OVOM/ILT meer levenskracht 13 CITIUS ALTIUS FORTIUS Wond- en Kinderpoeder Wond- en Kindercrème had gezocht, meneer Tom Cooper „Zeg maar Tom," bromde hij. Als jij Dorian zegt," lachte zij terug. Met behulp van Tom deed zij een poging op te staan, maar met een kreet van pijn viel zij op het bed terug. Terwijl Tom een ontbijt gereed- maakte, dacht hij bezorgd na. Straks stond de wrekende Gerechtigheid voor de deur en aan vluchten viel al niet meer te denken. Hij was op de ski's en de Gerechtigheid vloog op sledeijzers. Een voorsprong van een dag had hem kunnen redden, maar een paar uren - neen, dat hoefde hij niet eens te pro- beeren. Zij hoefden zijn spoor maar na te gaan, om hem in een minimum van tijd bij zijn kladden te hebben. Treurig het zou wel op twee jaar uitdraaien en hij had toch ook dat aardige meisje niet aan haar lot over kunnen laten Het duurde niet eens zoolang, als Tom gedacht had - de wrekende Gerechtigheid naderde met spoed. Zij hadden juist ontbeten en Dorian had hem alles verteld van de kortstondige ziekte en het sterven van Joe Lash. Zij had het gedaan met de bedoeling, hem het blokhuis aan te bieden bij Thorn Point, doch een ver verwijderd hondengeblaf hield het aanbod voor- loopig nog terug. Bij het licht van den pas aangebroken dag zag Tom een pijlsnelle slede na deren. „Ik ken dat soort zatgevreten hus kies," zei hjj somber. „Politie...." Dorian klapte vroolijk in haar handen. „Dan is het Tony Morrison," viel zij levendig uit. „Hij komt me tegemoet ik heb hem door den handelsagent van Thorn Point laten weten, dat ik op weg ging naar Port Reliance." „Is dat een vriend van je, die Tony .Morrison f" vroeg Tom. Hij kreeg eens klaps hoop, dat hij tóch nog ontsnap pen zou aan zijn getralied vacantie- verblijf. „Zooiets," antwoordde Dorian met een luchtigen lach. De slede kwam snel nader en stopte voor de hut. „Héla riep een man in bont, zonder de slede te verlaten. „Zie je wel hij is hetriep Dorian juichend. Tom was plotseling gerustgesteld. Als die Tony Morrison hém had moeten hebben, zou hij wel naar de hut toege komen zijn. Hij trad naar de deur en bleef op den drempel staan. „Zeg, vriend, heb je ook iets gezien van een slede, die geleid werd door een meisje V' vroeg constabel Morrison. „Ik vrees een ongeluk men zegt dat er losgebroken huskies zwerven op de vlakte." „Alles is in orde, constabel, dat meisje is hier," lachte Tom vroolijk. Morrison trad binnen. Hij schrok, toen hij Dorian zag zitten. Maar zij stelde hem terstond gerust. „Het is niets, een verstuikte enkel. Daarom ben ik blij, dat je gekomen bent. Je kunt me mooi meenemen naar Port Reliance. Dank zij meneer Tom Cooper is alles goéd afgeloopen. Had hij me niet gevonden, dan had je me niet levend meer teruggezien." Bij het hooren van dien naam stond Morrison plotseling op. En op hetzelfde oogenblik begreep Tom Cooper, dat hij verloren was. „Tom Cooper, ben jij dat 1 Wel, dan heb ik stóm geluk vandaag. Sergeant Cafter zoekt je in de buurt van het Thorn Plateau niemand wist goed waar je eigenlijk uithing. Je weet er zeker alles van De Eskimo's hebben een klacht ingediend. Moord subsi- dair doodslag. Dorian slaakte een verschrikten kreet. Doodsbleek keek zij van den een naar den ander. liet laatst bleef haar blik op Tom Cooper rusten, die verwezen voor zich uit stond te kijken. Met ge spannen aandacht wachtte zij zijn antwoord af. Tom kwam eensklaps tot zichzelf. „Ik ben onschuldig," bracht hij schor uit,. „Die verwenschte Eskimo be dreigde me met zóó'n mes en ik moest me verweren. Het was niet mijn lie doeling hem dood te schieten, ik dacht hem slechts buiten gevecht te stéllen. Ongelukkig schoot ik raak. Maar ik zwéér, dat het een ongeluk was en dat ik liet éérst bedreigd werd." Dorian slaakte een zucht van ver lichting. „Ik gelóóf je," zei ze ernstig. Morrison fronste zijn voorhoofd en wierp een afkeurenden blik in de rich ting van het bed. „Het kan allemaal wel waar zijn," begon hij norsch. „Mis schien maak je ons ook maar wat wijs. Het kan me trouwens niets schelen, dat