KONING GUSTAAF TENNIST....
Dete jotu s spreken wel voor zichzelf, zouden wij meenen. Daarom is het mis
schien wel aardig, om onder het kijken door een tennisanecdote van
.koning G staaf te eert ellenliet dtL end, aal tie Ziet eUsc/u ton n ia erg goea tea n
speelt, zoo goed, dat hij gerust een wereldkampioen den hal toe mag werpen
Dat kunnen we gerust van de huidige, nog
in Europa regeerende vorsten zeggen, dat
er niet één van hen onder de „rois fainéants"
hoort, onder de „nietsdoeners" niet één
verspilt zijn leven in het zalig bewustzijn van ijdele
macht en voos vertoon, om den eersten minister
te laten zorgen, gelijk de oude Merovingers het hun
hofmeiers lieten doen. De koningen van vandaag
liehben een zwaar en zorgenrijk bestaanhun
plicht van staat eischt al hun krachten hun ver
antwoordelijkheid vordert hun aandacht dag en nacht.
Er is geen man tegen zulk zenuwsloopend werk op
den duur bestand, als hij niet op zijn tijd ontspanning
neemt. De beste ontspanning biedt dat spreekt
voor eenieder vanzelf de sportbeoefening. De
meeste vorsten van vandaag zijn dan ook sportieve
mensclien. Maar de eene koning trekt zich, wanneer
hij zijn ontspanning neemt, uit het openbare leven
terug de eene vorst wenscht, als hij zijn krachten
zoekt te herwinnen in de sport, zich zelf te zijn hij
verlaat het terrein der publieke belangstelling en zoekt,
de eenzaamheid. De eenzaamheid en de majesteit,
der bergen lokken menig drukbezet en bekommerd
hoofd van staat. Maar de ander zoekt bij zijn ont
spanning juist de gewone menschen op. En zoo is
het gesteld wel heel bijzonder met koning Gustaaf V
van Zweden. Deze koning uit een der meest demo
cratische landen van ons werelddeel zoekt den
Zoo speelde hij ook eens met de wereldkam
pioene Suzanne Lengten. Een wereldkampioen
mag een koning wel een lesje geven. Suzanne
Lenglen deed het althans, torn
lachttul op: „Dat heelt me mijn minimier j'.ran
ting ook al meer dan eens gezegd'.'' Zooals u wel
weten zult, was de bekende Zweedsehe staatsman
Branding socialist.
mensch, wanneer hij zieh aan zijn lievelingssport, het
tennisspel, overgeeft. Niet altijd wordt 's konings
noodzakelijke ontspanning gerespecteerd de vorst
kan als het ware geen racket in de hand nemen, of
dat moet gefotografeerd worden. Het gevolg zou
wel eens kunnen zijn, dat de een of andere domme
leek meenen zou, dat deze koning meer tennist dan
regeert. Het tennisspel echter geeft hem juist die
vrije en over het geheele lichaam verdeelde beweging,
welke hij behoeft, om straks weer stram en ernstig
achter het bureau de dikke portefeuilles met staats
stukken door te nemen. Het tennisspel is bovendien
een spel van berekening en fijnen geest. Deze quali-
teiten van het spel worden door de verschillende
houdingen van den vorst op deze bladzijde wel duide
lijk vertoond tennis oefent den geest en houdt het
lichaam lenig. Daéroni, neemt dat vrij aan, speelt
koning (fustaaf van Zweden zoo hartstochtelijk
tennis.
koning Gil staaf te vaak den hal naar de rechterhelft
van het veld. sloeg. „Majesteit," riep ze, „alstublieft meer
naar links spelen!" Zoodra koning Gustaaf dot hoorde,
merkte hij
