iwm.
OogenschijnUjk is het vij~
andelijke dorp uitgestor
ven. Doch Albers kent het
land en weet ook wat er
ran hem verlangd wordt.
Met de revolver in de vuist
dringt hij voorwaarts.
kwartier. Hans Albers zou
echter nooit zoo populair
zijn geworden, indien een
enkele vrouw in staat ware
zijn carrière te doen eindi
gen. De eene meesterlijke
zet volgt op den anderen
en eerst na een volledige
overwinning te hebben be
haald, sterft hij zoowel als
de vrouw, welke laatste
eigenlijk blij is, eindelijk
verlost te zijn van haar
tragischen tweestrijd tus-
schen haar vaderland en
haar liefde.
Ieder die van sensatie
en van Hans Albers houdt,
doet goed deze film in de
gaten te houden. Zoowel
van het een als van het
ander krijgt hij de volle
j.4 100 terwijl Charlotte
i Susa het hoofdstuk liefde
voor haar rekening heeft
genomen. Want zonder
dat is toch geen enkele
film volmaakt.
Charlotte Susa, de spionne,, met een vervaarlijken soldaat, die haar als geleide is
meegegeven.
Bewoners uit een streek at lvlein-Azië snellen naar de gedaalde vliegtuigen toe,
om te onderzoeken of men met een vriend of vijand te doen heeft,.
Het filmpubliek kan er, om zoo te zeggen, maar
niet genoeg van krijgen en het behoeft danook
niemand te verwonderen, dat de gelegenheid om
hem, zooals thans het geval is, in een dubbel-rol
te laten spelen, met heide handen werd aangegrepen.
Zijn bewonderaars (en dat zijn er niet weinig)
kunnen hun hart ophalen zij krijgen thans twee
Albersen voor één gold: Een nette, dat is hij,en een
onnette, dat is zijn neef, doch allebei even göslepen
en allebei invloedrijke militairen. Ze dienen echter
ieder in een ander land en daar de beide landen in
onmin met elkaar leven, is het duidelijk, dat de brave
en de stoute Hans op een gegeven oogenhlik met
elkaar te doen krijgen, niet direct in een gevecht van
man tegen man, maar in een strijd, waarin een ver
raderlijke vrouw, die spionnediensten verricht, den
een aan den ander probeert uit te leveren. En wee
zijn gebeente, als Michael von Prack (ilahs Albers)
aan Alexej Alexandrowitsch von Prack (Hans Albers)
wordt uitgeleverd. Dan kan hij heusch zijn plezier
wel op, want die Alexej blijkt niet alleen een brutale
vlegel maar ook een ..ijskoude menschenslachter" te
De strijd is herig en fel geweest. De vijand redt hem, wijl
hij meent, dat Albers, alias Michael, een der hunnen was.
zijn, die voor niets of niemand
terugdeinst. Eerst veel later komen
beiden werkelijk tegenover elkaar
te staan en draait de situatie uit op
een persoonlijken strijd, waarin de
onmenseh het onderspit delft en de
ander alleen maar gewond wordt.
De tegenpartij beschouwt (per
abuis) nu den gewonde als haai
man, brengt hem naar het hospi
taal en verzorgt hem in optima
forma. Niemand heeft hem her
kend, behalve de vrouw (Charlotte
Susa), die zoowel van hem als van
haar land houdt. Daar de pseudo-
generaal niet ophoudt verwarrende
bevelen te geven, krijgt haar
patriottisme tenslotte de overhand
en verraadt zij hem aan het hoofd-
