Vasenol
KALMEERT
13
Wond- en Kinderpoeder Wond- en Kindercrème
was geschoten. Dicht bij zijn hotel stak
een meisje de straat over, dat strak naar
een naderenden auto keek. Zij zag niet,
dat van den anderen kant een zware
autobus naderde en toen het aanhoudend
o-etoeter eindelijk haar opmerkzaamheid
trok, schrok zij zoo hevig, dat zij strui
kelde en viel. De chauffeur remde krach-
tin-, maar het scheen reeds te laat. En
zeker zou zij door de monsterlijk zware
wielen verpletterd zijn, als Irving niet
de tegenwoordigheid van geest had ge
had, toe te springen en haar weg te
sleuren. Hij droeg haar uit het gedrang
zijn hotel binnen en in de hal hield hij
een zenuwachtig snikkend meisje in zijn
armen, dat zwaar tegen hem aanleunde.
Een urn- later zat hij met haar op het
tuinterras. Zij was zichzelf weer meester
en hem uitermate dankbaar. Zonder het
zich bewust te zijn wat hem ertoe be
woog, informeerde hij naar allerlei om
standigheden, die haar betroffen. En
zoo kwam hij te weten, dat zij Dorian
Milton heette, een wees was uit een
officiersfamilie en als secretaresse werk
zaam was bij een rijken pliilantroop in de
buurt van Oakland. Het was een banale
geschiedenis, maar die Irving hevig
interesseerde.
Zij dineerden dien avond samen en
toen zij scheidden, stonden zij even hand
in hand in den tuin van Dorian's hotel.
„Nu heb ik u, geloof ik, nog niet eens
bedankt'voor mijn redding," zei Dorian
met een lach, doch niettemin heel
ernstig. „Ik voel me erg aan u verplicht
en ik wou dat ik een middel wist, om
u te doen voelen hóé dankbaar ik ben."
Irving zag dat knappe gezichtje voor
zich en voelde een driest verlangen op
komen. „Dat kan je," zei hij met een
verteederde stem. „Geef me maar één
kus van je.
Hij betwijfelde, of zij het doen zou en
het scheen ook, dat zij lachend wilde
weigeren. Maar Irving drukte haar hand
en dat verlangen naar een kus legde een
smeekende uitdrukking in zijn blik. Zij
ving dien blik op en overwon haar aar
zeling. Zij kuste hem en onmiddellijk
daarop vluchtte zij. Niet uit verlegen
heid, maar omdat zij een onweerstaan-
baren drang in zich voelde opkomen,
eens hartelijk te lachen. De gedachte aan
Phineas Parson was bij haar opgekomen
én aan de verwachtingen, die hij aan
haar zonderlinge zending had vastge
knoopt. Hij zou er vreemd van hebben
opgekeken als hij had geweten, dat zij
het doel, waarmee zij op reis gezonden
was, misbruikte om zich te laten kussen
door een zekeren meneer John Clarkson.
De volgende dagen gingen voorbij
als in een droom, 's Morgens liep Dorian
eenige uren lang te informeeren naar de
verblijfplaats van Irving Parson. In
Sacramento had zij van den hotelportier
gehoord, dat de neef van Phineas Parson
naar Soledad vertrokken was zijn
koffer was althans naar die plaats ge
zonden. Maar dat hij zélf zich in Soledad
ophield moest nog blijken -nergens
was de millioenen-erfgenaam te vinden...
Den middag en den avond bracht zij
steeds in het gezelschap van John Clark
son door. Zij wist nu dat hij advocaat
was en de eerbied, dien men hem in zijn
hotel bewees, had bij voorbaat alle wan
trouwen uitgesloten. Als zij van elkander
scheidden, vróég John Clarkson niet
meer om een kus, maar hij nam er een.
En als zij 's avonds voor den spiegel
stond, om toilet te maken voor den
nacht, fluisterde zij wel tienmaal altijd
dezelfde woorden tegen haar spiegel
beeld „En tóch is het heerlijk van
iemand te houden.
Het was natuurlijk Phineas Parson,
die den droom verstoorde.
„Hoe zit dat nu schreef hij met
hanepooten van letters. „Krijg ik nu
eindelijk eens wéar voor m'n geld f Je
bent nu al twaalf dagen weg en nóg
heb ik niet gehoord, dat je dat stijf
koppig eind familie van me opgespoord
hebt. Soledad is toch waarachtig zoo
groot nietIk heb je toch gezegd, dat
hij zich óók wel Alfred Smith noemt.
Kijk nog eens naar hem uit en neem
anders een detective in den arm. De
kosten zijn voor Phineas Parson."
