panatomic
z toop" m'-d—
en Kodakfilm
de ideale combinati
8
Alieen een snelwer
kende, fijnkorrel film
garandeert zulke op-
^td kWant2e,fShetbeSteen d—
kan geen goede foto's geven als
Panatomic, de zeer snelwerkende, fijn-
Wel emulsie, is de film, die U nooL
e t. eIfs de kJe.nste detai(s
op Panatomic uiterst scherp vastgelegd
Hierdoor komt het, dat deze film door
veel te" Van kleinbeeldcamera's metzoo-
SUCCeSW°rdt gebruikt, want van op-
amen op Panatomic kunnen prachtige
vergrootingen worden gemaakt
De Folding Hawk-Eye 620. Het
nieuwste product van Kodak,
een samenvouwbare camera
voor fl. 10,75.
Amateur Catalogus
gratis op aanvraag.
zijn schaakkoning afhandig kan maken.
Ilij knipperde even met de oogen.
„Als je me nou riep hij uit. „Waar
heb jij gezeten, Terry 1"
Burke stond hijgend voor hem. Zijn
eene oog was onheilspellend opgezwollen
en begon de talrijke kleuren van den
regenboog te vertoonen. Zijn onderlip
had een diepe snee opgeloopen, zijn
boord was gescheurd en zijn donker
blauwe das zat onder het linkeroor.
„Autodieven," mompelde hij. „Over
vielen me ik probeerde ze van me af
te slaan, maar het is hun toch gelukt
er met den wagen tussehen uit te knij
pen. Hier is het nummer."
Nadat de mededeeling aan den politie-
radio-omroep was doorgegeven, vroegen
Shamus en Delinni bijzonderheden.
„Laat ik eerst een koud eompres op
je oog leggen," zei Shea hulpvaardig,
anders zit het binnen een kwartier
potdicht."
„Ze waren met z'n vieren," ver
telde Terry, terwijl hij zich liet helpen.
..Twee grepen me van achteren vast en
voor ik goed en wel wist wat er ge
beurde, kwam er nog een derde, bij ze
raven me een zet, waardoor ik eenige
meters verder in de goot terecht kwam
n niet zacht, dat verzeker ik jullie."
„Alle mensehen merkte Delinni
op, die druk zat te noteeren, „je mag
van geluk spreken, dat ze je niet om
zeep hebben gebracht."
„Het scheelde niet veelverklaarde
Terry nadrukkelijk.
„Zou je ze nog herkennen infor
meerde Shamus.
„Daar ging alles veel te snel voor in
zijn werk. Een was een geweldige groote
•n zware kerel wel meer dan zes
voet lang. Donkerblauw pak, grijze
hoed
„Dan zou het me niks verwonderen,"
iel de ijverig schrijvende Delinni
hem in de rede, „als later bleek, dat
je met staatsvijand No. 1 te doen hebt
gehad."
„Dat denk ik wel niet.
Terrv werd het zwijgen opgelegd
door het rinkelen van de telefoon. Shea
voerde een kort gesprek, waarbij hij
eenige malen zijn wenkbrauwen optrok.
\7adat er was afgebeld, zei hij „Blik
sems, zoo'n handige kerelWat denk je,
lat hij 'm nu heeft gelapt
„Wie vroeg Delinni.
„Nommer," antwoordde de brigadier.
Hij greep Terry bij den arm. „Zeg, je
zult dien ouwen rot. wel dankbaar zijn -
hij heeft je wagen te pakken gekregen."
Terry's mond viel open van ver
bazing.
„En hoe staat het met de schurken,
die hem wegnamen t" vroeg Delinni.
„Weet ik nog niet. Hij zei, dat hij
hierheen kwam. Over een paar minuten
zal hij er wel zijn."
En inderdaad, vijf minuten later
verscheen Nommer met (Terry durfde
nauwelijks te kijken) het meisje in de
blauw-wit gestreepte japon.
„Hier is ze," zei Nommer, een beetje
buiten adem. „Had de brutaliteit om
er vandoor te gaan met een der mooiste
wagens van de politie."
Het meisje, zag Terrv' staan, kwam
op hom toe en sprak „ïk weet een
prachtmiddel tegen opgezwollen oogen.
