Z4Ü
DIEREN VINDEN HUN HUIS!
Ba a k
T Ml E
Ba a
Ka a
1
SUNLIGHT ZEEP, NEERLANDS BESTE ZEEP KWALITEIT IS THANS BINNEN IEDERS BEREIK
DE PRIJS IS VERLAAGD, HET GEWICHT VERHOOGD; DE GESCHENKENBONS BLIJVEN GEHANDHAAFD
15
Het zijn heusch niet allemaal postduiven en
poesen, die met verwonderlijk instinct van
grooten afstand hun huis weten terug te
vinden. Allerlei andere dieren hebben blijk
gegeven van hetzelfde talent.
Een bewoner van Wakefield, Mass., had een groote
pad in zijn tuin hij had er vriendschap mee gesloten
en het beest Teddy genoemd. Eens kreeg hij 't in
zijn hoofd, te probeeren, of 't beest den weg naar
huis zou vinden, als hij 't een flink eind weg bracht.
Hij gaf Teddy een label met zijn naam aan den poot,
deed hem in een doosje en ondernam er een treinreis
mee, via Boston, 15 km. ver. 's Avonds tien voor elf
deed hij 't doosje open. Teddy knipoogde tegen de
booglampen, als om richting op te nemen, keerde
zich toen zonder aarzeling om en ging op stap. Hij
wipte langs het trottoir voort. De eigenaar volgde
hem, tot hij een hoek om en een brug over was, en
zich in rechte lijn naar Wakefield had gericht. Het
was toen elf uur :s avonds.
Den volgenden avond kwart over zes stond hij zijn
tuin te bespuiten, toen een stoffige pad, met een
houtje aan zijn achterpoot, het pad op kwam huppe
len. Hij ging onder de kraan staan en genoot een
druppel-douche. De eigenaar keek op de. label. Het
was inderdaad Teddy.
Een zekere John Burroughs ontving eens een
woerd van een boerderij, 3 km. van zijn huis. Het
dier werd gebracht in een zak. Een dag en een nacht
werd het opgesloten gehouden met twee eenden, en
toen 't vrijkwam, richtte het den kop huiswaarts
met de eenden wou het niets te maken hebben. Na
vier dagen besloot Burroughs, het beest vrij baan te
geven en 't in 't oog te houdenhij liet het dus kalm
zijn erf afwandelen. De vogel sloeg aanstonds de
goede richting in, en kwam op den weg. Daar werd
hij bang gemaakt door een hond, vluchtte, maar
kwam terug op den weg, en na een bad in 'n vijvertje
stapte hij standvastig op zijn dool af. Dicht bij
zijn huis sloeg hij een verkeerde laan in, maar hij
voelde weldra zijn fout en ging naar den weg terug.
Toen hij bekende punten in het landschap zag, rende
hij naar huis.
De beroemde reis van Bobbie, een collie met een
inslagje van een Schotschen herder, een reis van
4500 km. door de Vereenigde Staten, zou ongeloofe-
lijk zijn, als die reis niet terdege gecontroleerd was.
Toen Bobbie twee jaar oud was, nam zijn baas hem
mee van zijn huis in Silverton, Oregon, naar WohJott,
Indiana. Te Wolcott werd de collie door een troep
vreemde honden aangevallen en de stad uitgejaagd,
dus toen de baas naar huis ging, kon hij Bobbie niet
vinden. Een half jaar later, in Februari, kwam Bobbie
zich aan zijn woning te Oregon melden.
Op zijn reis had hij het Rotsgebergte doorwandeld,
midden in den winter, en tal van breede rivieren vol
ijs overgezwommen eens was hij, om niet vast
gehouden te worden, 's nachts van een brug in de
Missouri gesprongen. De vriendelijke menschen, die
hij tot gastheeren koos, zoo vaak moeheid hem d wong,
onderdak en rust te zoeken, trachtten herhaaldelijk
hem te houden, maar Bobbie was niet af te brengen
van zijn eenige plan zijn baas terug te vinden.
Zoodra hij zijn voeten weer kon gebruiken, richtte hij
zijn neus westwaarts en vervolgde hij zijn schijnbaar
hopelooze pelgrimage. Eens kwam hij, half suf, in de
kar van een hondenvanger terecht en werd hij oost
waarts meegevoerd maar nauwelijks ging zijn kooi
open, of hij drong door een menigte menschen heen
en holde naar het westen, in rechte lijn 750 km.
afleggend in zes dagen tijds.
Een onderzoek bracht aan 't licht, dat Robbie de
eerste 3 maand in cirkels rondliep, waarbij hij
1500 km. aflegde, doch slechts 300 km. naar 't
westen opschoot. Den weg, waarlangs hij oostwaarts
was gereden, heeft hij nooit overgestoken of zelfs
maar genaderd. Hij ging dus puur op richting af.
