadsel voor hem opgelostmis
schien dacht hij wel. dat hij een briefje van den
doode had gekregen. Toen hij het den volgenden
dag vond. was ik in ieder geval al op flinken afstand
van hem verwijderd, op weg naar Marseille. Dai
was mijn doel. omdat ik naar Afrika wilde zou ik
er niet als verstekeling op een schip kunnen sluipen,
dan wilde ik er een haantje als scheepsjongen zoeken
op iedere boot. die maar even liet contact met de
zee kon wagen.
Jk begon met het baantje, omdat ik aan een reis
onder dergelijke omstandigheden de voorkeur gaf
als verstekeling moet je maar afwachten, hoe vrien
delijk of onvriendelijk je word! ontvangen bij out-
dekking, zooals ik meer dan eens heb ondervonden,
liet lukte me ik werd scheepsjongen op een onoog
lijk Roemeensch stoomertje. dat op weg naar Smyrna
een gedeelte van de lading moest lossen in Algiers.
In de beste stemming zag ik Marseille verfiwijnen,
want ik zou mijn doel Afrika, bereiken, en ik ver
liet Europa op den goeden tijd. want de winter
naderde in Algiers zou de temperatuur beter voor
zwervers zijn.
In Algiers wilde de kapitein mij voor de verdere?
reis monsteren, maai ik bedankte liet eten aan
boord was meer dan onsmakelijk ging aan wal
en begon een langen zwerftocht door Algerië en
Marokko, werkte hier en daar, kocht een aftandse!)
ezeltje en reed daarmede naar de Westkust.
Voor het beetje geld. dat hel sullige dier hier op
bracht. wilde de kapitein van een klein Nederlandsch
schip mij wel overbrengen van Casablanca naar
Madeira, een prachtig land voor menschen als ik
het klimaat is er zoo zacht, dat men \s nachts een
onderdak niet erg mist. eu het is er gemakkelijker
dan elders om er zonder werken aan den kost te
komen, maar 11a drie weken vond ik het leven daar
al te lui en zorgeloos en ik zag uit naar middelen,
om het eerste groote doel van mijn goedkoope reis
te bereiken de Afrikaariscke wildernis. Op geen
enkel schip kon ik echter een plaats krijgen, zoodat
ik op een nacht weer aan boord van een Engelsche
tank boot kroop, die op w eg wTas naar St. Louis aan
de Senegal-kust. Na een hal ven dag in volle zee
kwam ik te voorschijn en ontmoette voor het eerst
en het laatst in mijn leven een kapitein, die zich
niet barsch tegen een verstekeling aanstelde, mij
alles liet vertellen, werk gaf. otaar mij ook in SI. Louis
niet aan land wilde laten gaan. „Dat is geen plaats
voor kinderen." zei hij „je bent te jong om op dit
rare plekje van de wereld naar de haaien te gaan. en
ik zal je meenemen naar Kaapstad. Daar kunnen
ze beter voor je zorgen."
Zoodat ik *s avonds in de haven over boord sprong
en naar den wal zw«»m. om er een half uur later
Algiers tras de eerste stad. die Meppl Pop finger in
Afrika bezoekt.
geducht spijt van te hebben. Want de tropennacht-
was tamelijk friscb urenlang liep ik te rillen in
mijn natte plunje, tot het eindelijk flag werd en de
zon mij in minder dan geen tijd droog stoofde. Met
de karavaan van een vriendelijken Fransohimin, die
drie dagreizen het binnenland introk, ging ik de
wildernis tegemoet de man wilde mij bij zich hou
den als een soort opzichter over de inlandsohe hovs.
maar ik was nog niet ver genoeg naar mijn zin in
de wildernis, en deii vierden dag verliet ik in alle
vroegte zijn karavaan met achterlating van een
brief 0111 hem te bedanken. Alleen reisde ik verder
Alleen Slechts een onervaren jongen van zeventien
kan zoo hopeloos dom en eigenwijs zijn. Er wTas wel
een min of meer gebaand pad. de karavaanroute
naar het binnenland, maar het eigenlijke verkeer
ging zelden verder dan de plaats, waar ik don
Franschman had achtergelaten, er waren bijna
geen dorpjes, de wildernis werd dichter en échter,
zooals ik verlangd had, maar ook gevaarlijker en
ongezelligerde zon brandde afschuwelijk, mijn
Alya. de dochter van het aeger-
opperhoofdwerd uitgekozen boor
hei huwelijk mei dep jongen blan
ken wereldreiziger.
gekeeie lichaam gloeide, met ont
zetting dacht ik aan de komende
duisternis.Enfin, om een lang
verhaal kori te maken een half
uur 11a het vallen van den avond
zag ik vuur dooi de hoornen glanzen,
ik stakkerde en struikelde dwars
door het bosch, doodsbenauwd dat
ik op een slang of een griezelig
Met negerdprp in de wilder nis van
Wesf-Afrtku, wuur Beppl tamp
mamuien heult
