Co van Peggy
COUPON
Onder ZIJN toezicht verrijst een BANKPALEIS!
KUNT ZULK
EENMAN ZIJN!
15
door Edward Curzon
John Cornish was dood. Sergeant Olarkson zag
het met één oogopslag. Hij lag sti jf bevroren
in de sneeuw op ongeveer tweehonderd
meter afstand van zijn hut. Aan de doodstee
kenen in zijn oud, gerimpeld gezicht viel te consta-
teeren, dat hij één of hoogstens twee dagen geleden
gestorven kon zijn overvallen door een beroerte,
of getroffen door een hartverlamming. Het lichaam
vertoonde nergens een spoor van geweld John
Cornish had dus een natuurlijk einde gevonden....
Sergeant Clarkson was met zijn vrouw op weg naar
Post Prince, waar zij hun yacantie zouden door
brengen bij een collega. Reeds van verre had hij
vanuit de slede een donkere gestalte in de blanke
sneeuw zien liggen en kortbesloten was hij op onder
zoek uitgegaan.
„John Cornish is dood," riep hij Mary toe, die te
huiveren zat in de slede. „Een oude bontjager -
in Dawson was hij bij iedereen bekend."
Neerknielend onderzocht hij de kleeren van John
Cornish. Hij vond alleen een portefeuille, die op de
vouwen bijna doorgesleten was. Zij bevatte ruim
duizend dollar en een kladje papier, waarop met
stijve, hanepootige letters een paar woorden ge
schreven stonden.
„Alles is voor Peggy en Co. Ik wil niet, dat zij
gescheiden worden. John Cornish."
Sergeant Clarkson fronste zijn wenkbrauwen.
„Ik herinner me," zei hij na een korte poos nadenken
tegen zijn vrouw, „ik herinner me, dat Cornish nog
een kleindochter had. Zijn zoon en zijn schoon
dochter stierven vorig jaar aan de pokken. Ik denk
dat die kleine Peggy heet, maar wien hij nou bedoelt
met Co
Toen zocht hij een sneeuwheuveltje op, groef een
gat en droeg John Cornish naar zijn laatste rust
plaats. Hij dekte hem toe met sneeuw, nam zijn
dienstpet af en bad met drie woorden, dat hij in
vrede mocht rusten.
„We zullen even in zijn hut aangaan," besloot hij.
Luid blaffend kwamen de honden overeind.
Sergeant Clarkson klapte met de zweep en met een
ruk ging de slede er vandoor. En tóén halver
wege de hut gebeurde het plotseling. Over de
sneeuwvlakte, uit de richting van de hut, repte
zich een kleine, donkere gedaante. Het geblaf van
de honden werd overstemd door een woedend gehuil,
dat Mary een rilling over den rug joeg. Zij zag een
beest op de slede toerennen een zwarten duivel
met vurige oogen en een blikkerend gebit.
„Jack gilde ze.
Sergeant Clarkson had al aan de honden bemerkt,
dat er iets niet in orde was. Hij keek opzij en sperde
wijd zijn oogen open. Nog nooit tevoren had hij een
wolf zóó dicht in de buurt van Dawson gezien. Hij
gaf een schreeuw aan Mary, dat alles in orde lcwam,
klakte de honden bemoedigend toe en trok zijn
revolver. De wolf scheen verblind van bloeddorst
en vraatzucht hij rende in één richting en zag
de slede voorbij. Maar op veertig meter afstand
herstelde hij zijn vergissing en kwam met een sprong
op de slede toe. Op hetzelfde oogenblik loste sergeant
Clarkson zijn eerste schot. De wolf smakte neer,
stiet een gehuil uit en likte aan zijn poot. Maar
het volgend oogenblik vloog hij overeind, hief zijn
kop op en dook weer ineen.
Sergeant Clarkson schoot voor de tweede maal,
maar net te laat. Er kwam een harige bal door de
lucht op hem toevliegen recht op zijn keel aan.
Hij wist zich het ongure beest van het lijf te houden
door bliksemsnel te bukken; de wolf vloog over hem
heen en botste met heel zijn lichaamsgewicht tegen
de slede aan. Er klonk een licht gekraak van ver
brijzelde beenderen en met een smartelijk gehuil
plofte de wolf in de sneeuw neer.
