HULP VAN OOM GREGORY
door
Henri Huvernois
3IA322AR0
28
De Moitrinels beroemden zich erop, dat ze een
huis in Parijs, een chóteau in Normandië,
een villa aan de Cöte d'Azur, een aantal
automobielen en één dochter bezaten. Ze
hadden óók een familie-vriend, Gregory Plé geheeten,
doch over hem spraken ze nooit. Hij was een
klassegenoot van Monsieur Moitrinel geweest en had
met hem in hetzelfde legercorps gediend later
was hij van 't goede pad afgeweken en had toen
geprobeerd als romanschrijver roem te oogsten. De
roem liet zich echter nog steeds wachten.
lederen Dinsdagavond op slag van zevenen schelde
Gregory bij de familie Moitrinel aan, ofschoon 't diner
nooit eerder dan half negen werd opgediend. Dit was
z'n eenige kans om de luxe en elegantie der groote
wereld van dichtbij gade te slaan en hij buitte dit
contact zooveel mogelijk uit, omdat 't hem altijd
nieuwe stof opleverde voor het schrijven van een
korte novelle of van een hoofdstuk aan z'n nieuwen
roman.
Bovendien was Claire er nog
Voor z'n schilderingen van de dochters der rijken
koos Gregory steeds de somberste kleuren op z'n
palet. Ze waren immer foeileelijk en bezaten even
veel karakter als een slappe vaatdoek. Claire moet
een groote teleurstelling voor hem geweest zijn ze
was charmant. Nadat ze in haar kinderjaren om z'n
eigenaardige houding en manieren vaak vreeselijk
gelachen had, schaarde ze zich op rijperen leeftijd
aan z'n zijde. Van zeven uur tot half negen, wanneer
de statige Moitrinels eindelijk in den salon versche
nen, hield ze hem gezelschap en vertelde hem al de
geheimen van haar jongemeisjesbestaan. Ze had
zelfs toestemming verkregen hem peetoom te noemen,
want haar echte peetoom, die ter wille van z'n geld
en positie voor deze waardigheid was aangezocht,
had zich aan bedrieglijke bankbreuk schuldig ge
maakt en had al z'n titels, waaronder die van peet
oom, moeten opgeven.
TToen Claire twintig was, sloop de liefde in haar hart
in den persoon van den jongen, aristocratischen
Etienne Fournier.
„Wat denkt u van hem, peetoom vroeg Claire
en zonder op antwoord te wachten, voegde zij er aan
toe „Vindt u hem niet geweldig
„Reuze zei Gregory.
De schrijver mocht dezen jongeman wel, die
met zulk '11 eerbiedige aandacht naar z'n verhalen
kon luisteren. Om verschillende redenen vond hij
ook genade in de oogen van de Moitrinels hun
dochter had 't slechter kunnen treffen, meenden ze.
Gregory volgde het ontluiken dezer idylle in de
eens zoo kille residentie der Moitrinels met groote
belangstelling. Hij raakte er gewend aan tusschen
zeven en half negen de rol van stommen en weiwil
lenden oom te moeten spelen. Na het avondmaal zei
Etienne dan „Kan ik u ergens afzetten, Monsieur
Flé T" en nam Gregory met zich mee in z'n wagen.
Soms bleven ze onderweg in een café hangen.
Op een zekeren keer, dat ze weer in een koffie
huis waren gezeten, zei Etienne
„Monsieur Flé, ik wil u een grooten dienst ver
zoeken, maar wat ik u vragen ga, moet absoluut
tusschen ons blijven. Hoewel 't nog niet officieel
bekend is, zijn Claire en ik toch verloofd en nu
wil ze, dat ik haar iederen dag een brief schrijf.
Morgen moet ik beginnen doch ik schaam me,
dat ik 't u bekennen moet ik zie er geen kans
toe. Ik weet wel wat ik zeggen wil, doch 't lukt
me maar niet 't in woorden uit te drukken, 'k Wist
niet, dat 't schrijven van een liefdesbrief zoo ver
duiveld moeilijk was. 'k Heb 't zeker wel twaalf
maal geprobeerd, doch telkens kom ik niet verder
dan „Ik heb je lief, Claire
„Niet genoeg mompelde Gregory.
