DE PILOOT, DIE LIEVER GEEN
STEWARDESS MEE HAD
door CAlfred Fredrick Kalberer
iüfiSMaaie<
De motoren stonden stil, maar de trekking
van de propeller was zoo sterk, dat
Gail's uniform-rok strak om haar heen
woei, en daardoor kon zij de cabine niet
inkomen zonder de hulp van den tweeden piloot
McDonald. Hij verstrekte die hulp door haar op zijn
armen te nemen en zoo, met haar voeten vooruit,
door het deurtje te schuiven. En toen zij stond,
voelde hij, dat hij de dienstverrichting lang niet
onaangenaam had gevonden.
„Hebt u alles vroeg hij.
Door de ovale deuropening omlijst keek zij lachend
op hem neer. De knapste stewardess op de lijn,
dacht Mac. Niets zoo leuk als zoo'n massa zwarte
krullen onder zoo'n mutsje nu en haar teint was
goudbruin en haar oogen waren warm grijs.
Hij trok zich op aan den vleugel, sprong in de
cabine en zei„Hebt u 't nieuwste mopje van de
mecaniciens al gehoord V'
Gail was bezig, de blikjes na te tellen ze schud
de alleen maar even het hoofd.
„Nou, zè zeggen dat een bemanning bestaat, uit
een piloot en zijn kameraad en een speelkameraad.'"
Haar oogen tintelden. „Wij weten 'n veel hetere
vergelijking voor den piloot en den tweeden piloot."
„Zeg maar op."
„Nou, wij noemen de piloten ratten, en de leer
lingen muizen, die ratten probeeren te worden."
McDonald grinnikte. „Dat meent u nietMaar
ik vind u een heel geschikte speelkameraad. Ik
zou best met u overweg kunnen."
„Zoo Ik kan anders met u niét overweg. U
staat voor m'n voeten, en ik moet aan 't werk.
Opschieten
Zij keerde zich om, en begon schoone witte hoezen
over de kussens te doen. Maar de piloot het zich
niet zoo makkelijk afschepen. „Gaat u met me mee
de stad in, als we aankomen vanavond t"
Zij schudde het hoofd. „Nee. Dan ga ik slapen.
„Ik weet, waarom u niet wilt," zei Mac. „Om
Larry Hanson."
Er schoot een blos in Gail's wangen en haar oogen
schrokken.
„Als u maar niet denkt, dat hij u aankijkt," ging
Mac voort. „Alle stewardesses zijn gek op hem,
en u vooral."
Haar oogen werden grooter. „Hoe komt u daarbij,
ik vooral Hij heeft me ééns bij 'n klein tochtje
op de plaats van den tweeden piloot laten zitten,
en" er kwam iets triomfantelijks in haar stem
„hij heeft me de instrumenten uitgelegd en me even
laten sturen. Hij wist, dat ik al een paar lessen
genomen had." Toen week de triomf en klonk haar
stem gedrukt. „Maar nu spreekt hij amper tegen me."
Die droefgeestigheid bracht McDonald tot de
vraag „Weet u dan niet, wat. u gedéan hebt 1"
Zij schudde het hoofd. McDonald keek onrustig,
maar hij was nu eenmaal te ver gegaan. „Ik praat
mijn mond voorbij," zei hij, „maar ik dacht, dat u
't wist. De heele lijn weet 't. U hebt een blunder
begaan, dien een piloot nooit vergeven kan.
„Wat dan I" Gail's stem klonk verschrikt.
„Weet u nog dien laatsten keer, toen u met
Hanson vloog, toen 't zoo'n slecht weer was een
tijd Larry klom zoo steil, als hij maar dorst, om
boven die wolken te komen, anders kreeg hij ijs,
en toen hebt u alle vijf de passagiers van vóór naar
achter in de cabine laten gaan. En allemaal tegelijk!
„Dan konden ze beter zien, als we boven kwamen!"