vertel je ze maar in Port Reliance." „Tony, denk je er in ernst aan Tom te arresteeren V' viel Dorian eensklaps uit. „Natuurlijk, dacht je dat ik 'm liet gaan Morrison grinnikte. „Dat zou me wat moois zijn. Neen, hij gaat netjes met me mee. „Als hij 'm had willen smeren, had hij dat eerder moeten doen. Hij wist sinds eergisteren wat hem boven het hoofd hing waarom ging hij er niet terstond van door f' „Ik stond klaar," zei Tom zachtjes. „Maar op het laatste oogenblik kwam dat ertussclien. Ik kon haar hier toch niet aan haar lot overlaten „Dus je hebt je vrijheid verspeeld, om mij te helpen," zei Dorian getroffen. Toen aarzelde zij even. „Tony, luister nog eens," ging zij eindelijk voort, terwijl er een blos naar haar wangen steeg. „Je hebt me nog niet. zoo lang geleden gezegd, dat je zoo héél veel van me. „Ja, ja, en dat meende ik en meen ik nogviel Morrison driftig uit. „Maar dat heeft hier niets mee te maken." „Misschien niet en misschien méér dan je denkt," hernam Dorian rustig. „Maar zou je terwille van mij déze kans uiet willen laten loopen. Tony Je krijgt nog kansen genoeg op be vordering. Eerzucht is heusch niet al tijd een deugd en menschlievendheid gaat er hóóg boven. Denk eens aan alles. Tony. Als Tom een misdadiger was, zou ik je zooiets niet vragen. Maar hij is .er geen, daar ben ik heilig van overtuigd. Een schurk zou zich anders tegenover een weerloos meisje gedragen hebben, kom, gééf hem die kans maar." Morrison's gezicht blééf onverbid delijk. „Neen, ik kan het niet doen. Denk toch eens na, Dorian nu beu ik misschien wel een jaar éérder in staat een huishouden op te zetten." Dorian werd eensklaps doodsbleek. „Maar uiet met mij ik weet liefde van zelfzucht te onderscheiden." zei ze verachtelijk en met een gelaat, dat uit steen gehouwen leek. Maar het herkréég terstond z'n lieve uitdrukking, toen zij zich tot Tom C'ooper wendde. „Er is niets aan te doen, Tom. je moet mee," zei ze met een zachten glimlach. „Maar ik ga óók zoover je mag me duwen in mijn éigen slede. En je kunt ervan opaan, dat ik naast je zal staan, als je voor den rechter komt. Ik ben je veel verschuldigd, Tom, en ondankbaar ben ik nooit geweest, ,1e kunt op me rekenen mi, en als het mag zijn ook later...." Het was een kans voor het leven, die Tony Morrison zich in dit uur zag ontgaan. r. strooibus50 Cts. I. strooibus30 Cts. avulzakjes 35cent maken et gebruik voordeeligerl KINDERVERZORGSTER KINDERJUFFROUW Regelmatig worden vele Cursisten van ons in bovenstaande betrekkingen ge plaatst. Onze prettig geschreven les sen leiden U volledig op. Schrijf eens een brief om inlichtingenhet ver plicht U tot niets. Vermeld Uw ge boortedatum. Ieder, die de lagere school heeft bezocht, kan de cur sussen volgen en met onze hulp zijn doel bereiken. AC Q r\ instituut voor O O \J BRIEFONDERWIJS ERNST CASIMIRLAAN 26 - ARNHEM Oir J. VAN DER BIJ-HOOFDONDERWIJZER Evenals in 1932 te Los Angeles staat Ovomaltine ook in 1936 weer op het officieele menu voor alle deelnemers aan de Olympiade. Wilt U sprekender bewijs, wat Ovomaltine als bron van kracht en energie beteekent? Dat Ovomaltine deze „Olympische eer" geniet, komt doordat Ovomaltine in sterk geconcentreerden vorm de hoogste voedingswaarde bezit en daardoor de krachtbron bij uitnemendheid is. Oorspronkelijk vervaardigd als versterkingsmiddel voor zieken en zwakken, voor kinderen in hun groeiperiode en voor hen, die zich lusteloos en wat gauw vermoeid gevoelen, bleek uit ervaring reeds spoedig, dat Ovo ook uitstekend is voor hen, wier dagtaak, geestelijk of lichamelijk, zware eischen stelt. Ga ook Ovo gebruiken of begin er eens mee Uw kinderen dagelijks een kop Ovomaltine te schenken. Spoedig bemerkt U, hoe dat oude gevoel van veerkracht terugkeert en hoe Uw kinderen opfleuren. Het smaakt bovendien goed! NOG EEN BEWIJS -»yd? v. Alle K.L.M. Hol land-India vlieg tuigen hebben re gelmatig Ovomal tine aan boord. Bij apothekers en drogisten in busjes van 60 cent al

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1936 | | pagina 13