J)e ti pin (true It der laagste bedienden uit den kraton naar de audiëntiezaal Süinggilvan den en/tan.
Een hoofdman van den T'atangpoeloeh-troep steekt z'n
strootje aan.
de Pradjoerit Njoetra, de armen en liet gelaat met
gele borèli ingesmeerd. Ze moeten de legerscharen
van Praboe Rahwana uit bet Ramajana voorstellen.
Hoe het ook zij, erg demonisch zien ze er hier niet
uitOp een ander deel van dit plein kunnen we
ons verplaatst wanen in de dagen van prins Maurits.
De krijgslieden, die we hier zien, dragen den naam
van Djagakarja vooral hun hoofddeksels zijn
merkwaardig een halve bol met breede klep en
vleugels aan de kanten. In het midden staat hun
vaandeleen rood veld met groene schijf. Iets verder
zoeken enkele soldaten van de Pradjoerit Patang-
poeloeh een schaduwrijk plekje bij den grooten
kratonmuur. Hun lange lansen verleenen een typische
bekoring aan het geheel. Hun hoofddeksels lijken
veel op die der zooeven genoemde groep de beide
vleugels echter vereenigen zich hier aan den achter
kant. Xog ('enige oogenblikken en deze troepen mar-
cheeren naar de Sitinggil, waar sommige afdeelingen
halt houden, terwijl andere doorgaan naar de aloen-
aloen. Daarna volgen eindelooze troepen van adspi-
rant-ambtenaren of ambtenaren uit den kraton en
de poenokawans of bedienden. Nadat nog vele
anderen zijn gepasseerd verschijnen de manggoens,
de vrouwelijke draagsters van de Rijkssieraden,
onmiddellijk gevolgd door den gouverneur en den
sultan. Een groot deel der troepen en dienaren
neemt plaats op de Sitinggil (de audiëntiezaal),
die geheel gevuld wordt. Op een troonzetel gaan
de sultan en de gouverneur zitten. Aan de rechter
zijde in lange rijen de Javaansche Grooten, aan hun
linkerzijde de Hollandsche autoriteiten en gasten.
Zooeven schreven we reeds, dat een deel der troe
pen doormarcheert naar de aloen-aloen. Zoo b.v.
de Pradjoerit Dahèng, die geheel in het wit gekleed
zijn met 100de afzettingen. Voorop gaat een van de
loerah's, terwijl naast de troep den eigenlijke com
mandant marcheert, een schoonzoon van den sultan.
Eigenlijk kan men het geen marcheeren noemen,
„schrijden" is het meer, daar men slechts langzaam
voetje voor voetje opschiet op de maat van
de muziek. Later, als men terug gaat, gaat het veel
vlugger.
Wanneer alle troepen hun plaatsen hebben inge
nomen, trekken langzaam onder de salvo's der
geweren de rijstbergen voorbij, die straks afgeleverd
worden aan de moskee.
Enke,le soldaten van den troep Pataugpoeloeh zoeken
een plaatsje in de schaduw der kratonmuren.
Hoewel deze plechtigheden telkens weer opnieuw
plaats vinden, ieder jaar drie maal, valt liet gemak
kelijk te begrijpen, dat dit schouwspel telkens weer
talrijke toeschouwers trekt. Nooit krijgt men er
genoeg van naar de kleurrijke uniformen te kijken.
Tiet. bovenstaande geeft geenszins een volledig beeld
van hetgeen een Garebeg-plechtigheid eigenlijk is.
Maar als ik hier door de foto's enkele indrukken
heb kunnen geven, zooals de toerist deze opdoet,
dan is het doel van den schrijver-fotograaf bereikt.
De Hollandsche ambtenaren en particulieren, die hel gevalt) run den gouverneur
vormen. De eenige gelegenheid, waarbij rok in volle zonlicht wordt gedingen.