Door getuigenissen van menschen, die hem gezien
of geherbergd hadden, is de heele tocht nagegaan en
geboekstaafd. Toen de geschiedenis in de kranten had
gestaan, kreeg Bobbie'n gouden halsband, medailles
en cadeaux uit Engeland, Australië, Frankrijk en alle
doelen van Amerika zelfs werd hij met de sleutels
van de stad Vancouver (Britsch-Columbia) vereerd.
Het verhaal is later in boekvorm verschenen.
Een bewoner van een merengebied verkocht een
jong varken aan een boer aan den overkant van het
meer. Hij bracht het dier over den weg, die om het
moer heen liep een afstand van ruim 10 km. Den
volgenden ochtend was het zwijntje terug bij zijn
moeder. Het dier had 1% km. gezwommen. Wan
delen langs den weg dmirde hem te lang.
Twee jongelui, die goud zochten in de Colorado-
woestijn in Californië, district Virginia Dale, vingen
een paar schildpadden, boorden gaatjes in de randen
van hun schilden en bonden ze in hun kamp aan een
paal. Geruimen tijd later wilden de twee jonge man
nen naar huis, naar San Bernardino, op een afstand
van een 250 km. achter twee bergruggen gelegen. Zij
besloten, de schildpadden mee te nemen. De dieren
werden in een dichtgeweven gonjezak gedaan en op
den rug van een ezel geladen. Het is haast niet
mogelijk, dat de gevangenen iéts van den weg hebben
kunnen zien. Na aankomst te San Bernardino werden
de schildpadden weer aan een paal gebonden en
bleven daar weken lang.
Op een ochtend echter was één van de twee ver
dwenen en niet meer te vinden. Weken later keerden
de jongelui naar hun arbeidsveld terug. Ongeveer
halverwege, hoog in den Morongo-pas, die over den
tweeden bergrug in den weg naar Virginia Dale voor
komt, troffen zij de vermiste schildpad, die op weg
was naar huis Het gat in het schild en een paar
krassen van een mes bewezen stellig, dat 't hetzelfde
dier was.
De Fransche geleerde Fabre bestudeerde het
riclitingsgevoel bij wespen. Hij bestreek de buikjes
van een twaalftal wespen met een witte kleurstof,
deed iedere wesp apart in een kartonnen kokertje en
bracht ze toen 3 km. van het nest.
Toen de wespen vrij werden gelaten, vlogen zij in
verschillende richtingen weg. Vijf uur later ging
Fabre in het nest kijken, en vond hij vier wespen,
wier lichamen met de witte verfstof bestreken waren;
en't duurdeniet lang, of ook de andere kwamen thuis.
UN LIGHT ZEEP SIN D S 5.0
N LIGHT ZEEP SINDS 5 0
U N LIGHT -ZjE EP SIN
NI LIGHT ZEE.
UNLIGHT
SUNLiG HÉT"
S U N Ij 1 G H
SUN L I
S U N U I G
SUNL IG
S U N d IG H
SUNLIGHT
N iffsHT ZEE
SUNLIGHT
J A AR ONOVERTROFFEN. SU
AAR ON O VER
NOVER Tm«^
EEN
SUNLIGHT
IGH T
I
Bovcn*
d(VVerc iU>V be\a"<Jr,'lV
f 1
ZEEP
ZEEP!
ZEEP f
10.0 00
10.0 0 0
1 0.000
00
ZUIVERHEIDSWAAR
H E
R H E J
R H
ZUIVERHEIDSWAA
ZUIVERHEIDSWAAI
Z UIVE RH EI
UIVERHEI
HEI
i»V»9w
O l,,Cer
L<>
„«f*"*
_LtP SINDS 50
SUNLIGHT ZEEP SINDS 50
SUNLIGHT ZEEP SINDS 50
Ja
JAAR
JAAR ON
JAAR O N O V
AAR ONOVEF
AR ONOVEF
J X A R O N V E R
JAAR NOVER
JAAR O NO VER
JAAR ON O V i r 'O F F E N SU
JAAR O N O V ER TROFFEN. SU
JAAR ONOVERTROFFEN. SU
D S W A A R
lO
R G.
D S W A A R
lO
R G.
D S W A A R
SO
R G.
D-SWAARI
5 O
R G.
ÊSWAAR!
SO
R G.
A R
10
R G.
10
R G.
io
R G.
3 O
R G
10
R G
KA A
1 O
R G
BORG.
ZEEP f
ZEEP i
ZEE P I
10.000
10.0 00
10a
ZUIVER-
ps O R G
rARBORG.
