panatomic z toop" m'-d— en Kodakfilm de ideale combinati 8 Alieen een snelwer kende, fijnkorrel film garandeert zulke op- ^td kWant2e,fShetbeSteen d— kan geen goede foto's geven als Panatomic, de zeer snelwerkende, fijn- Wel emulsie, is de film, die U nooL e t. eIfs de kJe.nste detai(s op Panatomic uiterst scherp vastgelegd Hierdoor komt het, dat deze film door veel te" Van kleinbeeldcamera's metzoo- SUCCeSW°rdt gebruikt, want van op- amen op Panatomic kunnen prachtige vergrootingen worden gemaakt De Folding Hawk-Eye 620. Het nieuwste product van Kodak, een samenvouwbare camera voor fl. 10,75. Amateur Catalogus gratis op aanvraag. zijn schaakkoning afhandig kan maken. Ilij knipperde even met de oogen. „Als je me nou riep hij uit. „Waar heb jij gezeten, Terry 1" Burke stond hijgend voor hem. Zijn eene oog was onheilspellend opgezwollen en begon de talrijke kleuren van den regenboog te vertoonen. Zijn onderlip had een diepe snee opgeloopen, zijn boord was gescheurd en zijn donker blauwe das zat onder het linkeroor. „Autodieven," mompelde hij. „Over vielen me ik probeerde ze van me af te slaan, maar het is hun toch gelukt er met den wagen tussehen uit te knij pen. Hier is het nummer." Nadat de mededeeling aan den politie- radio-omroep was doorgegeven, vroegen Shamus en Delinni bijzonderheden. „Laat ik eerst een koud eompres op je oog leggen," zei Shea hulpvaardig, anders zit het binnen een kwartier potdicht." „Ze waren met z'n vieren," ver telde Terry, terwijl hij zich liet helpen. ..Twee grepen me van achteren vast en voor ik goed en wel wist wat er ge beurde, kwam er nog een derde, bij ze raven me een zet, waardoor ik eenige meters verder in de goot terecht kwam n niet zacht, dat verzeker ik jullie." „Alle mensehen merkte Delinni op, die druk zat te noteeren, „je mag van geluk spreken, dat ze je niet om zeep hebben gebracht." „Het scheelde niet veelverklaarde Terry nadrukkelijk. „Zou je ze nog herkennen infor meerde Shamus. „Daar ging alles veel te snel voor in zijn werk. Een was een geweldige groote •n zware kerel wel meer dan zes voet lang. Donkerblauw pak, grijze hoed „Dan zou het me niks verwonderen," iel de ijverig schrijvende Delinni hem in de rede, „als later bleek, dat je met staatsvijand No. 1 te doen hebt gehad." „Dat denk ik wel niet. Terrv werd het zwijgen opgelegd door het rinkelen van de telefoon. Shea voerde een kort gesprek, waarbij hij eenige malen zijn wenkbrauwen optrok. \7adat er was afgebeld, zei hij „Blik sems, zoo'n handige kerelWat denk je, lat hij 'm nu heeft gelapt „Wie vroeg Delinni. „Nommer," antwoordde de brigadier. Hij greep Terry bij den arm. „Zeg, je zult dien ouwen rot. wel dankbaar zijn - hij heeft je wagen te pakken gekregen." Terry's mond viel open van ver bazing. „En hoe staat het met de schurken, die hem wegnamen t" vroeg Delinni. „Weet ik nog niet. Hij zei, dat hij hierheen kwam. Over een paar minuten zal hij er wel zijn." En inderdaad, vijf minuten later verscheen Nommer met (Terry durfde nauwelijks te kijken) het meisje in de blauw-wit gestreepte japon. „Hier is ze," zei Nommer, een beetje buiten adem. „Had de brutaliteit om er vandoor te gaan met een der mooiste wagens van de politie." Het meisje, zag Terrv' staan, kwam op hom toe en sprak „ïk weet een prachtmiddel tegen opgezwollen oogen. Dari is het binnen een paar uur weg." Terry kookte van woede. Hij balde zijn handen tot vuisten. „Kom