Co van Peggy COUPON Onder ZIJN toezicht verrijst een BANKPALEIS! KUNT ZULK EENMAN ZIJN! 15 door Edward Curzon John Cornish was dood. Sergeant Olarkson zag het met één oogopslag. Hij lag sti jf bevroren in de sneeuw op ongeveer tweehonderd meter afstand van zijn hut. Aan de doodstee kenen in zijn oud, gerimpeld gezicht viel te consta- teeren, dat hij één of hoogstens twee dagen geleden gestorven kon zijn overvallen door een beroerte, of getroffen door een hartverlamming. Het lichaam vertoonde nergens een spoor van geweld John Cornish had dus een natuurlijk einde gevonden.... Sergeant Clarkson was met zijn vrouw op weg naar Post Prince, waar zij hun yacantie zouden door brengen bij een collega. Reeds van verre had hij vanuit de slede een donkere gestalte in de blanke sneeuw zien liggen en kortbesloten was hij op onder zoek uitgegaan. „John Cornish is dood," riep hij Mary toe, die te huiveren zat in de slede. „Een oude bontjager - in Dawson was hij bij iedereen bekend." Neerknielend onderzocht hij de kleeren van John Cornish. Hij vond alleen een portefeuille, die op de vouwen bijna doorgesleten was. Zij bevatte ruim duizend dollar en een kladje papier, waarop met stijve, hanepootige letters een paar woorden ge schreven stonden. „Alles is voor Peggy en Co. Ik wil niet, dat zij gescheiden worden. John Cornish." Sergeant Clarkson fronste zijn wenkbrauwen. „Ik herinner me," zei hij na een korte poos nadenken tegen zijn vrouw, „ik herinner me, dat Cornish nog een kleindochter had. Zijn zoon en zijn schoon dochter stierven vorig jaar aan de pokken. Ik denk dat die kleine Peggy heet, maar wien hij nou bedoelt met Co Toen zocht hij een sneeuwheuveltje op, groef een gat en droeg John Cornish naar zijn laatste rust plaats. Hij dekte hem toe met sneeuw, nam zijn dienstpet af en bad met drie woorden, dat hij in vrede mocht rusten. „We zullen even in zijn hut aangaan," besloot hij. Luid blaffend kwamen de honden overeind. Sergeant Clarkson klapte met de zweep en met een ruk ging de slede er vandoor. En tóén halver wege de hut gebeurde het plotseling. Over de sneeuwvlakte, uit de richting van de hut, repte zich een kleine, donkere gedaante. Het geblaf van de honden werd overstemd door een woedend gehuil, dat Mary een rilling over den rug joeg. Zij zag een beest op de slede toerennen een zwarten duivel met vurige oogen en een blikkerend gebit. „Jack gilde ze. Sergeant Clarkson had al aan de honden bemerkt, dat er iets niet in orde was. Hij keek opzij en sperde wijd zijn oogen open. Nog nooit tevoren had hij een wolf zóó dicht in de buurt van Dawson gezien. Hij gaf een schreeuw aan Mary, dat alles in orde lcwam, klakte de honden bemoedigend toe en trok zijn revolver. De wolf scheen verblind van bloeddorst en vraatzucht hij rende in één richting en zag de slede voorbij. Maar op veertig meter afstand herstelde hij zijn vergissing en kwam met een sprong op de slede toe. Op hetzelfde oogenblik loste sergeant Clarkson zijn eerste schot. De wolf smakte neer, stiet een gehuil uit en likte aan zijn poot. Maar het volgend oogenblik vloog hij overeind, hief zijn kop op en dook weer ineen. Sergeant Clarkson schoot voor de tweede maal, maar net te laat. Er kwam een harige bal door de lucht op hem toevliegen recht op zijn keel aan. Hij wist zich het ongure beest van het lijf te houden door bliksemsnel te bukken; de wolf vloog over hem heen en botste met heel zijn lichaamsgewicht tegen de slede aan. Er klonk een licht gekraak van ver brijzelde beenderen en met een smartelijk gehuil plofte de wolf in de sneeuw neer. Toen loste sergeant Clarkson zijn derde schot terwijl Mary met de handen voor het gelaat een gil uitstiet. Het derde was raak de wolf sprong op, smakte weer neer en zocht met zijn laatste krachten zijn