CADEAU OP DE OLIE
door Ked ddittock
Jerry Alban stond in de huiskamer van ..Rocking
Chair" voor liet venster, toen het meisje
binnentrad. Zij keken elkander recht in de
oogen Jerrv glimlachte en over het frissche
gelaat van het meisje verspreidde zich een diepe,
verraderlijke blos. En op hetzelfde oogenblik voelden
zij zich tot elkander aangetrokken en leek het hem
toe, dat zij bij elkander hoorden. Een liefde op liet
eerste gezicht, die vaker in het leven, dan in de
boekeu voorkomt.
„Mijn nichtje Gloria," zei John Britt, de farmer
van Rocking Chair, met een aanmoedigenden glim
lach.
Jerry en Gloria reikten elkaar de hand. Zoo bleven
ze even staan en de lichte druk van hun vingers
scheen een stilzwijgende afspraak te zijn, elkander
niet meer uit het oog te zullen verliezen
John Britt deed breed, hartelijk en gul. Vanaf het
eerste oogenblik, dat Jerry zijn neus op Rocking
Chair had vertoond, had hij hem met vriendelijk
heden overladen. Hjj had een paar deelnemende woor
den gewijd aan de nagedachtenis van Jerry's oom,
den overleden farmer van „Pugwash", dat aan
Rocking Chair grensde, en daarna had hij op een
treffende manier gesproken over de vriendschap en
goede nabuurschap, die hij hoopte, dat er tusschen
hen zou blijven bestaan. Jerrv nam alles met een
zonnig gezicht en een stralend humeur en nu hij
tegenover Gloria stond, vond hij, dat oom Davies
slechter had kunnen doen, dan hem Pugwash na te
laten. Zelfs al had hij geen bliksem verstand van
boonen en erwten en al schold hij Pugwash voor zes
vierkante kilometer eenzaamheid, waarop hij dreigde
te sterven van verveling.
John Britt, gezellig keuvelend onder een sigaar
en een glaasje brandewijn, stak het niet onder stoelen
of banken, dat Pugwash als farm eigenlijk een sof
was. Het leverde niets op dan 'n slecht beschot gerst
een farm uit den tijd, toen die dingen in Cali-
fornië nog te geef waren, en de pseudo-farmers
meer waarde hechtten aan de oppervlakte dan aan
de kwaliteit van den grond. Maar de oude Alban had
van twee walletjes willen eten hij dacht er goed te
zullen boeren en hij had tegelijk gehoopt, goud in
den grond te zullen vinden. Zijn hebzucht had hem
parten gespeeld in plaats van een behoorlijk stuk
vruchtbaren grond, had hij dien enormen lap woeste
nij uitgekozen, waarop hij goud, noch een behoorlijk
boerenbestaan had kunnen vinden
„En nou krijgt hij misschien toch nog gelijk,"
vervolgde John Britt, nadat hij eens hevig aan zijn
sigaar getrokken had. „Er schijnt inderdaad goud
in dezen omtrek verborgen te zijn - maar dan vloei
baar goud."
„Je bedoelt die oliegeschiedenis," zei Jerry, die
meer belangstelling had voor Gloria, dan voor de
mogelijkheden, die Pugwash hem bood. „Oom Davies
schreef'er iets over in een brief, dien hij me naliet.
Ze hopen hier in de buurt olie te vinden - zou het
waar zijn f"
„Een enorme olielaag," beaamde John Britt. „Maar
ze weten nog niet precies, waar zich het dieptepunt
van de laag bevindt en waar de grens ervan ligt.
Vandaag of morgen beginnen ze van de Texas Empire
Pipeline met de boringen. Op Pugwash is de aan
wezigheid van olie reeds aangetoond, maar of de
laag zich ook uitstrekt tot onder mijn grond, schijnt
twijfelachtig te zijn. In ieder geval echter zullen ze
ook op Rocking Chair hier en daar boren."
Hij schonk nog eens in en een half uur later nam
Jerry met tegenzin afscheid.
„Je komt maar terug, zoo vaak en zoo lang je
wilt," zei John Britt hartelijk en toen Jerry nog een
glanzendeu blik opving van Gloria, voelde hij zich
duizelig worden van geluk.
„Een schat van 'n kind," vond hij, toen hij in zijn
eentje op weg was naar Pugwash. En hij nam zich
voor een beetje haast te maken, vóór zich soms kapers
op de kust mochten vertonnen.
Jerry en Gloria liepen op den hoogen weg, die de
grens vormde tusschen Pugwash en Rocking Chair.
Het was al lang in orde tusschen die twee, al was het
nog niet ..officieel". John Britt had natuurlijk ter
stond geraden wat er aan de hand was en hij glim
lachte allervriendelijkst, als hij hen samen zag.