„Dat voel ik ook. Ik moet haar méér kunnen
schrijven dan die paar onnoozele woorden. Zou u me
niet willen helpen, Monsieur Flé f Voor iemand
als 11 is 't maar een handomdraaien en Claire hoeft
toen de ongeduldige waard het licht voor hun neus dreigde uit te draaien
nooit te weten, dat die brieven door een ander ge
pend waren."
„Als ik je er een plezier mee kan doen, beste jon
gen," zei Gregory, en bestelde onmiddellijk pen en
papier.
De eerste brief bevatte driehonderd en vijftig
regels. Het schrijven ervan duurde van elf uur
tot precies één uur, toen de ongeduldige waard het
licht voor hun neus dreigde uit te draaien.
„Bekort '111 niet te veel bij 't overschrijven," ver
maande Gregory. „Ik ken de vrouwen de verstan
dige onder haar zijn geen zier beter dan de oer
domme ze beoordeelen de oprechtheid van je
liefde naar de lengte van je brieven."
Toen Gregory weinige dagen later zijn gebrui
kelijke bezoek aan de Moitrinels bracht, moest
Claire hein in 't geheim iets zeggen.
„Ik heb 'n brief van Etienne ontvangen, peetoom,""
zei ze. ,,'t Is een meesterstuk. Ik weet werkelijk niet,
wat ik erop antwoorden moet. E11 't is allemaal
m'n eigen schuld. Het idee. om met elkaar te gaan
correspondeeren, is 't eerst bij mij opgekomen. Ik
verwachtte korte, aardige briefjes van Etienne,
waarop ik makkelijk iets terug kon schrijven. En
nu stuurt ie me een meesterstuk. Toe, helpt u mij
een beetje
Ze vroeg hem z'n eigen brief te beantwoorden.
De intrigue bekoorde hem. Claire las hem de drie
honderd en vijftig regels voor, die Etienne schaamte
loos onderteekend had.
„En wat zegt u er wel van f" vroeg ze. „Is 't geen
meesterstuk
„Verbluffend zei Gregory. „Ja, 't is inderdaad
een meesterstuk
anaf dit oögenblik waren de Moitrinels verbaasd
over de hoogachting en eerbiedige genegenheid,
welke de verloofden een zeker iemand toedroegen,
dien Monsieur Moitrinel eens „een derde-rangs-
verhaaltjes-fabrikant" genoemd had.
Alles liep op rolletjes. De minnenden en hun mede
werker dreven op azuren zeeën, azuur van zulk een
onveranderlijk schoon, dat 't Gregory spoedig een
klein l>eetje begon te vervelen. Hij had z'n eigen
ideeën omtrent den bouw van een
echte liefdeshistorie. Een boek was
't lezen niet waard of 't moest een
dramatischen climax bevatten. Al z'n
romans hadden een paar van die
hoogtepunten, en hij oordeelde, dat
't nu tijd werd om een dramatischen
climax in de liefde tusschen Claire
en Etienne te introduceeren. Voor
zichtig polste hij Etienne.
„Je hebt m'n raad tot dusver ge
volgd en nog geen reden tot klagen
gehad. Je verloofde ziet met de grootste
bewondering tegen je op. Je hebt
haar bekoord door je brieven en.
„Pardon u hebt haar bekoord
„Ook goed we hebben haar samen
bekoord. Maar we kunnen nog niet op
onze lauweren gaan rusten. Wanneer
je verliefd bent, moet je haar ol de
bewijzen van je liefde geven, geen
enkele uitgezonderd. Jaloezie is er
één van. Zooals ik reeds in m'n
eomedie „De deelhebbers" aantoonde
Je weet niet, dat je een hart hebt,
totdat 't gebroken is."
„U wilt, dat ik 't. hart van m'n
kleine Claire breek vroeg Etienne
bezorgd.
„Tijdelijk en voor jullie eigen best
wil. In ons liefdesverhaal spelen tot
nog toe twee personen. We moeten
onmiddellijk een derde vinden."
„Zegt 11 maar hoe ik 't moet aan
leggen."
„Heb je den laatsten keer bij de
Moitrinels niet een lieftallige brunette
ontmoet t"
„Ja Madame Zuyzertas."
„Een prachtnaam In je brief van
vandaag zal ik een dozijn regels aan
haar wijden."
Aldus bouwde Gregory aan z'n
