V
frisschend
vacantie
De fout van Edward Norton
DISTINCTIE
't Tractatiemannetje
toont zijn goede hart
35
door Spencer V/hitlock
Bij de douanevisitatie in Dover
was liet schrale heertje me reeds
opgevallen. Hij maakte een stak-
kerigen indruk, hoewel hij niet ouder
leek dan vijftig jaar. Zijn gang was
onzeker en zijn oogen gingen schuil
achter een bril met- dikke, donker
blauwe glazen. Zijn gezicht scheen heel
slecht te zijn, want toen hij bij de visi
tatie ergens voor moest teekenon, lag
hij bijna met zijn neus op het register.
Uit beroepsnieuwsgierigheid een
vergeeflijke onhebbelijkheid van den
beroepsdetective keek ik even naar
zijn naam, toen hij den steiger opge
wandeld was. Zóó wist ik dat hij John
Warren heette, in Hastings woonde
en op reis was naar Calais om er een
familiebezoek te brengen. Het was
hoegenaamd niet verdacht en dus was
ik Jolin Warren alweer vergeten, vóór
ik nog eon voet aan het dek van de
Calaisboot had gezet.
In een beschut hoekje ontvouwde
ik het inktversche ochtendblad van
de „Times", pas uit Londen mee
gebracht. Bij het „Laatste Nieuws"
vond ik wat ik zocht een twintig-
regelig verslag van de moordzaak-
Button. Het was bitter weinig we
hadden de verslaggevers in den afge-
loopen nacht aardig te pakken gehad.
Op al hun indringerige vragen hadden
we hen voor een antwoord verwezen
naar de Yard. En daór waren ze dezen
keer evenmin veel wijzer geworden
- het onderzoek inzake den moord,
die den vorigen avond in Hampstead
was gepleegd, was nauwelijks goed en
wel aangevangen en publiciteit van
de bijzonderheden kon de zaak alléén
maar schade doen.
Toen ik het verslagje gelezen had,
nam ik de krant op mijn knieën.
„Prachtig weertje, meneer," hoorde
ik naast me. Het was de hulpbehoe
vende heer.
„Heel mooi," beaamde ik. „Een
zeldzaamheid, dat het zicht zoo helder
is in dit jaargetijde."
Zoo raakten we in gesprek. We be
gonnen over reizen. John Warren bleek
hier en daar geweest te zijn Afrika,
Frankrijk, Egypte en Palestina. De
oorlog, dacht ik, en het was inderdaad
zoo.
„Ik heb drie pensioenen als vrij
williger," zei hij, niet zonder trots.
„Uit Afrika, uit Egypte en uit den
wereldoorlog in Frankrijk. Ik weet er
dus van, al zog ik het zelf."
„En het komt me voor, dat u er nóg
van weet," merkte ik op. „U hebt er
zeker die slechte oogen van overge
houden
„Kleurenblind gifgas en 'n ver
keerde therapie," knikte hij.
Wij gingen nog even door op de
oorlogsellende en zooals het vaak gaat
bij onbelangrijke gesprekken, keerden
we weldra weer terug op ons eerste
onderwerp het reizen.
„Reist u voor uw genoegen vroeg
hij me bescheiden.
„Familiebezoek," gaf ik voor het
ging hem niet aan wie of wat ik was,
en evenmin dat ik door de Yard naar
de Prefectuur in Parijs was gezonden,
om een effectenzwendeltje uit te zoeken.
Na een korte pauze liet hij het onder
werp opnieuw los. „U hebt daar zeker
het ochtendblad van vandaag her
nam hij. „Jammer dat het in Hastings
zoo vroeg niet te krijgen is. Staat er
nog belangrijk nieuws in, meneer V'
„Niets bijzonders een moord in
Hampstead, maar voor Londen kan dat
moeilijk gelden als belangrijk nieuws."
„Neen," zuchtte hij, „daar gebeurt
nogal eens wat. In Hampstead, zegt
u Wat voor '11 moord, meneer 1"
„Roofmoord, schrijft de krant. Een
eenzaam levende vrijgezel, een zekere
Button, is het slachtoffer. Hij was reed-
tamelijk op jaren hij liep naar de
zeventig. In de buurt werd beweerd
dat hij er warmpjes bijzat."
„Verschrikkelijk, zoo'11 oude stum
per," klaagde mijn reisgezel. „Wanneet
is het gebeurd
„Gisteravond tegen twaalf uur. Dt
buren hoorden bellen en de deur open
doen. Daai'op klonken er stemmen in
het stille huis. Volgens de krant moet
het dus een goede bekende van het
slachtoffer geweest zijn. Een kwartiet
later hoorden ze een zware bons en
kort daarop werd de buitendeur dicht
getrokken. De een of ander vond het
verdacht en belde eens aan. Het licht
brandde, maar niemand deed open
Toen hebben de buren zich mei geweld
toegang verschaft. Ze vonden den
ouden man dood voor de brandkast.
