g AWE> 1
7
zelve en wilde hij haar graag een handje helpen. Ze
stapte uit den wagen, streek haar rok glad en schonk
Terry een betooverenden glimlach.
„Mijn polsen" ze strekte ze uit om het bewijs te
leveren „zijn blijkbaar niet sterk genoeg voor zulk
zwaar werk."
„Neen." sprak Terry, die ze belangstellend opnam.
„Eigenlijk moest geen enkele vrouw in het bezit kun
nen komen van een rijbewijs, tenzij er een man is, die
desnoods het werk van haar kan overnemen." Hij
stapte in den kleinen auto dat karweitje zou hij
wel even opknappen
„Zou zou het te veel gevergd zijn als ik u vroeg
mijn wagen even om den hoek van de volgende dwars
straat te rijden Daar is ruimte in overvloed dan
ga ik ondertusschen even mijn taselije halen ik
heb het in het restaurant laten liggen."
Terry grinnikte. Een echte vrouw maakte ge
bruik van de gelegenheid.
„Komt in orde," beloofde hij gemoedelijk.
„Dank u," zei het meisje. „Ik ben zoo terug."
Terry begon den strijd met het stuur van den
kleinen coupé, teneinde de voorwielen in zoo' n stand
te krijgen, dat hij uit de rij kon wegkomen. Het
viel lang niet mee en' al spoedig parelde het zweet
hem op het voorhoofd.
Na eenige minuten had hij het toch zoover klaar-
gesjmeld, dat hij „het ruime sop kon kiezen' Hij
hoopte, dat het meisje nog tijdig zou terugkeeren om
zijn „meesterlijke" prestatie te bewonderen, maar als
een echte vrouw liet ze natuurlijk lang op zich wach
ten. Hij reed mee met den verkeersstroom en bet
duurde ruim vijf minuten eer hij de bewuste dwars
straat kon inzwenken. Hij parkeerde bij een drietal
andere wagens en veegde zich het bezweete voor
hoofd af. „Wat bliksem waar zou ze nou zitten
mompelde hij. Na een kleine aarzeling liet hij den mo
tor loopen over enkele seconden zou de eigenares
toch verder rijden.
Hij wandelde terug nog steeds in een uitstekend
humeur. Dat had je nou altijd met vrouwen begin
je er eenmaal mee ze een dienst te bewijzen, dan is
het eind er van zoek.
In zijn verwachting, dat hij haar wel zou tegen
komen, werd hij teleurgesteld. Hij verhaastte zijn
stappen in de richting van Chris' restaurant en
zag, dat het aantal voor den ingang parkeerende
auto's 1111 belangrijk was verminderd. Zelfs zoo, dat
ook het hart begon Terry in de keel te kloppen
de groote, blauwe wagen was verdwenen.
„Alle d. tierde de jonge detective. Doch
hoe hij keek zijn auto was en bleef weg
Terry koesterde nog even de hoop, dat de portier
er iets van af zou weten. De Griek schrok niet weinig,
toen hij zich eensklaps door een pootig heerschap bij
zijn lapel voelde gegrepen. Vandaar dat hij niet on
middellijk verstond wat hem werd gevraagd.
„Nee ik heb geen verdachten kerel gezien,"
stotterde hij eindelijk. „Ik herinner me alleen 'n jonge
dame, die wegreed in een blauwen wagen."
Een vTee8elijk vermoeden maakte zich van Terry
meester.
„Hoe zag ze er uit Een japonnetje met blauwe en
witte kleuren t"
„Blauw en wit ja," antwoordde de Griek. „En
een klein wit hoedje schuin op d'r hoofd u weet
wel, zooals die vrouwen dat tegenwoordig dragen."
Met een verre van malsche verwensching liet Terry
den portier los en rende het trottoir langs. Ze ze
had hein erin laten loopen Als als hij haar tus-
schen zijn vingers kreeg, dan was ze nog niet geluk
kig. Maar hij begreep, dat hij er niet aan behoefde te
denken z'n blauwen auto in den omtrek te ontdekken.
En toch hij moest iets doen Eensklaps liep hem
een koude rilling over den rug. Hij herinnerde zich,
dat hij 't verlies van den luxe politie-auto zou moeten
rapporteeren. Hij kreunde en zag reeds de grin
nikende gezichten van brigadier Shea, van Delinni,
van ShamuB en van Noinmer Hij had zich er tus-
schen laten nemen door een meisje een vertegen
woordigster van het geslacht, dat „hem kon gestolen
worden". Om nog maar niet te spreken van den com
missaris, met. zijn koelen, harden blik, die nooit lette
op omstandigheden, maar uitsluitend rekening hield
met prestaties. Het koude zweet brak Terry uit hij
overwoog zelfs een heimelijke vlucht naar Zuid-
Amerika.
Hij stond op het punt om het bericht van den
diefstal telefonisch naar het bureau door te geven,
toen hij een schitterenden inval kreeg. Zeker, hij zou
er zijn wagen niet mee terugkrijgen, maar het zou
hem wel een belachelijk en miserabel figuur besparen
tegenover de anderen. Terrv aarzelde geen seconde
meer en wandelde terug naar restaurant Chris.
Hij wenkte den Griek, die schoorvoetend naderbij
kwam. Terry wipte even de lapel van zijn colbert om,
zoodat de politie-legitimatie duidelijk zichtbaar werd
en zei op barschen toon „Kom met me mee, die
zijgang daar in en doe precies wat ik je zeg. Je zult
er geen last van ondervinden, als je tenminste later
je mond stijf dicht weet te honden."
„En nou," vervolgde Terrv, na er zich terdege van
te hebben overtuigd, dat ze alleen waren, „sla je me
een blauw oog. En een goed, begrepen t"
De Griek deed een paar stappen achteruit.
„Ik een politieman een blauw oog slaan Nee
(laar denk ik niet aan vraagt u dat maar aan een
ander. Ik moet hard werken voor mijn broodje en
ik zal het niet in mijn hoofd halen om iemand van
de politie een opdoffer te geven."
„Jij geeft, mij een blauw oog," sprak Terrv grim
mig, „anders zal ik er jou een slaan, begrepen 1 Ik
heb daar een reden voor en eh maak voort
een beetje
Tien minuten later stormde detective derde klas
T. J. Burke het. posthuis binnen. Brigadier Shea
rukte zich los uit. een levendig gesprek met Delinni
over de manier, waarop je de tegenpartij het beste
-4-3ie
„Eigenlijk moest geen enkele vrouw in het bezit kunnen komen van een rijbewijs,
tenzij er een man is, die desnoods het werk van haar kan overnemen.' Hij stapte in
den kleinen auto dat karweitje zou hij wel even opknappen!
