ONBEDOELDE UITWERKING
„Experimenten met
laxeermiddelen zijn dikwijls
gevaarlijk"
BON
Voor regelmatige werking
35
Prettig in te nemen.
door Stuart Palmer
De raszuiverste New Yorker zou u, haar leven hard gesproken had. „Dat
als hij niet tot den kring van in- was een dame sprak Paul in zichzelf,
gewijden behoort, nog niet kunnen „Dat was standing Die gedachte
ertellen, waar u het o zoo discrete liet hem niet meer los, terwijl hij dt*
uithangbord]e van Petit Paris zoudt koffie zette en de omstandige voorbe-
moeten zoeken. Ziet u, het is een van reidingen trof voor crêpes Suzette.
die verouderende, degelijke gelegenhe- En plotseling drong het tot hem door.
den, die geen reclame en ook geen dat aan hem, en aan hem alleen, door
drukte kennen, maar wier soliede ge- den hemel een gelegenheid geboden
vestigde reputatie een trouwen bezoe- werd om, met één forschen greep, het
kerskring blijft waarborgen. groote onheil te voorkomen. Een bazar -
Het menu is er nog altijd hetzelfde juffrouw zou geen Gailbreath vangen,
en het wordt er u nog geserveerd door niet zoolang hij denken en handelen kon.
dezelfde obers. Die obers zijn nu natuur- Hij koos zijn tijd, toen Maxie een
lijk langzamerhand al van danig ge- rekening stond op te tellen voor een
morderden leeftijd en sommigen be- paar bezoekers, die vertrekken gingen,
ginnen dan ook wel een beetje eigen- Terwijl hij statig de crêpes Suzette
aardig te worden. Paul dat schijnt serveeren kwam, struikelde Paul piot-
wel zoowat de vreemdste te zijn. Een seling. Van het blad in zijn hand gleden
latmagere, uitgedroogde, bruinig-gerim- twee flensjes, druipend van den gioei-
pelde, oude man met een soort Rocke- enden brandewijn, in den schoot van de
feller-gezicht. mooie Lucille.
Ronnie Gailbreath de laatste telg Er was een oogenblik van verschrik-
van het machtige koopmansgeslacht kelijke stilte Paul hield zijn adem in.
kwam er op een avond binnen, juist Hij wist, dat zij razen zou, dat zij zou
toen de drukte van het diner wat aan 't schelden, schreeuwen hij hoopte
luwen was half negen. En aan zijn arm alleen maar, dat zij niet met glaswerk
een beeldje van een slanke blondine met zou gooien.
groote viooltjesblauwe oogen en een Hij zette zich schrap voor den storm,
glimlach, nee. hij sloot de oogen maar er kwam niets.
Toen ze zaten, zag Maxie, de chef, Lucille was opgesprongen en droogde
Paul beminnelijk tw^ee glazen fonkelend den voorkant van haar japon af met
ijs water aandragen. De jonge man haar servet. „Dat zal er wel uitgaan
sprong plotseling op, fluisterde hem wat zong haar zachte stem. Maar Ronnie
in het oor en schudde hem dan koorts- Gailbreath onderbrak haar.
achtig de hand.
Maxie trok Paul aan z'n mouw, toen
hij de keuken wilde binnengaan. „Bluf?"
Paul schudde het hoofd. „Erger. Hij
wil het beste en duurste diner hebben,
dat ik bedenken kan. Ik moet zelf de
„Wel alle duivels, jou sukkel van een
ouwe idiootbulderde hij. „Dat zal je
je baantje kosten Van alle stomme,
suffe, luizige
„Ronniezei het meisje zacht.
Hij luisterde niet. „Die japon zul je
schotels en de wijnen kiezen. Hij zegt, betalen," loeide hij tot Paul. „En als je
dat het dé avond van zijn leven is. niet dadelijk uit mijn oogen gaat.
Hij wil 'r yragen, als ik de koffie ge- Ronnie Gailbreath was een beetje dron-
bracht heb. Hij zegt, dat ze Lucille ken en meer dan een beetje opgewonden,
heet!" De woorden die schooljongens uit de
Lucille was de knapste vrouw in de villawijken leeren van de kolenlossers
zaal. Vermoedelijk was zij de knapste langs de rivier zijn dezelfde, in dezelfde
rrouw mijlen in 't rond. Zij sprak zan- volgorde, als die de koetsiers en chauf-
gerig, zacht en toch helder, op een toon- feurs elkaar leeren in de straten van de
tje, dat de menschen geraffineerd noe- groote warenhuizen. Hij gebruikte er
men. Zij nipte aan haar cocktail, zij enkele van.
lepelde haar soep van zich af en niet Lucille staarde hem aan. „Ronnie!"
naar zich toe. Maar Paul begreep. Maxie Hij zweeg en beantwoordde haar blik.