Zijn geld was verdwenen volgen^
het kasboekje, dat Button had bijge
houden, was het dertienduizend pond.'
„Ontzettend," kreunde John Wanen
ontdaan. „En heeft de politie vermoeden
wie die goede bekende is V'
Ik had hem kunnen antwoorden, dat
de Yard een zekeren Edward Norton
zocht een vriend van Button, die
volgens de bewering van de buren
gemakkelijk te herkennen was aan zijn
sterk uitpuilende oogen maar di<
waarheid was nog beroepsgeheim. Liever
hield ik me aan de kraixt.
„Volgens de „Times" is er nog niets
omtrent den dader bekend ik geloof
tenminste niet, dat ik er iets van ge
lezen heb. Wilt u het zelf misschien
eens lezen
Ik bood hem de krant aan zonder de
xninste bijgedachte, doch toen hij haar
aannam en vóór zich hield, zat ik een
oogen blik verbijsterd.
„Dood voor de brandkast," gaf hij
de krant terug, ,,'t Is verschrikkelijk."
„Ja, dat schot was goed gericht,"
merkte ik op.
„Een messteek, bedoelt u," liet hij
zich ontvallen.
Ik had kunnen juichen, toen hij mij
verbeterde. ,.IIo, waarde heer, koe
weet u dat de moord met een mes
gepleegd is V' viel ik uit.
Ik zag den man naast me plotseling
sidderen. Toen liet hij echter een lachje
hooien als een hik. „Dat staat toch
in de krant," gaf hij terug.
Hij had góéd geraden - het stónd
in de krant. Maar ik was toch nog niet
„mat", al dacht hij 111e schaak te hebben
gezet. „Zeker, het staat in de krant,"
gaf ik toe. „Maar dat hebt niet ge
lezen. Want u hield de krant op haafr
kop, toen u zoogenaamd las...."
De pseudo John Wari'en vloog over
eind, maar ik was vlugger dan hij. Ik
viel op hem neer in den dekstoel en
rukte zijn bril ai. Ik staarde in de uit
puilende oogen van Edward Norton.
„Goed vermomd," prees ik hem.
„Door die dikke glazen kon niemand je
oogen zien. Ze waren wat lastig voor
je, maar in Galais had je dien bril
gerust af kunnen leggen. De boot is
echter Engelsclx grondgebied -ik
arresteer jo, Edward Norton. Je had
niet die gedacktelooze fout moeten
maken de krant aan te nemen, terwijl
je er toch niets van zag dan witte en
zwarte vlekken. Toen je haar op haar
kop hield kreeg ik kwaad vermoeden
en mijn valstrik deed de rest...."
De exquise
schoonheidsc
en distinctie, welke de
typische kenmerken zijn
ven de Fransche
beau-monde.
Eeuwen cultuur en
Fransche "esprit"
spreken uit elk artikel.
Als vrouw van goeden
smaak zult U zeker
"lesquendieu" niet
willen ontberen.
De artikelen zijn overal
verkrijgbaar tegen zeer
atige prijzen
Schoonheidsproducten
Doet U dat óók eens:
fracteer thuis onverwachts
op die verrassend-lekkere
DROSTE-Pastilles. U kunt ze
per doos èn per ons koopen.
En...ze zijn altijd welkom!
ALTIJD WELKOM
Spaart plaatjes voor het album „Java l"
ontspannend als een koele zomer
avond, zoo is „Libelle", het geïl
lustreerde damesblad, dat wekelijks
verschijnt met 64 pagina's wetens
waardigheden voor de Vrouw.
Breien, haken, borduren en de
nieuwste handwerktechnieken -
De mode voor eiken leeftijd -
Kinderverzorging en -opvoeding
Huishouding en Keuken - Woning
inrichting - Planten en dieren -
Tooneel, film en sport - Beschaafde
ontspanningslectuur Ziedaar in
't kort den rijken inhoud
Duur WeineenLibelle kost slechts
f 1.30 per kwartaal bij vooruitbe
taling. Natuurlijk wilt U eens ken
nismaken met dit fijne tijdschrift.
Stuurt ons even een briefkaartje
en wij zenden U prompt een proef
nummer en alle inlichtingen.
Adm. weekblad Libelle
.\asnaiiplein t Haarlem lJostyiro2(tSÓ7()
