fcJS' k mar, hÉm WAT BH DWAASHEID UW BO Y IVOPOL 't Tractatiemannetje toont zijn goede hart OM HAAR TE PLEZIEREN DIE AVOND AAN TAFEL 27 Is'tUwboy, die jongen met z'n leuken snuit en zeldzaam mooie tan den, die wel ivoor ge lijken Iedere jongen kan ook zulke mooie ivoor- glanzende tanden heb ben, ais hij ze geregeld poetst met wat goeds, Poetst met £/e NederiandscheTandpasta Doet U dat óók eens: tracteer thuis onverwachts op die verrassend-lekkere DROSTE - Pastilles. U kunt ze per doos èn per ons koopen. En...ze zijn altijd welkom! ALTIJD WELKOM! Spaart plaatjes voor het album „Jatia I zette uiteen, hoe belangrijk die kolen velden voor 't rijk en voor de heele wereld waren, en hoe 't land die be machtigd had door het genie, de be kwaamheid en de belangelooze vader landsliefde van het kabinet. Hij wou geen bijzondere verdienste aan zijn eigen werk toeschrijven, en h\j ging door met toeschrijven, tot zijn trein klaar was. Het was inderdaad van groot belang, dat hij op tijd in Londen was, om een commissie te begroeten, die zooveel weerzin had betoond om met vreemde duivels te onderhandelen, en die zoo bovenmate gesteld was op een plechtige ontvangst. Hij twijfelde er echter niet aan, of hij zou Londen kun nen bereiken, vóór de boottrein aan kwam. Hij had twee en een half uur tijd dat was meer dan genoeg. Juist vóór zijn trein de bocht nam, die hem in zicht bracht van Bayham, was de sneltrein uit Lijnhaven de ver nietiging tot op enkele honderden meters genaderd. De seinwachter te Bayham had Beentjes' trein aan zien ijlen, en wijl hij Marie Louise en haar eigenaardigheden vrij goed kende, be greep hij precies, wat er gebeurd was. Er was maar één redding. Toen hij den rook van Chenney's extra-trein boven het eiken hakhout zag uitkomen, haalde hij twee handels tegelijk over. Met den eenen zette hij 'n wissel zoo, dat de Lijn- haven-expres op de groote lijn moest komen, en niet op 't doode spoor, waarop de doordraver had moeten veronge lukken de tweede handel zotte het buitenste signaal voor den extra-trein onveilig. Het was een dubbeltje op z'n kant, of de extra-trein dat signaal al niet voorbij was, maar die risico moest hij wagen. Beentjes, die met zijn arm om het meisje stond te wachten op een heftig en luidruchtig einde, voelde Marie Louise naar rechts zwenken, toen hij naar links had moeten zwenken hij hoorde het klikken van den wissel, dien hij pas seerde, en hij haalde diep adem, toen hij een recht vrij spoor voor zich zag. Het duurde even, voor hij zijn spraak kon vinden, en toen was het nog niet veel meer dan gepiep. „We gaan naar Londen, engel," zei hij bevend. Het meisje glimlachte, hoewel haar gezicht doodsbleek was. „Ik dacht dat we naar den hemel gin gen," zei ze. „Nooit, juf," zei Beentjes, een beetje meer zichzelf, nu hij het gevaar achter zich wist. „Dat wil zeggen, Beentjes zal je er nooit heen sturen." Het probleem der Marie Louise was nog onopgelost. Zij schoot voort als een Vliegende Hollander. Zij stiet stoom uit door al haar poriën, en toen Beentjes omkeek, zag hij 't zenuwachtige gezicht van den conducteur door het raampje steken. Hij zwaaide wild tegen Beentjes, en Beentjes zwaaide joviaal terug. Hij wou zich weer omdraaien en 't nog eens met den handel probeeren, toen hij, langs den conducteur heen, iets zag, dat hem 't hart in de keel deed kloppen. Er kwam hem een kolossale locomotief achterop", pluimen stoom uitfluitend. Beentjes vermoedde, dat er een trein aan zat, maar de lijn was zoo recht, dat hij t niet zien kon. „Groote gruttenhijgde hij. „We worden vervolgd Hij sjorde aan den handel hoewel hij er juist nu af had moeten blijven - en tot zijn onredelijke vreugde kwam er beweging in. De twee treinen kwamen tegelijk tot staan, vijftien kilometer voorbij Bay ham, en Beentjes klauterde naar omlaag en liep terug. Ongeveer de eerste persoon, dien hij zag, was een gesticuleerend heer in rok en met een rood gezicht, die hem voor een machinist aanzag, hem op staanden voet ontsloeg en met gevangenisstraf dreigde en vroeg, wat dat voor den dit- en-dat beteekende, een minister op