Toen loste sergeant Clarkson zijn derde schot
terwijl Mary met de handen voor het gelaat een gil
uitstiet. Het derde was raak de wolf sprong op,
smakte weer neer en zocht met zijn laatste krachten
zijn heil in de vlucht. Hij liet een bloedig spoor
achter, dat regelrecht op de hut van John Cornish
toeliep
Door de stilte van het sneeuwland klonk klagend
kindergeschrei. Mary slaakte een kreet en was met
een sprong uit de slede. „Een kind!" gilde zij,
doodelijk verschrikt. „Peggy...."
Zij snelde op de hut toe,.maar sergeant Clarkson
rende haar voorbij. Hij was overtuigd iets vreeselijks
te zullen zien en wilde zijn vrouw den aanblik sparen.
Dicht bij de hut hield hij zijn snellen loop in. Hij
trok zijn revolver en naderde voorzichtig de deur.
Ze stond open en het bevreemdde hem, dat hij
dit niet eerder had gezien. Het kindergeschrei klonk
luider en alle vrees opzij zettend, trad hij binnen.
Het volgende oogenblik ontsnapte hem een kreet
van verbijstering. Op den vloer zat een driejarig
meisje blauw en verkleumd van de kou. Haar ver
stijfde vingertjes streelden den kop van een wolf,
die roerloos naast haar lag uitgestrekt. De tranen
biggelden over haar wangen en haar klagend geschrei
vervulde de hut met een droefheid, die aanvoelde
als de wanhoop van een groot mensch.
Sergeant Clarkson begreep er eerst niets van. Hij
stond wat verbijsterd te staren naar een dood
sneeuwhoen en een paar konijnen, die naast het
meisje op den vloer lagen.
Mary stond even verbijsterd als hij. .Maar haar
gevoel reageerde sneller dan dat van haar man.
Zij liep naar het kind en nam het op. En toen viel
haar blik op 'n halsband, dien de wolf droeg. „Jack,"
wees zij verschrikt.
Sergeant Clarkson knielde neer met de re
volver op den kop van het ondier gericht en hij
was pas gerust, toen hij bespeurde, dat zij niets meer
te vreezen hadden. Toen maakte hij den halsband
los. In het koper waren eenige woorden gekrast.
„Co is blind," spelde hij. „Honderd dollar beloo
ning. John Cornish bij Dawson."
De halsband kletterde op den vloer. Sergeant
Clarkson had alles begrepen. Hij had Co van Peggy
gedood 'n blinden wolf, ongetwijfeld van jongsaf
opgevoed door John Cornish en Peggy's speelkame
raad en beschermer. Een ondier, dat zich zóó vol
komen gehecht had aan zijn meester, dat hij voor
hem op jacht ging en zijn eigen bloeddorstigen aard
verloochende. Een wonder van genegenheid, ge
hechtheid en trouw
Mary snikte en drukte het kind. tegen zich aan.
Toen verliet zij met onzekere stappen de hut en
bracht Peggy naar de slede. Maar sergeant Clarkson
bleef nog lang achter.
Hij zat op den vloer naast Co van Peggy
Onderwijs o.a. in Betontechniek,
Weg* en Waterbouwkunde, (Beton*
constructeur. Wegentechnicus, Land*
meetkundige, Waterbouwkundig Op*
richter, Techn. Ambt. Rijkswaterstaat,
enz.), Bouwkunde, (B.K. teekenaar,
B.K. opzichter. Opzichter Weg en
Werken Xederl. Spoorwegen, enz.).
Werktuigbouwkunde (Werktuig*
bouwkundige, Bedrijfsleider, etc.),
koeltechniek. Autotechniek, Vlieg*
tuigbouw. Vliegtuigtechniek, Model*
maker. Automonteur, Machinist,
Electrotechniek, Eiectro*technisch
Opzichter, Radiotechnicus.Meter ijker,
Installateur, etc.). Chemie (technisch
chemicus,Gastechnicus, Analyst etc.),
en trog vele andere vakken
PBNA ARNHEM 53P
Zend mij omgaand gratis
inlichtingen
\'aam
Adres
Stad
Voor verantwoordelijk
werk een vakkundige
kracht! Er zijn tallooze
technische beroepen met
een goede toekomst! Laat
P B N A U voorlichten.
PBNA, met z'n bekende
ingenieurs, architecten,
technici en doctoren, die
U bij Uw studie helpen
volgens een speciaal les?
systeem. Het systeem met
persoonlijk contact bij
schriftelijk onderwijs!
Het systeem,dat honder=
den in Nederland vooruit
hielp! Laat Uw kans niet
voorbijgaan, maar vul
meteen nevenstaande
coupon in of schrijf ons
een briefkaart, wij geven
U gratis advies!
PBNA
M
De superieure school voor schriftelijk onderwijs