5
Marie wilde nog wat zeggen, doch Hampelman
was al de deur uit.
In het restaurant, dat stampvol was, nam hij
plaats aan een tafeltje tegenover een aardig meisje,
dat macaroni met ham at.
Hampelman bestelde hetzelfde. Dat gaf direct
contact en al gauw vlotte de conversatie.
„Lust u Brusselsch lof V' vroeg Hampelman.
„Br rilde het meisje. „Zoo hitter."
Geroerd over zooveel sympathie reikte Hampel
man haar de hand.
„Dan zult u kunnen meevoelen wat ik meegemaakt
heb. Van de week heeft mijn vrouw het mij al vijf
maal voorgezet."
„Ontzettend," zuchtte het meisje en ze keek mee
warig naar den armen man, die dat alles had moeten
doorstaan.
Plotseling voelde Hampelman, dat iemand hem
zat te fixeeren. Omkijkend zag hij zijn schoonmoeder,
die, met haar zoon een paar tafeltjes verderop
gezeten, hem met afkeurende blikken opnam. Hij
wuifde hen vriendelijk toe, doch de beide anderen
groetten niet terug.
„-Nu wordt het meenens," dacht Hampelman en
hij voelde een koude rilling langs zijn rug gaan.
Even later zag hij zijn schoonmama en zwager op
staan en zonder hem verder nog met één blik te
verwaardigen vertrekken.
„Dat beteekent oorlog," mompelde Hampelman.
„Wat zegt u vroeg het aardige meisje verschrikt.
„Oorlog i Daar heb ik nog niets van gehoord."
„Bij mij thuis, beste meid. Ik verwacht nog heden
avond het ultimatum."
Het meisje keek hem medelijdend aan. „Als u
hulptroepen noodig hebt, kunt u over mij beschik
ken."
„Dank je wel, lieve kind. Maar ik vrees, dat jij
de zaak hoogstens zou verergeren."
En zooals hij verwacht had, hoorde Hampelman
reeds in de gang de stemmen van zijn schoonmoeder
en zwager, die, zooals hij direct bij zijn binnentreden
bemerkte, reeds met Marie een aanvallend en ver
dedigend verbond gesloten hadden.
Marie opende het offensief.
„Zoo, dus daarom wil je niet meer thuis eten,
daarom is Brusselsch lof niet goed genoeg meer voor
mijnheer. Hij gaat met meisjes in een restaurant
eten, terwijl ik.
Hampelman wilde iets zeggen, maar zijn schoon
moeder viel hem in de rede en ook zijn zwager deed
een duit in het zakje.
Tegen zooveel vereenigde machten was Hampel-
man's nieuw verworven energie niet opgewassen,
dus bracht hij de oefeningen van deel I weer in
toepassing en trachtte naar een donkere punt te
staren zonder aan iets anders te denken. Beurtelings
fixeerde hij de groote broche, op Marie's blouse, het
snorretje van zijn zwager en de wrat op de kin van
zijn schoonmoeder en liet den stortvloed over zich
heen trekken. Toen het driemanschap zich schor
geredeneerd had, ontwaakte liij als uit een droom
„En toch vertrap ik het, om nog één keer Brus
selsch lof te eten."
Vol verontwaardiging keken de verbonden mogend
heden hem aan. Dus dat was de heele uitwerking
van 't mitrailleurvuur geweestZijn schoonmoeder
maakte zich gereed tot een nieuwen aanval.
Maar Hampelman had er genoeg van, vliegensvlug
retireerde hij de kamer uit, de gang door en
verdween in zijn slaapkamer. Toen Marie, nadat
ze haar bondgenooten uitgelaten had, hem volgde,
lag haar echtvriend reeds in Morpheus' armen.
Den volgenden morgen, Hampelman was juist
bezig zich te scheren, werd er gebeld en bracht een
jongen de boodschap, of mijnheer zoo vlug mogelijk
bij mijnheer Zwartman wilde komen.
In al die twintig jaar was dat nog nooit gebeurd.
Van schrik liet Marie een theekopje uit haar handen
vallen en gaf Hampelman zich een jaap in zijn wang.
In hun ontsteltenis vergaten zij het echtelijk
drama van den vorigen avond.
„Wat.wat zou er zijn f" hakkelde Marie.
„Ik.ik. begrijp er niets van," stamelde
Hampelman, doch hij kreeg een vreemd gevoel in
zijn maag en zijn handen trilden, toen hij een pleister
op zijn wang plakte.
Na haastig ontbeten te hebben, begaf hij zich
naar het huis van Zwartman. Daar vond hij alles
in rep en roer. In de gang kwam mevrouw Zwart
man hem met tranen in de oogen tegemoet.
„Och, mijn beste Hampelman, wat een schrik,
wat een consternatie
Hampelman, die nog nooit „beste" genoemd was
en door Zwartman en familie slechts als partie
négligeable behandeld was, bloosde.
Bij stukjes en beetjes kreeg hij het heele verhaal
te hooren, hoe Zwartman reeds lang niet goed was,
maar van rust nemen niets had willen hooren. Doch
gisteren scheen hij zich op kantoor erg over iets
opgewonden te hebben, hij had haast niet gegeten
en was in zijn kamer flauw gevallen. Op voorschrift
van den dokter moest hij nu in bed blijven en ab
solute rust houden.
Mevrouw Zwartman ging Hampelman voor naar
de slaapkamer, waar haar echtgenoot bleek en zwak
in de kussens lag. Zwartman's hoofd herinnerde m
niets meer aan een stukje gloeiend anthraciet, doch
leek nu veel meer op een gedoofd kooltje.
De beide mannen keken elkander aan, Hampelman
min of meer schuldbewust.
„Hampelman," sprak Zwartman, „het is mij een
pak van het hart, dat ik gisterenmiddag gezien heb,
dat je toch meer initiatief hebt dan ik gedacht had.
Ik had nooit vermoed, dat je zooveel hart voor de
zaak hebt."
Hampelman zuchtte verlicht.
„Ik geloof dan ook, dat ik je vol vertrouwen het
beheer van de zaak zal kunnen toevertrouwen.
Vandaag nog zal ik je procuratie verleenen."
Sprakeloos van verbazing keek Hampelman hem
aan. „U wilt mij procuratiehouder maken vroeg hij.
„Natuurlijk," antwoordde Zwartman ongeduldig.
Hampelman hei-stelde zich onmiddellijk„Tot
uw dienst, mijnheer
„Enen schrijf dien brief aan Pietersen maar
zooals jij het je gedacht hebt."
„Goed, mijnheer
Gewapend met een dikken bos sleutels toog Ham
pelman naar de zaak, waar hij van dien dag af de
lakens uitdeelde. Niet voor niets was hij twintig jaar
bij Zwartman in de leer geweest. Het bevelen ging
hem schitterend af, dat moet gezegd worden en het
overige personeel, stom verbaasd over Hampel
man's metamorphose, gehoorzaamde gewillig.
Dien middag at Hampelman biefstuk met dop
erwtjes en pudding toe en Marie, nog steeds niet
van haar verbazing bekomen, staarde haar man
aan, als was hij een nieuw wereldwonder.
Het derde deel van den cursus tot zelfontwikkeling
bestelde Hampelman maar niet meer. Zijn stoutste
wenschen waren vervuld. Maar toch is hij er tot
heden nog niet zeker van, wat hem tot rebellie gedre
ven en de omwenteling veroorzaakt heeft, die
oefeningen of die overdaad van Brusselsch lof
MOOI NEDERLAND
DE HAVEN VAN SPAKENBURG
