haar terug te zien, en dim zou Jolin Britt zijn over
reding wel aanwenden om haar te bewegen een „man
van stand" te trouwen. Als Gloria tenminste niet
allang éér bezweken was voor de overmacht, die
zijn geld hem tegenover een doodarm nichtje ver
schafte. Het was een treurige geschiedenis, hoe hij
de zaak ook nam
De eerstvolgende dagen zon Jerrv op allerlei mid
delen, om achter Gloria's adres te komen. Ilij in
formeerde bij den postbode en zond zijn knecht erop
uit, om John Britt's huishoudster uit te hooren, die
voor den nieuwbakken millionnair zou blijven zorgen,
totdat deze zijn zaken met de T.E.P. gerégeld had.
Die sluiksche wegen brachten hem echter niet tot
zijn doel hij moest zelfs ervaren, dat hij er nog
verder mee van huis raakte.
Gloria was precies een week weg, toen hij tot zijn
onuitsprekelijke vreugde een haastig geschreven
ansicht van haar ontving.
„Ik blijf aan je denken, vergeet mij niet en wees
gerust," ontcijferde hij met moeite.
Er viel hem een zware last van het hart en heel
dien dag liep hij te zingen. Toen viel het hem pas in,
den anderen kant van de ansicht ook eens te be
kijken. Er stond een groot heerenhuis op afgebeeld
en daaronder de naam van de kostschool Pensio
naat „De Gouden Hoorn", San Francisco
Onmiddellijk zette Jerry zich aan het schrijven
van een brief. Driemaal verscheurde hij hem, omdat
hij telkens weer in een treurigen toon verviel en hij
Gloria niet wilde ontmoedigen. Maar door zich ge
weld aan te doen, gelukte het hem eindelijk, er iets
van terecht te brengen, dat haar niet al te zeer be
droeven zou, en in het holst van den nacht reed hij
naar Madeline, om den brief te posten.
Twee dagen later moest hij tot zijn verontwaardi
ging en droefheid bespeuren, dat John Britt zijn
zaken niet ten halve deed. De brief kwam terug met
de aanteekening „geweigerd" -- een .koopje, dat de
directrice hem natuurlijk geleverd had op order van
John Britt.
Dien lieelen dag sloot hij zich op allerlei
fantastische plannen beramend, om zich op den ver
waanden millionnair te wreken en Gloria te schaken.
Moe van het denken, gaf hij al die plannen eindelijk
op en ging naar bed. Er was niets aan te doen,
dacht hij dof hij kon alleen maar op Gloria's woord
vertrouwen en moest aan zijn twijfel en aan de on
zekerheid manmoedig het hoofd zien te bieden
rPocn Jerry John Britt gewaarschuwd had op te
passen, dat de olie hem niet naar het hoofd zou
stijgen, had hij er geen flauw vermoeden van, dat
die waarschuwing nog eens in den meest letterlijken
zin van pas zou zijn.
Een paar weken, nadat Gloria uit zijn leven ver
dwenen was, vertrokken de laatste werklieden van
Pugwasli en Rocking Chair. Eenige dagen later
zouden er andere vaklieden voor terugkomen, om
een pijpleiding op Rocking Chair te leggen en boor
torens te plaatsen. Dat alles vernam Jerry van Jim
Brooks, den knecht, die hem er ook nog bij vertelde,
dat John Britt over twee dagen den farm voorgoed
verlaten zou, om zich in een mooie villa bij San Fran
cisco te gaan vestigen.
Jerry hoorde het onbewogen aan. Hij was niet het
minst jaloersch op John Britt en als hij hem zijn
fortuin misgunde, was het alléén, omdat het hem
van Gloria gescheiden had.
Den daaropvolgenden nacht lag hij lang op den
slaap te wachten. Öp het punt in te dommelen, schrok
hij klaar wakker hij dacht twee zwakke knallen
te hebben gehoord. Er stond nogal wat wind en hij
geloofde, dat het geluid daardoor veroorzaakt was.
Het sloeg juist twee uur, toen hij opnieuw zijn oogen
sloot en bijna, onmiddellijk in slaap viel.
Plotseling werd hij gewekt door een telefoon-
gerinkel. Verbaasd stond hij op en toen hij een luci
fer aangestreken had, zag hij, dat het thans half vier
was. Buiten was het nog nacht en nieuwsgierig wie
hem op zoo'n ongelegen tijd opriep, nam hij de
telefoon van het toestel.
„Hallo," zei hij rustig.
In de telefoon klonk plotseling een wilde schreeuw.
