kSIM"
New York bij avond vanuit de lucht gezien. In het
midden het 320 meter hooge Empire State-gebouw.
5
.-.-I
-«■ P
„Heelemaal vreemd was hij me al niet meer, toen
hij me dien dienst verzocht," wierp hij tegen.
Morgens na den diefstal verscheen hij in mijn
woning ik was juist thuis van dien nachtelijken
rit. Hij wilde een bod doen op mijn tabak en een
uur lang was ik met hem in onderhandeling. We
kwamen tot overeenstemming en hij gaf me een adres
in Santiago, waar de koop afgeleverd moest worden
na den oogst
„Een adres dat niet bestaatviel de aanklager
hoonend in.
„Dat wist ik toen nog niet," antwoordde Cumillo
op een toon van protest. „Ik had geen enkele reden
hem te wantrouwen - onze handel verloopt altijd
op die manier. Toen hij op het punt stond heen te
gaan, verzocht hij me om groot bankpapier hij
sprak van vijfduizend dollar. Zooveel had ik echter
niet en voor ik zijn biljetten wegborg, heb ik ze nog
vluchtig onderzocht. Die transactie had heelemaal
niets verdachts morgen aan den dag zou ik weer er
in toestemmen, als iemand mij erom verzocht."
De aanklager knikte ongeduldig. „Ik heb reeds
eerder gezegd, dat uw uitvluchten vernuftig gevon
den zijn," merkte hij schamper op. ,,Maar zij zijn
weinig overtuigend. Even waardeloos als het zoo
genaamde alibi, waarmee u bent komen opdagen,
't Is wel héél toevallighoewel u anders nooit een
nacht van huis is, jaagt u juist in den nacht, dat er
bij uw naasten buurman ingebroken is, vijftien of
twintig mijl daar vandaan op een paar wilde muilen.
Gelooft u in ernst, dat wij dit zoo maar aannemen
„En toch is het de eerlijke waarheid," hield de
beschuldigde met een verbitterde stem vol. „De
dieren hadden al een paar maal mijn tabaksbedden
vertrapt, maar de grond was te droog, om hun spoor
terug te kunnen vinden. Den voorafgaanden nacht
had het echter even geregend informeert u daar
gerust naar. En toen nam ik 's middags hun spoor
op. Ik vond hen in de savanne en achtervolgde hen
urenlang. Toen de duisternis inviel raakte ik hen
kwijt, maar ik bleef de wacht houden bij den ingang
van den Batbano-pas. Een uur later passeerden
ze me rakelings en op een van hen kon ik nog net
één schot lossen. Het miste en daarop zag ik het
nuttelooze in van zoo'n jacht. Ik herinner me ook
nog zeer goed, dat het ongeveer twaalf uur was,
toen ik me naast mijn paard neerlegde, om een paar
uur te rusten ik kan op dat tijdstip dus onmogelijk
een inbraak hebben gepleegd
Andos had het verhoor met de grootste aandacht
gevolgd verbijsterd, omdat een algemeen geacht
man van een dergelijke misdaad verdacht kon wor
den. Na de laatste verklaring van senor Cumillo
bleef hij een oogenblik stokstijf zitten. En juist toen
de aanklager opnieuw het woord wilde nemen, kwam
hij plotseling tot zichzelf.
Zijn blik viel op het meisje en in een oogwenk
was hij over de balustrade gewipt, die de rechtszaal
van de publieke tribune scheidde. En nog vóór de
verbaasde gardes begrepen wat er gebeurde, bevond
hij zich reeds bij de bank der beschuldigden.
„Drie maanden geleden in den nacht van drie-
op vierentwintig, meneer de rechterkomt dat
uit f" vroeg hij met een beleefden glimlach. „Ik was
op weg naar senor Cumillo's woning en in den
Batbano-pas werd er op me geschoten neen, niet
op mij, maar er viel dicht bij me een schot. Het was
omstreeks middernacht en den vorigen nacht had het
geregend. Als de inbraak inderdaad op dat tijdstip
gepleegd is en senor Cumillo bezit een oud-model
geweer, dan kan ik het bewijs leveren, dat hij on
schuldig is. Hier is de kogel en ik ben zijn getuige...."
Hg moest glimlachen om het effect van zijn onver
wachte verschijning senor Cumillo zat stijf van
verbazing, donna Clara slaakte een lichten kreet en
de rechter scheen totaal overbluft. Maar de openbare
aanklager keek wantrouwend.
„Het heeft veel weg van een ingestudeerde scène
viel hij schamper uit. „Een coup de theatre ter ont
lasting van den beschuldigde. Wie is u bent u be
reid die verklaring met 'n eed te bekrachtigen Denk
erom, dat meineed zwaar gestraft wordt, vriend."
„Ik wil er honderd eed en op doen en u moogt mijn
verklaring gerust onderzoeken," antwoordde Andos,
niet het minst onder den indruk van den strengen
toon, waarop hij toegesproken was. „Mijn naam is
Andos Alvaro mijn moeder woont in Camagos.
In den nacht van twee op driëentwin tig ontvluchtte
ik drie maanden geleden van Sierra Maestra. Den
volgenden avond bezocht ik mijn moeder en na een
half uur zette ik de vlucht voort naar de plantage
van senor Cumilo. Ik kwam er in den vroegen
morgen aan en was ongezien getuige van senor
Cumillo's thuiskomst. Koep hen allen tot
getuige de bewakers van Sierra Maestra, mijn
moeder en donna Clara. Hier zit zij vraag haar
waarover wij gesproken hebbenik kan het u nog
woord voor woord herhalen
„Die woorden trek ik in ik heb er spijt van,"
viel donna Clara hem plotseling in de rede. Zij vloog
op hem toe en het volgend oogenblik voelde hij een
paar armen om zijn hals en werd zijn mond gesloten
door een paar zachte meisjeslippen, die brandden als
vuur. En toen klonk haar juichstem hem in de ooren
een paar woorden slechts. „Ik wacht, Andos,
ik wacht.
Glimlachend stak Andos Alvaro zijn polsen uit
naar de gardes civil zijn vlucht had een einde
genomen.