„Beter zien snauwde McDonald. „Snapt u niet,
dat 't schip had kunnen duikelen, door dat geloop
van vijf passagiers tegelijk Al is 't nog zoo groot,
en al is 't zoo goed gebalanceerd, dat je met losse
handen kunt vliegen, als geen mensch zich verroert
en de kleppen vast staan, 't gaat met zijn neus
naar beneden, als de piloot zich maar even naar
voren buigtLarry was in z'n hoogsten klim en
dan haalt u van die kunsten uitAls Larry 't wiel
niet gauw 'n zetje had gegeven, en als de tweede
piloot niet precies op tijd 't evenwicht had hersteld,
dan had u wat beleefd Er kwam sarcasme in
Mac's stem. „En dan bent u nog verwonderd, dat
hij niet tegen u spreekt
Hij drong langs het. verbleekte meisje heen en
klom op zijn plaats in de cockpit. De mecanicien,
die de motoren op gang gebracht en gecontroleerd
had, klom er uit en rolde het. stuk zeil op, dat in 't
gangetje had gelegen om den vloer schoon te houden.
Ga.il ging hem stil uit den weg, maar haar hart
bonsde, toen zij hem buiten tegen iemand hoorde
spreken, 't Was de man maar, die de tkermos-
flesschen met. koffie bracht, en zij dwong zich, om
kalm tegen hem te spreken en rustig haar werk
te vervolgen.
Toen zij haar naam, mej. Andrews, in de gleuf
op de deur van de cockpit stak, zag zij Hanson
aankomen. Weer gaf de aanblik van zijn slanke,
stevige figuur in de nette uniform, van het magere,
bruine gezicht onder de keurige pet, haar een
warm gevoel. Maar hij was hoos op haar. Misschien
ging hij er anders over denken, als zij 't hem uit
legde. Zij drong haar tranen terug en ging de cabine
weer in, blij en bang tegelijk.
Larry Hanson, die een taschje in zijn rechterhand
en een radio-koptelefoon in zijn linkerhand mee
droeg, was in een woest humeur. Toen hij vluchtig
naar het naamlijstje keek, zag hij, dat juffrouw
Andrews zijn stewardess was. Juffrouw Andrews
Knap snuitje te veel en hersens te weinig, dat was
haar ongeluk. Die lamme dames aan boord Deden
niets dan malle dingen vragen en eoquetteeren.
In den goeien ouwen tijd vloog je je post met enkel
een parachute bij je, en dan zat je kalm, tot je d'r
was. Toen had geen een piloot iedere honderd mij
eten en koffie noodig. Ze boren den boel in den grond
dacht, liij, met die vrouwen in mannenvoertuigen
Hij verstrekte die hulp door haar op zijn armen te nemen
en zoo, met haar voeten vooruit, door het leurtje te schuiven.
Zijn gedachten vlogen terug de jaren door en
vergeleken de oude postvliegtuigen met de huidige
snelle machines, die als haaien door de lucht schoten,
tweehonderd mijl per uur. Toen hij zijn koffertje
aan 't eind van den vleugel neerzette, om zijn
revolver en naamplaatje te voorschijn te halen,
zag hij de dubbele rij sterren op zijn linkermouw.
Iedere ster beteekende duizend vlieguren. En
daarvan was een goed derde doel in den nacht
gevallen, bedacht hij met trots. Toen hij zijn
Colt 38 aan stond te gespen keek hij de gebogen lijn
van het groote verkeersvliegtuig langs en hij kreeg
een gevoel van macht bij 't besef, hoe dat aan zijn
hevelen gehoorzaamde.
Die uitrusting tegenwoordig was natuurlijk prach
tig. Maar die stewardesses waren een last.hadden
er slag van om precies 't verkeerde te doen. Net als
je prettig op streek raakte met je machine, kwamen
ze met. een broodje aanzetten.
Hij klom in de cabine, zijn magere, bruine trekken
nog strakker dan gewoonlijk. Daarbinnen konden
twee menschen elkaar nooit ontkomen de piloot,
die. een hekel had aan stewardesses en speciaal
aan juffrouw Andrews en de stewardess, die eens
vijf passagiers tegelijk verzet had, stonden tegenover
elkaar.
Als ik nu de goede woorden maar vind, dacht
Gail, 't MoetIk kan niet hebben, dat hij me zoo
aankijkt, alsof hij me haat.
Zij legde haar hand op zijn armeen kleine,
bevende hand. Ze zei„Meneer Hanson, 't spijt
me zoo. ik wist, toen nog niet.
De ijzige blik, waarmee hij haar aankeek, dwong
haar tot, zwijgen.
Ze weet dat ze knap is, zei Hanson bij zichzelf
die vervloekte krullen en die roode mond. Lippen
stift waarschijnlijk. Denkt dat ze iedereen inpalmt
met die onschuldige oogen. Mij dan niet
Hij schoof heel rustig haar hand van zijn arm.
