Zeeuwsche Sport
liet elftal rati Ylissingeii, dat dit jaar een 20-jarig jubileum vierde, maar de
competitie blijkbaar met wat plankenkoorts begon.
Onze 2e-klassers. De Zeeuwen, het jongste elftal ran 2A, versloegen hun oudere
clubgenooten van Vlissingen met 2-0.
Een der Goesche spelers heep bijna geluk.
Het wielercriterium van Scheveningen heeft
navolging gevonden in diverse wielercri-
teriums op alle mogelijke en onmogelijke
plaatsen in ons land. Er zit steeds de illusie voor
van een resultaat als in Scheveningen, maar het
komt steeds anders uit. Ook Vlissingen heeft zeker
geen zware finantieele overschotten opgeleverd. Wij
hebben de zaak echter te bekijken uit den sport-
hoek en dan moet gezegd worden, dat ook op dat
punt nogal wat aan te merken is. Om te beginnen
het circuit. In het begin van vorige week werd voor
het eerst officieel de N.W.U. in de zaak betrokken,
althans de regionale officials, die zich genoodzaakt
zagen het oorspronkelijk uitgestippelde parcours
af te keuren. Een herkeuring door de eerste des
kundigen van de N.W.U. leverde hetzelfde resultaat
op en Zaterdagmorgen was de te rijden ronde nog
niet in orde, zoodat we tenslotte den secretaris van
de N.W.U.-technische commissie met schop en hamer
aan het werk zagen om de zaak in goede banen te
leiden. Men mag in Vlissingen de N.W.IT. dankbaar
zijn, dat een stel flinke, krachtige N.W.TJ.-leiders de
taak van de technici, die bij de organisatie betrokken
waren, hebben overgenomen, anders was het geheele
criterium in het honderd geloopen. Al doende leert
men en zoo zal dan ook hopelijk volgend jaar een
herhaling van het criterium tot betere resultaten
leiden. Men bestede daarbij dan ook nog eenige aan
dacht aan een verlenging van het parcours, dat nu
te kort was, vooral voor de profs en onafhankelijken,
die de 1600 meter in een recordtijd draaiden, waar
door onaangenaamheden en onordelijkheden zijn
ontstaan, welke zeker hadden kunnen worden voor
komen bij een langer parcours, al moet gezegd, dat
ook de jury haar taak niet vervulde zooals het
behoorde.
De vlakke boulevards met 'n steilen afrit, onmid
dellijk gevolgd door een muilen zandweg met steilen
klim, maakten het parcours zwaar. Wat men vaak
ziet bij wegwedstrijden, het overspringen van het
eene peloton in het andere, was hier ten eenenmale
uitgesloten. Daardoor kwamen de sterkere renners,
De keeper van Goes redt.
Een schermutseling in het veld tij
dens den wedstrijd Goes-Middelburg.
GoesMiddelburg 03. Goes moest de
meerderheid erkennen van Middelburg,
dat dit jaar blijkbaar heel wat van plan
is. Goes doet een vergeefschen aanval
op de Middelburg-veste, die door den
keeper en de backs stevig werd verdedigd.
eenstemmig kon worden over de
vraag, welke van de gelapte renners
moesten afstappen en welke niet. Het
eind van 't liedje was, dat 'n dertig
tal renners, gelapten en koploopers
door elkaar, op de finish afstoven.
De gelapten deden maar alsof de 60
ronden er opzaten, hoewel zij één
en twee ronden achter waren. Op
een moment besliste de jury maar op het reageeren
van de renners „hij rijdt door, dus hij zal nog
wel een ronde moeten rijden."
Een schoon duel heeft de aanvang van den wedstrijd
te zien gegeven, toen Franken begon met een flinken
ruk aan het peloton te geven en er reeds direct in
slaagde flink uit te loopen. Driessche en de Rijck
lieten hem echter niet gaan en in enkele ronden was
het hoofdgroepje tot drie renners aangegroeid. Bras
penninx jr., Valentijn jr. en Dictus bleven in de
buurt en spoedig ontwikkelde zich tusschen deze
twee drietallen een felle strijd, waardoor het hoofd
peloton spoedig ver achter raakte. De favorieten
van de course zooals v.d. Ruit, Gommers e.a. hadden
te laat bemerkt, dat hier de beslissing werd uitge
vochten en toen zij met het onmogelijk zware
achtervolgingswerk begonnen, was het pleit al be
slecht. Toen kreeg men de poppen aan het dansen.
In de kopgroep begon een gevecht om de eerste
plaats tusschen de Rijck en Braspenninx jr., terwijl
de staart steeds afzakte. De geheele kermis liep door
elkaar en uit was het met de eerst zoo uiterst spor
tieve en spannende sfeer. De slapheid van de jury
was oorzaak, dat er tallooze renners in het parcours
zaten, die allang er uit hadden moeten zijn en daar
door werd het slot, dat zoo enerveerend had kunnen
zijn, vermoord. Leo de Rijck werd tot winnaar
geproclameerd, o.i. terecht, terwijl van Hassel twee
was en Braspenninx derde. De jury bestond uit een
aantal groote onbekenden, die men waarschijnlijk
meer deskundig achtte, omdat zij van verre kwamen.
Zou het een volgende maal niet eens met een aantal
flinke serieuze Zeeuwen te probeeren zijn Die zijn
beslist ook zoo flauw niet. De organisatoren hebben
veel kunnen leeren, hopelijk doen zij er een volgende
maal hun voordeel mee, want wij willen deze course,
welke zoo mooi zou kunnen zijn, heel graag ieder
jaar weer zien verrijden.
die als altijd gemeend hadden de kat eens uit den
boom te kunnen kijken, bedrogen uit, want toen zij
in de gaten kregen, dat degenen, die het veld zoo
meedoogenloos uit elkaar hadden gerukt, het gin
gen meenen met hun koploopen, was het te laat.
Er was geen kans om meer in te loopen en zoo kon
het ook gebeuren, dat de hoofdgroep met een snel
heid van ruim 40 km. spoedig verschillende renners
begon te lappen. Dit werd het groote struikelblok
voor de jury, want in plaats van de gelapten onmid
dellijk uit het veld te halen, liet men hen meerijden.
Karei van Wijnendale, de zoo bij uitstek deskundige
Belg op dit gebied, had de leiding, doch gaf deze
over, toen hij bemerkte, dat deze menschen op een
enkeling na niet voor hun taak berekend waren.
Er ontstond meeningsverschil in de jury, die niet