Dari is het binnen een paar uur weg."
Terry kookte van woede. Hij balde
zijn handen tot vuisten. „Kom niet te
dicht bij me gromde hij, „anders
- anders bega ik een ongeluk. Ik laat
mijn auto niet ongestraft wegnemen."
„Hé, hé," riep Shamus met milde
verbazing. „Waar sta je nou over te
zwetsen, Terrv En 'je vertelde ons
juist, dat vier zware jongens je te
grazen hebben genomen...."
Het meisje keek Terry onschuldig
aan.
„Wat is dat V' zei ze. „Bent u over
vallen V'
Delinni kreeg eensklaps een onbe
daarlijke hoestbui en Nommer moest
hem herhaalde malen op den rug klop
pen, om hem tot bedaren te brengen.
Terry Burke staarde het meisje aan
Op haar gezicht lag een uitdrukking
van nauwelijks onderdrukte vroolijk-
heid en tevens een glimp van mede
lijden. Van haar keek hij naar Shainus.
die er uitzag alsof hij het in Keulen
hoorde donderen tenminste, zoo
hield hij zioh, want plotseling begon
het meisje te lachen en legde haar hand
op zijn arm.
„Ik kan er niet verder mee doorgaan,
oom Shamus," sprak ze. „Die arme
jongen Het blijkt uit alles, dat hij
.geweldig in den put heeft gezeten, dus
zullen we het er nu maar bij laten
Eigenlijk moest u zich schamen en
ik mezelf niet minder."
De, schaamte moest het echter af
leggen tegen de vroolijkheid. Delinni
behoefde maar even naar Terry's ge
zicht te kijken om een stuip te krijgen.
Nommer was op een stoel neergevallen
en hikte van tijd tot, tijd „Ze waren
met z'n vieren." En Shamus veegde
voortdurend de tranen uit zijn oogen
en snoot zijn neus. Alleen brigadier
Shea legde een opvallende neutraliteit
aan den dag. Hij zat verscholen achter
een ochtendblad en bemoeide zich
negens mee.
Het meisje gedroeg zich nog het
beste van allen eri hield zich met Terry
bezig.
„U moet het maar niet zoo erg op
nemen," verzocht ze hem. „Ik ik
vond het eigenlijk van het begin af aan
niet fair maar oom Shamus drong
zoo aan, dat ik me tenslotte heb laten
overhalen. Hij beweerde dat u het
noodig had om volledig getraind te
worden zoo noemde, hij het ten
minste."
Terry Burke keek zijn collega's aan
en vond op zijn zachtst uitgedrukt hun
vroolijkheid misplaatst. Maar een voor
een kwamen ze, naar hem toe, klopten
hem op den schouder en zeiden, dat
hij voor zijn leeftijd lang niet kwaad
was en over een jaar of vijftien
zeker een goede baan bij het corps
zou hebben.
„Dat wil zeggen," vermaande Sha
mus, „als je je met geen meisjes be
moeit,. Want, leer dat van mij, oude
jongen - meisjes brengen je uit je
evenwicht,"
En liet meisje zei „Gelooft u. me,
het spijt me heel erg, Maar u moest
eens weten hoe die mannen hier mij
hebben bewerkt om toch maar te helpen
Delinni heeft bijvoorbeeld zelf dien
kleinen coupé tussehen de parkeerende
wagens gewurmd nou ja, en toon
heb ik maar toegegeven."
Terrv keek haar langen tijd aan.
Zijn trots streed een zwaren strijd,
maar legde het eindelijk af tegen den
ernst, die op haar gezicht te lezen stond.
Zijn gemoedelijke natuur kwam weer
boven hij rukte, het koude eompres
voor zijn oog weg en sloeg er Delinni
mee in zijn grinnikenden snuit.
„In orde zei hij. „Alleen over één
ding ben ik het nog niet met mezelf
eens, zus. Of ik jou nu ook met, een
blauw oog zal verrassen, of dat ik je
mee zal nemen om samen te dineere.n."
Jdary Shea glimlachte. „Als liet, jou
hetzelfde blijft," antwoordde ze, „moes
ten we het laatste, maar doen."
En vader Shea gromde iets achter
zijn krant, dat wonderveel geleek op
een inst,emitting.