niet te dicht bij me gromde hij, „anders - anders bega ik een ongeluk. Ik laat mijn auto niet ongestraft wegnemen." „Hé, hé," riep Shamus met milde verbazing. „Waar sta je nou over te zwetsen, Terrv En 'je vertelde ons juist, dat vier zware jongens je te grazen hebben genomen...." Het meisje keek Terry onschuldig aan. „Wat is dat V' zei ze. „Bent u over vallen V' Delinni kreeg eensklaps een onbe daarlijke hoestbui en Nommer moest hem herhaalde malen op den rug klop pen, om hem tot bedaren te brengen. Terry Burke staarde het meisje aan Op haar gezicht lag een uitdrukking van nauwelijks onderdrukte vroolijk- heid en tevens een glimp van mede lijden. Van haar keek hij naar Shainus. die er uitzag alsof hij het in Keulen hoorde donderen tenminste, zoo hield hij zioh, want plotseling begon het meisje te lachen en legde haar hand op zijn arm. „Ik kan er niet verder mee doorgaan, oom Shamus," sprak ze. „Die arme jongen Het blijkt uit alles, dat hij .geweldig in den put heeft gezeten, dus zullen we het er nu maar bij laten Eigenlijk moest u zich schamen en ik mezelf niet minder." De, schaamte moest het echter af leggen tegen de vroolijkheid. Delinni behoefde maar even naar Terry's ge zicht te kijken om een stuip te krijgen. Nommer was op een stoel neergevallen en hikte van tijd tot, tijd „Ze waren met z'n vieren." En Shamus veegde voortdurend de tranen uit zijn oogen en snoot zijn neus. Alleen brigadier Shea legde een opvallende neutraliteit aan den dag. Hij zat verscholen achter een ochtendblad en bemoeide zich negens mee. Het meisje gedroeg zich nog het beste van allen eri hield zich met Terry bezig. „U moet het maar niet zoo erg op nemen," verzocht ze hem. „Ik ik vond het eigenlijk van het begin af aan niet fair maar oom Shamus drong zoo aan, dat ik me tenslotte heb laten overhalen. Hij beweerde dat u het noodig had om volledig getraind te worden zoo noemde, hij het ten minste." Terry Burke keek zijn collega's aan en vond op zijn zachtst uitgedrukt hun vroolijkheid misplaatst. Maar een voor een kwamen ze, naar hem toe, klopten hem op den schouder en zeiden, dat hij voor zijn leeftijd lang niet kwaad was en over een jaar of vijftien zeker een goede baan bij het corps zou hebben. „Dat wil zeggen," vermaande Sha mus, „als je je met geen meisjes be moeit,. Want, leer dat van mij, oude jongen - meisjes brengen je uit je evenwicht," En liet meisje zei „Gelooft u. me, het spijt me heel erg, Maar u moest eens weten hoe die mannen hier mij hebben bewerkt om toch maar te helpen Delinni heeft bijvoorbeeld zelf dien kleinen coupé tussehen de parkeerende wagens gewurmd nou ja, en toon heb ik maar toegegeven." Terrv keek haar langen tijd aan. Zijn trots streed een zwaren strijd, maar legde het eindelijk af tegen den ernst, die op haar gezicht te lezen stond. Zijn gemoedelijke natuur kwam weer boven hij rukte, het koude eompres voor zijn oog weg en sloeg er Delinni mee in zijn grinnikenden snuit. „In orde zei hij. „Alleen over één ding ben ik het nog niet met mezelf eens, zus. Of ik jou nu ook met, een blauw oog zal verrassen, of dat ik je mee zal nemen om samen te dineere.n." Jdary Shea glimlachte. „Als liet, jou hetzelfde blijft," antwoordde ze, „moes ten we het laatste, maar doen." En vader Shea gromde iets achter zijn krant, dat wonderveel geleek op een inst,emitting.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1936 | | pagina 8