Op Pugwash en Rocking Chair heerschte een on
gewone bedrijvigheid van vreemde werklieden
mannen van de T.E.P., die overal waar zij gingen,
een vettigen oliegeur nalieten. Jerry en Gloria zagen
hen druk bezig zelfs op dezen Zondag en arm
in arm sloegen zij het koortsachtig gedoe met aan
dacht gade.
„Morgen beginnen ze met boren," zei Gloria eens
klaps.
„Laat ze hun gang gaan," antwoordde Jerry vrij
onverschillig. Hij hield er niet van luchtkasteelen te
bouwen en wachtte rustig het resultaat van het
onderzoek af.
„Je zegt dat net, of het je niet kan schelen," lachte
Gloria. „Zou jij dan niet graag rijk willen zijn f
„O ja natuurlijk, maar ik geloof nog geen spaan
van dien rijkdom. Ik reken in ieder geval nergens
op die put kan hier wel een heel eind vandaan liggen,
heb ik hooren zeggen."
„Oom John gelooft vast, dat hij op Pugwash ge
vonden zal worden. De lui, die hier het éérste onder
zoek hebben ingesteld, noemden dat het meest
waarschijnlijk."
„Welnu, ik hoop, dat ze gelijk krijgen," lachte
Jerry. „Ik zou wel raad weten met een millioentje."
„Wat zou je gaan doen f"
Jerry merkte niet de spanning in haar blik op
evenmin den zenuwaclitigen trek om haar mond.
„Dat, weet ik zoo onmiddellijk niet, maar ik zou het
goed besteden," verzekerde hij vroclijk. „Allereerst
keerde ik naar Frisco terug en daar zou ik wel verder
zien."
„In zoo'n gezellige stad zou je Pugwash en Rocking
Chair spoedig genoeg vergeten zijn," zei Gloria pein
zend.
Haar eigenaardige toon trof hem nu toch en snel
wendde hij zijn gelaat naar haar toe. Nü zag hij
dien zenuwachtigen trek wèl en eensklaps begreep
hij haar.
„Jij ging natuurlijk mee," verzekerde hij haastig.
„Was je soms bang, dat
Gloria legde vlug een klein handje op zijn mond
en lachend en stoeiend liepen zij door. Zij wist nu,
dat zij hem vertrouwen kon reeds vaak had zij
zich beangst gemaakt over dien rijkdom in het ver
schiet, al had zij het niet laten merken.
Den volgenden dag werd zoowel op Pugwash als
op Rocking Chair een aanvang gemaakt met boren.
Er verschenen hooge heeren van de T.E.P. op het
terrein, die af en aan liepen en geheimzinnige confe
renties hielden. Zelfs Jerry werd aangestoken door
de koortsachtige onrust, die rond hem heerschte, en
John Britt belde hem soms zes maal per dag op om
te vragen, of het onderzoek op Pugwash al vorderde.
„Nog niets met zekerheid bekend," antwoordde
Jerrv onveranderlijk en van John Britt kreeg hij
hetzelfde te hooren.
Zoo verstreken er dagen en weken. En toen brak
eindelijk-de dag aan, die aan alle onzekerheid en
twijfel een einde maakte. Op een vroegen morgen
kreeg Jerrv bezoek van een ingenieur.
„Het boren is hier gestaakt," deelde liij mee. „De
put blijkt zich op Rocking Chair te bevinden. We
zullen vandaag nog beginnen met het ontruimen van
het terrein, meneer Alban hier heeft u een cheque
voor de overeengekomen schadevergoeding.
Het resultaat stelde Jerry tóch nog teleur. Maar
hij verheugde zich over het fortuintje van John Britt.
Hij belde hem op, om hem geluk te wenschen en
kreeg Gloria aan de telefoon.
„Oom John is er niet, boy," schalde haar stem.
„Wat 'n verrassing, hè Ik kan liet me niet goed in
denken, dat we nu plotseling rijk zijn. Oom John
gaat straks met deii auto naar Madeline en ik ga met
liem mee. Kleeren koopen en zoo. Vanavond komen
we terug zal je je niet eenzaam voelen
„Ik denk liet wel," zei Jerry en hij voelde zie.li
plotseling een beetje ongerust waarom had John
Britt het niet noodig gevonden, hem zelf even op de
hoogte te brengen van het fortuintje, dat hem ten
deel was gevallen
Gloria's lieve woorden joegen zijn onrust weer op
de vlucht, maar héél dien dag bleef hij met spanning
naar den avond uitzien. Hij wachtte 's avonds echter
tevergeefs op een telefoontje en om tien uur hield hij
het niet langer uit en belde zelf op.
„Meneer Britt komt morgen pas thuis, meneer
Alban," antwoordde de huishoudster op zijn vragen.