begreep ook. Warenhuis, scheen op haar Paul stamelde excuses,
gestempeld te staan. Zij verkocht on- „Als je den heelen dag op je voeten
dergoed, of misschien parfum. Die was staat om op klanten te wachten, leer
goed af met een Gailbreath. je genoeg om niet te schreeuwen tegen
Paul mengde de sla in de keuken, een een man, die een ongelukje heeft," sprak
beetje mopperend. Maxie zat erbij en .haar zachte, maar uiterst gedecideerde
zag hem aan. Alles liep vlot. Er was stem. „Wees nu asjeblief stil, of ik ga
kip, op de onnavolgbare manier van naar huis
Petit Paris gekookt met peper en wijn, „O ja ironiseerde Ronnie. „Maar
er was sla van versche andijvie in olijf- ik wil dan toch.
olie en citroen en zachte eieren en Wor- Lucille stond op, nam haar mantel én
cestershire en Parmezaansche kaaser trad op de deur toe. Ronnie steeg het
was bloemkool met Paul's eigen onver- bloed naar de wangen, een oogenblik
gelijkelijke saus. sloeg hij de oogen neer naar zijn handen,
„Dat zou net iets voor dien ouwen die op de tafel steunden. Dan stak hij
gek van 'n Paul zijn, dat kind op d'r Paul een tien-dollar-billet toe en haastte
schouder te tikken en ze eventjes wat zich haar achterna,
te vertellen voor d'r eigen bestwil," Paul haalde diep adem en schudde
dacht Maxie. Maar Paul bleef zich onver- langzaam het hoofd. Hij zag Maxie
ütoorbaar gedragen als de bescheidenste, op zich toekomen, langzaam, onver-
onpersoonlijkste ober. biddelijk, wenkbrauwen gefronst.
Toen Paul de sla-bordjes wegnam, was „Waarschijnlijk vergeeft ze hem en
het restaurant langzamerhand zoo goed trouwt hem toch," zei Maxie, „niet-
als leeggeloopen. Ronnie Gailbreath en tegenstaandeniettegenstaande dit!"
de blondine zaten hand in handhij „Ja," beaamde Paul en zijn stem
^arde haar aan met oogen vol van klonk bijna blij.
\jligde aanbidding. „Je zou toch „Op dien dag zal Petit Paris zich ge-
j *A fro-*!, dat ie moest kunnen zien, wat lukkig voelen, het jonge paar een bui-
j>p e^T-ehjk is knarste Paul tot tengewoon fijne en buitengewoon dure
ze hij de borden op een zij- tuil orchideeën te mogen sturen.
^te. „Ja?" zei Paul.
'A zich Ronnie's moeder nog „....en die zul jij betalen," besloot
ïtSeren een statige, vriendelijke Maxie.
Jlme, met mooi blauwgrijs haar, die „Ja," stemde Paul zachtjes toe, ter,
nooit een vinger bevuild en nooit van wijl hij stil de borden afruimde.
ZEGGEN DOKTERS
Pas op voor „Ruw-Reinigende" laxeer
middelen. Normacol „ruimt niet op",
maar doet op aangename wijze en
langs natuurlijken weg de ingewan
den weer normaal functioneeren.
Terwijl andere middelen radicale
opruiming houden, hebt U bij Nor
macol niet het gevoel een laxeermiddel
genomen te hebben. Op het oogenblik,
dat U Normacol inneemt, herstelt U-
de normale functie van Uw ingewanden.
Normacol is prettig en gemakkelijk
in te nemen. De kleine korreltjes zijn
geheel zonder smaak. De zuiver plant
aardige stoffen in Normacol werken
zacht' en vooral ook regelmatig.
Normacol is absoluut onschadelijk,
zoowel voor maag als voor darmen en
men raakt er niet aan gewoon
Uw dokter zal Normacol aanbevelen.
Koop vandaag nog bij Uw apotheker
of drogist een busje Normacol. Of
vraag eerst even door middel van onder-
staanden bon een gratis proef busje,
voldoende voor een ruime proef.
Stuur den bon nu.
VOORAL BIJ
CHRONISCHE CONSTIPATIE
Uit een groote enquête bleek,
dat zij die aan chronische con
stipatie lijden, in deaf geloopen
V/2 jaar minstens 6 verschil
lende laxeermiddelen hebben
gebruikt. Pas op voor alle
ruwreinigende laxeermiddelen.
Juist in gevallen van chroni
sche constipatie werkt Norma
col zoo uitstekend, omdat het
de darmwandspieren weer
normaal doet functioneeren.
Normacol genéést verstopping
men raakt er niet aan qe-
woon! fAet Normacol vergeet
U, dat U aan verstopping fijdt.
Vraag nu een gratis monster
busje met onderstaanden bon.
Het gratis monsterbusje
Normacol bevat voldoende vóór een
ruime proef. Stuur nevenstaanden
bon vandaagU ontvangt het proef -
busje gratis en franco. Zend den
ban in open envelop met V2 ct. post-
gel
Aan C. N. Schmidt, Keizersgracht 31,
Amsterdam C. Zend mij gratis en franco
een proefbusje Normacol. p.i
Naam
Adres
Plaat c