heil in de vlucht. Hij liet een bloedig spoor achter, dat regelrecht op de hut van John Cornish toeliep Door de stilte van het sneeuwland klonk klagend kindergeschrei. Mary slaakte een kreet en was met een sprong uit de slede. „Een kind!" gilde zij, doodelijk verschrikt. „Peggy...." Zij snelde op de hut toe,.maar sergeant Clarkson rende haar voorbij. Hij was overtuigd iets vreeselijks te zullen zien en wilde zijn vrouw den aanblik sparen. Dicht bij de hut hield hij zijn snellen loop in. Hij trok zijn revolver en naderde voorzichtig de deur. Ze stond open en het bevreemdde hem, dat hij dit niet eerder had gezien. Het kindergeschrei klonk luider en alle vrees opzij zettend, trad hij binnen. Het volgende oogenblik ontsnapte hem een kreet van verbijstering. Op den vloer zat een driejarig meisje blauw en verkleumd van de kou. Haar ver stijfde vingertjes streelden den kop van een wolf, die roerloos naast haar lag uitgestrekt. De tranen biggelden over haar wangen en haar klagend geschrei vervulde de hut met een droefheid, die aanvoelde als de wanhoop van een groot mensch. Sergeant Clarkson begreep er eerst niets van. Hij stond wat verbijsterd te staren naar een dood sneeuwhoen en een paar konijnen, die naast het meisje op den vloer lagen. Mary stond even verbijsterd als hij. .Maar haar gevoel reageerde sneller dan dat van haar man. Zij liep naar het kind en nam het op. En toen viel haar blik op 'n halsband, dien de wolf droeg. „Jack," wees zij verschrikt. Sergeant Clarkson knielde neer met de re volver op den kop van het ondier gericht en hij was pas gerust, toen hij bespeurde, dat zij niets meer te vreezen hadden. Toen maakte hij den halsband los. In het koper waren eenige woorden gekrast. „Co is blind," spelde hij. „Honderd dollar beloo ning. John Cornish bij Dawson." De halsband kletterde op den vloer. Sergeant Clarkson had alles begrepen. Hij had Co van Peggy gedood 'n blinden wolf, ongetwijfeld van jongsaf opgevoed door John Cornish en Peggy's speelkame raad en beschermer. Een ondier, dat zich zóó vol komen gehecht had aan zijn meester, dat hij voor hem op jacht ging en zijn eigen bloeddorstigen aard verloochende. Een wonder van genegenheid, ge hechtheid en trouw Mary snikte en drukte het kind. tegen zich aan. Toen verliet zij met onzekere stappen de hut en bracht Peggy naar de slede. Maar sergeant Clarkson bleef nog lang achter. Hij zat op den vloer naast Co van Peggy Onderwijs o.a. in Betontechniek, Weg* en Waterbouwkunde, (Beton* constructeur. Wegentechnicus, Land* meetkundige, Waterbouwkundig Op* richter, Techn. Ambt. Rijkswaterstaat, enz.), Bouwkunde, (B.K. teekenaar, B.K. opzichter. Opzichter Weg en Werken Xederl. Spoorwegen, enz.). Werktuigbouwkunde (Werktuig* bouwkundige, Bedrijfsleider, etc.), koeltechniek. Autotechniek, Vlieg* tuigbouw. Vliegtuigtechniek, Model* maker. Automonteur, Machinist, Electrotechniek, Eiectro*technisch Opzichter, Radiotechnicus.Meter ijker, Installateur, etc.). Chemie (technisch chemicus,Gastechnicus, Analyst etc.), en trog vele andere vakken PBNA ARNHEM 53P Zend mij omgaand gratis inlichtingen \'aam Adres Stad Voor verantwoordelijk werk een vakkundige kracht! Er zijn tallooze technische beroepen met een goede toekomst! Laat P B N A U voorlichten. PBNA, met z'n bekende ingenieurs, architecten, technici en doctoren, die U bij Uw studie helpen volgens een speciaal les? systeem. Het systeem met persoonlijk contact bij schriftelijk onderwijs! Het systeem,dat honder= den in Nederland vooruit hielp! Laat Uw kans niet voorbijgaan, maar vul meteen nevenstaande coupon in of schrijf ons een briefkaart, wij geven U gratis advies! PBNA M De superieure school voor schriftelijk onderwijs

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1936 | | pagina 15