„Winterweelde"
Wat geen ander modeboek U biedt,
biedt
60
-
MENEER BEENTJES EN ZIJN TYPISTE
een completen knip- en naaicursus,
Patronenkantoor Panora
26
Vervolg van pag. 23
ln de nieuwe editie, welke spoedig verschijnen zal, wordt
beknopt maar duidelijk verteld, hoe l. zonder veel moeite
Uw kleeding zelf kunt maken U krijgt als 't ware
vlot geschreven, zonder geleerden omhaal, en verduidelijkt
met verschillende voorbelden. Alleen reeds de nuttige
wenken, hierin verwerkt, kunnen U het tienvoudige hesparen
van wat 't geheele lx>ek U kost!
„Winterweelde" bezorgt U bovendien meer dan 500 voor
beelden van de komende herfst- en wintermode, waaronder
een 125 kindermodellen. 't Lijkt ongeloofelijk: 56 pagina's
groot formaat met tal van kleurenplaten in een keurig omslag
Van alle modellen
zullen als steeds
knippatronen ver
krijgbaar zijn in alle
gebruikelijke maten
a 20, 35 en 50 ct.
man
voor
cent
Winterweelde 1936/3T verschijnt begin
September a.s. Door reeds nu te bestellen
verzekert U zich van een exemplaar. Waclu
niet te lang! De vorige Winterweelde
was spoedig geheel uitverkocht.
Bestellingen fcuruien als volgt geschie
den door bemiddeling van uit' agent
of bezorgerafgehaald aan het bureau
van ons blad; door girostorting op
No. 142700; door toezending van j
het bedrag per postwissel of in post- j
zegels (zooveel mogelijk il 6 ct.) aan
Nassauplein 1 Haarlem Postgiro 142700
Hij kende nu iedere bocht en draai
van den weg, heel het wezen van
liet vrij wezenlooze landschap, en de
vier passagiers, die dagelijks behalve
s Zondags 's Zondags was er geen
dienst meereden. De laatsten kende
hij zoo goed, dat hij hun kaartjes niet
•ens meer opvroeg.
De Lijnhavensche spoorwegen waren
niet zoo uitgewerkt als hij gedacht had.
t Aantal wagons, dat aan het eind
punt op zijsporen stond, had indruk op
hem gemaakt, maar later ontdekte hij,
.lat die niet aan de maatschappij hoor
den haar rollend materiaal bestond uit
de Marie Louise, een aamborstige maar
eens beroemde locomotief, en vier ver
weerde rijtuigen. Verdere eigendommen
waren het halve recht op een perron-
verlengsel te Tolness-Bayham en het
\ervallen stationnetje te Lijn ha ven, dat
met veel overleg drie kilometer van de
kom was ^geplaatst.
Geen mensoh maakte gebruik van 't
lijntje dit was de stevige waarheid, die
zich aan Marguerite Whitland opdrong.
Met verslagenheid besefte zij de onge
lofelijke slechtheid van den koop, dien
Beentjes had aangegaan. Beentjes ech
ter, die nu een echte locomotief had om
mee te spelen hij had den bejaarden
machinist een week vrijaf gegeven
besefte niets dan de heerlijkheid, han
dels over te halen en een roestig stuk
machinerie hijgend te doen voorthorten
door de aanraking van zijn hand.
„Er zijn een massa menschen," zei
Beentjes, een stoompijp streelend, „een
massa menschen," zei hij, na op zijn
vingers gezogen te hebben, want de
stoom was zeer heet, „die beweren, dat
onze goeie Marie Louise afgedaan heeft.
Maar weet je, wat 't met die locomotief
is 1 Je moet 'm stevig aanpakken. Ik
heb 'm nog nooit op volle kracht gepro
beerd is 't wel, ouwe stoker
De ouwe stoker, oud zeventien, schud
de een zwart gezicht.
„Zou ik maar niet doen óók," zei hij
dreigend. „George geeft 'm nooit meer
dan een kwart stoom."
„Hoor je dat, juf f" triomfeerde
Beentjes. „Nooit meer dan een kwart
stoom. Laat ik je vertellen, dat ik uit
deze machine alleen genoeg geld kan
halen, om de kosten van de heele lijn
goed te maken. Ik zou bijvoorbeeld les
kunnen geven aan leerling-machinisten.
Is dat wat? En voor de film werken.
Dii's een idee Rampzalig slachtoffer
uit een trein geredjeugdige held spar
telt als een gek op 't dek van een wa
gon ijselijke botsingen enzoovoort en-
zoovoort."
„Voor 'n botsing zou u twee locomo
tieven moeten hebben," zei het meisje.