„Jerry Jerry, help me
Jerrv herkende onmiddellijk de rauwe stem van
John Britt, die overmand scheen te zijn door angst
en opwinding. „Hallo, wat is er aan de hand t" vroeg
hij koel.
„De olie!...." hijgde John Britt. „Er zijn twee
spuiters door den bodem heengebroken, één vlak
bij mijn huis. Ik zit als op een eilandje in een olie
zeedie blubber staat al twee voet hoog in mijn
woning. Als je niet gauw komt.
Kreunend brak hij den zin af.
„Wel, dan heb je dus nou olie te véél ik was er
wel bang voor, dat ze je nog eens naar je hoofd zou
stijgen," zei Jerry ongevoelig. „Ik begrijp echter niet.
waar je de brutaliteit vandaan haalt, om mij voor
zoo'n akefietje uit m'n bed te bellen, 't Is vuil
goedje, maar met een Turksch bad krijg je 't wel van
je huid af. Spring er maar in en zwem naar den weg
't is hoogstens een kwartier zwemmen."
„Dat is het 'm juist ik kén niet zwemmen,"
huilde John Britt. „0 Jerry, het komt met elke
minuut hoogcr. Als ik naar Madeline telefoneer,
duurt het minstens drie uur, voor er hulp komt op
dagen. Je zal een ouden vriend toch zeker niet laten
verdrinken
„Zelfs geen kat," verzekerde Jerry ernstig. „Maar
ik sla jou zoo hoog niet aan, John Britt. Je hebt je
nogal een mooien vriend getoond. Klim maar op het
dak, daar zal je keusch geen last van je olie hebben.
Dat beetje angst verdien je. wel aan mij in elk geval
voel ik er niets voor, om je daar vandaan te halen.
In de eerste plaats zou ik niet weten hóé en ten tweede
heb ik geen zin m'n kleeren te bederven."
Hij wilde in ernst de'telefoon neerleggen - over
tuigd, dat John Britt niet het minste gevaar liep en
dat alleen zijn lafheid hem parten speelde. Maar een
gil deed hem daar nog even van afzien.
Jerry Je kan alles van me krijgen, wat je wilt,"
bezwoer John Britt. „Help me toch, ik houd het hier
nóóit tot morgen uit. Achter den weg in de vaart
ligt een vlet, je kunt me gemakkelijk weghalen.
Veronderstel dat de boel in brand vliegt Jerry,
in 's hemelsnaam, alles, wat je wilt.
„Alles Gloria vroeg Jerry zakelijk.
„En een bruidsschat van tweehonderdduizend,"
huilde John Britt erbarmelijk, ,,'t Is net, of ik een
brandlucht ruik help me toch, alsjeblief, Jerry.
Aan brand had Jerry nog niet gedacht en mi
begon hij ook wel eenig gevaar te zien.
„Ik kom," beloofde hij, „maar als je je woord niet
houdt, smijt ik je er morgen weer in - zal je 't ont
houden t"
Hij smeet de telefoon neer en schoot wat kleeren
aanToen rende hij het huis uit en drie kwartier later
dobberde liij op de particuliere zee
van Jolin Britt en haalde den angstig
bibberenden millionnair in zijn vlet..
„Dank je wel, Jerrv, ik zal het
nooit vergeten," huilde hij, met een
bevreesden blik op een paar toren-
hooge fonteinen, die in de nabijheid
opspoten. En Jerrv lachte maar
eens - lirj dacht aan Gloria en
stuurde de vlet met krachtige arm
bewegingen door de schuimende en
wielende oliemassa naar den hoogcr
gelegen weg terug.
Drie dagen later teekende John
Britt met een wrangen glimlach
een cheque van een fabelachtig
hoog bedrag, ten name van me
vrouw Gloria Alban. En op het
zelfde oogenblik stonden meneer
en mevrouw Alban voor het loket
van een reisbureau en lieten zich
voorlichten bij het beramen van
hun huwelijksreis.
„Wat zou u denken van Texas
vroeg de bediende. „Interessant
land drijft als het ware in de
olie."
.■Zeg maar gauw neen," fluisterde
mevrouw Alban haar echtgenoot in
het oor. „Ik word zelfs van het
woord al onpasselijk, sinds ik oom
Jolin geroken heb."
„Hij had net als ik een Turksch
bad moeten nemen," bromde Jerrv.
Toen besloot hij verwijtend...Ie
bent erg ondankbaar, vind ik. Ik
dacht, dat je dat goedje voortaan
wel als odeur zou gebruiken we
kregen elkaar en al wat we be
zitten op de olie cadeau. Maar
enfin, laten we dan maar tot die
reis naar Europa besluiten...."
MOOI NEDERLAND
DE BINNENHAVEN VAN
ENKHUIZEN