Toen zij dien brief gelezen had.
schaamde zij zich. Zij was dolblij geweest
toen Phineas Parson haar uit tien
duizenden sollicitanten uitverkoren had.
om voor weinig werk véél geld kwijt te
raken en hij was altijd bezorgd en goed
voor haar geweest. En nu bedroog zij
den ouden man zoo. Want dit was het
goede woord bedriegen. Hij had haar
uitgezonden, orn haar neef Irving te
winnen - ja zeker, dat was óók het goede
woord. En juist omdat zij niet geweigerd
had, had zij thans open kaart moeten
spelen.
Irving zag dien middag terstond, dat
er iets aan haperde. Hij had zich juist
voorgenomen dien dag heel die menigte
dwaze woorden te zeggen, waarvan zijn
hart zoo overvol was een heimelijke
handdruk en een kus waren toch eigen
lijk al te zwijgende uitingen van het
gevoel, dat in hem omging. Hij was ten
volle overtuigd van Dorian's oprecht
heid waarom zou hij dus niet spreken
en de comedie, die achter zijn naam ver
borgen lag, opgeven f
„Je hebt iets," begon Irving plotse
ling, met een onbestemde vrees, dat hel
iets ellendigs zou zijn.
Dorian haalde diep adem. „Ja, ik héb
iets, maar dat moet ik niet mezelf uit
vechten," zei ze. „Als ik vandaag anders
ben, neem het me dan niet kwalijk.
Johnny .Wees jij maar gewoon, misschien
vergeet ik het dan even."
„Neen zei Irving beslist. „Ik heb
óók iets te zeggen, maar ik zal niet
spreken, voor ik dat van jou weet. Zeg
het me maar als je zorgen hebt, kan
ik je misschien helpen."
,,'t Is niets," zei ze met een zenuw-
achtigen hik. „Weet je ik voel wat
zelfverwijt.
„Waarover vroeg hij meedoogen-
loos.
,,'t Is zoo moeilijk uit te leggen, zie je,"
zuchtte Dorian. „Het gaat om een ouden
man, die héél goed voor me is en dien ik
eigenlijk bezig ben te bedriegen. Zal je
niet boos worden, als ik je alles vertel
Neen Nu, ik ben eigenlijk hierheen
gezonden? oin Irving Parson weet je
wel, den erfgenaam van de Parson-
millioenen. De oude heer wilde, dat ik
met dien Irving trouwen zou, begrijp
je, en
Irving bleef staan. „Watzegje?"
bracht hij verbaasd uit.
Dorian knikte. „Zoo is het," zei ze, „ik
hoop, dat je niet boos wordt, Johnny."
Tóón volgde het heele verhaal en zij
eindigde met een ingehouden snik. ,,'k
Vind het zoo ellendig voor dien ouden
man, zie je. Ik durf het hem haast niet
te schrijven. En ik ga vast niet terug,
voor hij me vergeven heeft
Irving Parson zei de eerste minuten
niets. Er knaagde iets aan zijn hart, om
den ouden man daarginds hij dacht
aan zijn eenzaamheid en aan het vele.
waarin hij min of meer jegens hem tekort
geschoten was. En toen dacht hij aan
wat hij hem te danken had een levens
lang geluk. Hij was nog jong genoeg, om
niet alle zelfbeheersching terstond bij de
hand te hebben.
Hij legde een arm om Dorian's hals
en zijn stem trilde. „Het is maar beter
den ouden man niet langer in het on
zekere te laten, lieveling," zei hij. „Die
Irving Parson ben ik.
In den laten avond floot er in de verte
een trein. En die scheidde hun beken
tenissen en zachte droomen.
De voorname degelijke smaak, de
absoluut betrouwbare kwaliteit en de keurige af
werking zijn de voordeelen van Bleyle, de bij
zonder hygiënische en practische tricot-kleeding.
V raagt het adres van den dichtst bi jzijnden leverancier aan L-Zaalberg. Victorialaan 1 a. Wassenaar
Gr. strooibus 50 Cts., KI. strooibus 30 Cts. Navulzakjes 35 cent maken het gebruik voordeeligerl
door regelmatig gebruik van Vasenol Wond- en
Kinderpoeder en Vasenol Wond- en Kindercrème.
Oe Vasenol preparaten bieden door hun gehalte
aan vethoudende bestand dealen, welke in samen
stelling overeenkomen met de huidorganen, een
betrouwbare bescherming tegen huidaandoenin
gen en voeren de, zich nog in een toestand van
onrijpheid bevindende huid waardevolle stoffen
toe, welke voor den bouw en de voeding
