KRANIGE TELEFOONJUFFROUWEN
12
Zij greep een hamer en
bracht hem met volle kracht
op de slang neerju ist toen
ze uitschoot om te bijten.
'en los woord, een snikgeluid dan het kletteren van een vallenden hoorn, en
stilte. Maar de telefoonjuffrouw hoort in die weinige onsamenhangende geluiden
het kloppen van den dood ergens aan een deur, een geheimzinnig nachtelijk drama,
dat zij maar opeens krijgt op te lossen in enkele mimiten of misschien seconden.
Neemt zij, op ingeving van 'f oogenblik, de juiste maatregelen, dan redt zij iemands
leven, leden, gezicht of eigendomin tegenovergestelde geval neemt de geschiedenis een
tragisch einde. Soms krijgen de heldinnen van schakelbord belooningen in Amerika
is daar een fonds voor, dat bedragen van s 250 tot 1000 en medailles toekent), maar
daarvoor doen zij in hachelijke momenten hun best niet, vaak met eigen levensgevaar.
Zij worden gedreven door het pijnlijke besef, dat
zij op 't moment de hoogste macht in 't land
zijn, die politie, brandweer, dokters of andere
machten der beschaving kunnen zenden om te
helpen, maar zij moeten die machten overhaast op
wekken en in de goede richting sturen. De telefoon
juffrouw is voor de zorgelooze menschheid een soort
bewaarengel geworden, die biddend wordt aange
roepen in tijden van nood.
Grace Gallagher, die nachtdienst had in een der
centrales van Chicago, zag op haar bord een lichtje
aangaan, gaf contact en sprak het gewone „Num
mer alstublieft", maar ten antwoord kwam er
slechts die korte reeks onsamenhangende ge
luiden, en stilte. Het was een bede om hulp, en zij
was aanstonds tot hulp bereid. Maar de bede kwam
van een viervoudige lijn er waren vier adressen,
waar het drama zich kon afspelen. Een minuut
later ontving een politie-luitenant die vier adressen.
Aan het eerste vertelde een booze bewoner de
politie, dat er niets aan de hand was. Het tweede
adres was een villaatje, waar niemand kwam open~
doen.
De politie drong binnen en zij bevond zich
op het tooneel van het drama. Op den vloer van
een slaapkamer lag mevrouw Katherine Adair en
naast haar de telefoon, die zij in haar laatste moment
van bewustzijn om had gegooid. Dicht bij haar lag
haar man bewusteloos en in een andere kamer twee
kinderen, Charles, twee jaar, en Calvin, tien jaar.
Zij waren allen bedwelmd door kolendamp, die uit
een gebarsten kachelpijp kwam en stilaan het heele
huis vulde.
Het vérreikende oor en de vérreikende stem van
de telefoon geeft de telefoonjuffrouw op bepaalde
momenten veel kennis en veel macht, maar niemand
verwacht van haar, dat zij verder kijkt dan haar
schakelbord. Maar als een schrander meisje bij een
raam zit, waardoor zij een uitgestrekt gebied kan
overzien, wordt zij de eerste verdedigingslinie tegen
ieder dreigend gevaar. De telefoniste Leona Smith
kon door haar raam te Morrison, Colorado, ver de
bergen in kijken. Zij had kijk op 't weer gekregen
leeren opmerken, welke teekenen op zware regens
wezen, die watervloeden zouden neerzenden in
het dal.
Op zekeren dag zag zij die teekenen in een zoo
donkere en dreigende gedaante, en zonder een alarm
af te wachten ging zij aanstonds aan 't werk. Zij
belde Idledale op, een stadje verder de bergen in,
en vroeg dezen en genen, op te letten en haar bij
't eerste spoor van overstrooming op te bellen.
Een kwartier later werd haar gemeld, dat een mtrur
van water door een bergkloof werd voortgestuwd.
.Miss Smith had al een lijst van telefoon-abonniVs,
die gevaar liepen. Die waarschuwde zij en aldus
redde zij duizend menschen het leven.
C^en doodzenuwachtige New Yorksche drogist
belde het telefoonkantoor op met. de boodschap,
dat hij aan een dame een fleschje met een scherp
zuur had gegeven in plaats van oogdruppels. Hij
wist hoe zij heette, en dat zij in een stadje dicht
bij Holmdel, New Jersey, woonde. Hij smeekte,
dat men haar zou opsporen en haar zeggen, die
droppels niet te gebruiken. Die smeekbede kwam
terecht bij de telefoniste mevrouw Mary Algor te
Holmdel.
Zij vond den naam van den broer dier dame in
het telefoonboek, maar toen zij dien opbelde, kreeg
zij geen gehoor. Zij belde buren op, maar kwam
alleen te weten, dat de dame met haar broer naar
New York was, en dat zij eerst den volgenden dag
terug verwacht werden. Nu leek haar het hulp
middel der telefoon uitgeput te zijn maar de ge
dachte aan die vrouw, die zichzelf blind maakte
met dat zuur, liet haar geen rust. Toen raad
pleegde mevrouw Alger haar geheugen.
Uit de tienduizenden telefoonverbindingen, die
zij het laatste jaar tot stand had gebracht, herin
nerde zij er zich eenige
van den man, dien zij
trachtte op te sporen, met
zijn broer in New York.
Zij keek den New York-
schen telefoongids na, en
slaagde er in, met hem
in verbinding te komen.
Toen zij den man had
ingelicht, riep deze uit
„Wacht u een oogen-
blikje Al spoedig kwam
hij terug en vertelde hij
de telefoniste, dat zijn
zuster, die bij hem was,
juist op 't punt- had ge
staan, de druppels te
gebruiken. De waarschu
wing was op tijd gekomen.
In een sneeuwstorm
geraakt en bijna zonder
benzine cirkelde de piloot
II. T. Lewis boven Potter,
Nebraska. Hjj kon geen
hulp van een telefoniste
daarbeneden inroepen,
tnaar mevr. Mabel Hite
hoorde zijn motor in wan
hopige kringen rondgon-
zen en verhoorde zijn
onuitgesproken verzoek.
Zij belde het vliegveld te
Sidney (20 mijl ver) op,
en vroeg, hoe zij hem
beneden kon krijgen.
Men antwoordde, dat
zij een veld op moest
zoeken, geschikt om te
landen, en dat zij een 30
man moest optrommelen,
die er zich omheen op
moesten stellen met roode
lichten die zij aan een
spoorwegstation kon krij
gen. Een paar woorden