„Goed," zei de optimistische Beentjes,
..dan vragen we er een te leen aan den
Noorderspoorweg."
Hij zag neer op het meisje, en toen
op zijn horloge.
„Tijd om aan den slag te gaan, ka
bouter," zei hij, en hij keek achterom
bet treintje langs. De grijze conducteur
zat op een karretje, en zijn knikkende
hoofd getuigde voor de slaapwekkende
kracht der Lijnbavenscho lucht. Been
tjes stiet op de fluit, er kwam een snij-
i dende gil, en de conducteur werd wak-
ker. Hij keek op zijn horloge, geeuwde,
zocht in den trein naar passagiers,
zwaaide zijn vlag en klom in zijn
hokje.
Andermaal snerpte de machine. Been
tjes haalde rustig den handel over, en er
kwam een gemoedelijk tjoek-tjoek-tjoek.
Beentjes glimlachte het meisje toe.
„Niets lastiger dan erwtjes doppen,
kleintje," zei hij. „En nu zal ik je eens
laten zien, wat et uit te halen is."
„George gaf nooit meer dan een kwart
stoom waarschuwde het stokertje.
„George kan opvliegen zei Beentjes
onhartelijk. „Is dat een machinist met
fut Betaalt de waarde maatschappij
daarvoor 't Idee Marie Louise op 'n
kwart stoom
Hij keek het meisje aan, instemming
verwachtend, maar zij voelde, dat 't in
de gegeven omstandigheden wijzer was.
geen moening te uiten.
Beentjes haalde den handel iets ver-'
der over, en Marie Louise waggelde van
den schok.
„Over dien adelstitel gesproken, beste,
juf," zei Beentjes vertrouwelijk. Het
kwam er rukkerig uit, want het voor
front vau een hotsende locomotief, voor
waarts ploeterend in ongewone vaart,
bleek geen geschikt voetstuk te zijn
voor samenhangende welsprekendheid.
,,'t Vaderland een dienst bewezen
ministerie geholpen Chenney gewoon
gek op me.
„Gaan we niet te hard V' zei het
meisje, een arm uitstekend om steun te
vinden.
„Heelemaal niet," bonkte Beentjes.
„Absoluut niet. Ik wou juist eens laten
zien hoe.
Hij voelde zijn arm aanraken en keek
naar het stokertje.
„D!r leit hier nogal zand," zei het
zwaarmoedige kind „je ken d'r best
afspringen ik ga tenminste."
„Afspringen kreet Beentjes. „Hoe
bedoel je Hé Laat dat stomme
kwa.
Maar de assistent met het zwarte
gelaat stond al op het trapje Beentjes
zag hem huitelingen maken langs een
zandige helling. Toen zag hij verbaasd
het meisje aan.
„Zelfmoord, kind," zei hij met een
stem van ontzetting. „Verschrikkelijk
„Is dat geen station V' vroeg hel
meisje, op 't oogenblik meer belang stel
lend in haar eigen toekomst.
Beentjes keek door de voorraampjes.
„Da's Bayham, ouwe jongen," zei hij.
„Daar stoppen we."
Hij trok aan den handel, maar de han
del bewoog niet. Hij rukte wanhopig,
maar het leek wel, of de stalen staaf
vastgeschroefd zat. Marie Louise sprong
vooruit met een ongeloofelijke snelheid,
en een goede driehonderd meter verder
lag het doodloopend spoor, waar de
trein uit Lijnhaven op moest stilstaan.
Beentjes werd wit en keek met angst-
oogen naar het meisje. Snel speurde hij
links en rechts, maar zij waren het
zandgebied gepasseerd een poging
om nu den trein te verlaten, beteekende
een zekeren ondergang.
Zijne excellentie minister Chenney
had te Tolness bevredigenden arbeid
verricht, en gegevens genoeg verzameld,
om den lastigsten vrager in het parle
ment van antwoord te kunnen dienen.
Hij zat met de officieren van het
kleine garnizoen te lunchen, toen hij een
telegram kreeg. Hij las het en glimlachte.
„Goed," zei hij. „Heeren, ik zal een
beetje vroeger wegmoeten dan ik ge
dacht had. Kolonel Wraggle, kijkt u
even, ol mijn extra trein klaar is Ik
moet over tien minuten weg. De Ch>
neesche commissie is er," zei hij gewich
tig, „of liever, ze komt vanmiddag in
Londen aan, en ik ben door den minister
president afgevaardigd...."
Hij verhaalde zijn eerbiedig gehoor,
welk aandeel hij genomen had in 't ver
krijgen van die steenkool-concessies. Hij