te houden 1 „Hé grinnikte Beentjes, „hebben we daar niet mijn goeien vrind, meneer Olienney 1" „Wie ben jij," tierde meneer Chenney, „en hoe durf je mij je goeien vrind te noemen 1 Ik laat je uit den dienst trap pen „U herkent Tibbetts toch wel I" kirde Beentjes. „Wel wel, wat een toeval Hij stak een vuile hand uit, die niet aangenomen werd. „Tibbetts 1" bromde de heer. „O, bent u niet die idi.die meneer, die 't lijntje van Lijnhaven gekocht heeft „Precies," zei Beentjes. „Maar wat moet uw trein hier vroeg Chenney driftig. „Weet u, dat u een extra-trein ophoudt Man, je weet niet wat je doetJe belemmert de staats belangen De machinist van den extra-trein kwam helpen. „Er is een klein eindje verder een wis sel," zei hij. „Er gaat 't eerste uur geen trein uit stad. Ik zal u op 't andere spoor zetten, als wij dan voorbij zijn, kunt u nakomen." „Maar ik wil je niet na, vriend ik wil terug," zei Beentjes. „Da's nog eenvoudiger," zei de machi nist. Hij was het, die den Lijnhavenschen sneltrein een eind voortreed, en den wissel omzette, en naar het volgende station seinde, dat zij het verkeer zou den tegenhoudenen hij was het daar stónd Beentjes op die Marie Louise over den wissel op het andere spoor zette. Toen was de toestand als volgt de Marie Louise stond op het andere spoor. Twee rijtuigen stonden tusschen beide sporen in, en de achterste wagon stond net nog op het stadwaartsche spoor, toen Marie Louise weigerde, nog langer te werken. Noch de ervaren machinist, noch Beentjes, noch de stoker van den extra- trein, nog minister Chenney, noch de grijze conducteur kon Marie Louise een el verder krijgen. De Lijnhaven-expres stond op beide sporen en maakte hel verkeer iedere vordering onmogelijk. Drie uur later kwam er oen hulptrein, die Marie Louise met haar aanhang terugsleepte naar Bayham. Beentjes en het meisje gingen met den laatsten trein naar Londen terug, en Beentjes was erg stil en nadenkend. Maar Beentjes was en bleef optimist. Den volgenden dag zag hij op een aan plakbiljet van een krant ,,'s Konings verjaardag. Tweeëntwintig adelstitels verleend." En hij liet inderdaad zijn wagen stilstaan, kocht een krant en zocht in het lijstje naar zijn naam. Die stónd er niet bij. Wordi vervolgd PANORAMA, Geïllustreerd weekblad. Verschijnt Vrijdags. Tezamen inet een der locale weekbladen De Stad Amsterdam, Groot Rotterdam, 'sGravenhage in Beeld, Ons Land, Ons Zuiden of Ons Zeeland r 1.62% per kwartaal of f 0.12% per week. Franco per post f 1.75 per kwartaal bij vooruitbetaling. Koloniën f 7.65 per jaar bij vooruitbetaling. Voor postabonnementen gelieve men zich uitsluitend te wenden tot het bureau te Haarlem. Bureaux: HAARLEM, Nassaulaan 51. Tel. Int. 13866. Giro 142700. AMSTERDAM, N, Z. Voorburgwal 262, Telefoon Interc. 33170, Giro nr. 97946. ROTTERDAM. Stations weg 24 Telefoon Interc. 50540. Giro nr. 101981. 's GRAVENHAGE, Stationsweg 95, Tel. Interc. 111666 Giro nr. 43141 UTRECHT, Biltstraat 142, Telefoon Interc. 13473, Giro nr. 149597. *s HERTOGENBOSCH, Stationsweg 27. Telef. Interc. 1215, Giro nr. 129750. MAASTRICHT, Stationsstraat 20, Telef. Interc. 5851. Giro nr. 124690. De voorwaarden van onze gratis ongevallenverzekering zijn op aanvraag verkrijgbaar- HOE KAN EEN VROUW NU OVER SCHEERZEEP OORDEELEN? ONZE KAPPER BEVEELT PALMOLIVE SCHEER- CRÈME AAN. HIJ KAN HET TOCH WÈL WETEN! f DIE KAPPER HAD GROOT GELIJK. ZOO SCHOON HEB IK ME NOG NOOIT GESCHOREN.. I NU. WIE HAD ER GE LUK? JE ZIET ER VAN- AVOND UIT OF JE PAS GESCHOREN BENT. JA, EN TO TAAL GEEN LAST VAN NA SCHRIJ NEN I ER 'S AVONDS VROEG AL ONGESCHOREN UIT TE ZIEN... als men zich toch geregeld scheert..., dat is wel héél onaangenaam. En... het behoeft niet: gebruik Palmolive Scheercrême! Zelfs de zwaarste baard wordt, dank zij de olijfolie die in deze scheercrême is verwerkt, in weinige seconden zóó soepel dat U zich, ook met een gevoelige huid, snel volkomen schoon kunt scheren zonder hinderlijk naschrijnen. Met Palmolive Scheer- crème ziet U er ook 's avonds wel- verzorqd uit

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1936 | | pagina 27