Morgen, zegt u 1" viel hij verbluft uit. „Was dat
vanmorgen zijn plan al
„Neen, hij heeft me een paar uur geleden pas op
gebeld, om me te waarschuwen, dat ik me niet on
gerust hoefde maken over hun uitblijven," kreeg
hij ten antwoord.
Onaangenaam verrast hing Jerry den haak op
er beviel hem iets niet in het gedrag van John Britt.
Zoodra hij den volgenden middag vernam, dat de
auto van Rocking Chair op den weg was gezien,
haastte hij zich naar hem toe. Het was een teleur
stelling, dat hij Gloria niet zag, hoewel zij hem reeds
van verre moest hebben zien aankomen. De reden
begreep hij echter spoedig genoeg.
John Britt deed nog wèl breed en zelfs ietwat
blufferig, toen hij hem zag, maar hij deed niet langer
hartelijk en gul.
„Zoo, ben je daar, Alban," begon hij ietwat uit de
hoogte. „Je hebt er zeker al van gehoord V'
„Jawel, ik heb er van gehoord," zei Jerry koel en
hij begreep onmiddellijk, dat de ander een streep
gezet had achter „vroeger". „Ik wensch je geluk,"
ging hij voort„waar is Gloria V'
John Britt tipte de asch van zijn dure sigaar af
en gaf zich een onverschillige houding. „Die heb ik
in Madeline achtergelaten ik denk, dat ze op het
oogenblik in den trein zit naar Frisco," zei hij zoo
bedaard, alsof het voor Jerry de gewoonste zaak
van de wereld moest zijn.
Jerry was opgestaan en kwam een stap op hem
toe. Een krant, die hij in zijn hand had, verfrommelde
hij in zijn opwinding tot een kleinen, harden bal.
„Naar Frisco t" barstte hij los, „wat moet zij daar
doen Gisteren sprak zij daar met geen woord
over.
Johu Britt stond eveneens op en veranderde eens
klaps van houding. Hij stond daar breeduit, met de
handen in zijn zakken en de dure sigaar bengelend
tusschen zijn lippen - - als een man, die zich machtig
voelt.
„Ik zou je kunnen antwoorden, dat het je geen
bliksem aangaat wat mijn nichtje uitvoert, Alban,"
zei hij koud en uit de hoogte. „Ik zal dat niet doen,
maar vóór ik het vergeet, mij nog eenmaal herinneren,
dat jullie zoo'n beetje omgang met elkaar hadden.
Terzake dus. Gloria is naar Frisco, om een behoor
lijke opvoeding te ontvangen daar heeft hier nogal
een en ander aan ontbroken. Ik heb haar op een kost
school geplaatst en daar zal ze blijven, tot ze zich
kan gedragen naar den stand, waartoe zij hoort."
„Wilt zeg je schreeuwde Jerry. „En vond zij
dat zoo maar goed en achtte zij 't heelemaal niet
noodig, om me eerst mijn congé te geven Die om
gang, waar jij op doelt, was een ernstige verhouding
we hadden trouwplannen."
Jerry stond met gebalde vuisten, maar zijn woede
en verontwaardiging maakten niet den minsten
indruk.
„Ik weet niet wat jullie plannen waren en ze kun
nen me niet schelen ook," zei John Britt ijskoud.
„Ik heb alleen rekening te houden met mijn eigen
plannen. Gloria is pas over twee jaar meerderjarig
en tot zoolang zal ze me gehoorzamen. Wat zij dan
wil doen, moet ze zelf weten, maar als het iets tegen
mijn zin is, krijgt ze geen cent van me.
Het begon eindelijk een beetje te dagen voor Jerry.
John Britt had hem alleen maar zoo hartelijk ont
vangen, omdat hij reden had gehad te gelooven, dat
hij vandaag of morgen schatrijk zou zijn. Alles was
de schuld van die verwenschte olie nu het stuiver
tje naar den anderen kant gerold was, had hij voor
John Britt afgedaan. Maar ook voor Gloria Hij kon
het nog niet gelooven en wilde eerst zekerheid zien
te krijgen
„Ik begrijp er alles van," zei hij, zich geweld aan
doende om althans bedaard te schijnen. „Ik hoef
zeker niet te zeggen, dat ik je 'n verachtelijken kerel
vind. Misschien heb je er nog eens spijt van er zijn
meer van die verwaten hoogvliegers als jij naar be
neden getuimeld. Veel geluk met je oliepas maar
op, dat ze je niet nog meer naar het hoofd stijgt
Hij greep zijn hoed en ging woedend heen, met een
spottend glimlachje nagestaard door John Britt. Op
den terugweg naar Pugwash maakte zijn woede echter
plaats voor droefheid. Het vooruitzicht was in ieder
geval treurig zelfs al bleef Gloria hem trouw. De
eerste twee jaren hoefde hij er niet op te rekenen
