VERKADE
ClïppËR
De oplossing van een puzzle
U proeft
het direct
CHOCOLADE
F10.30
1*0.40
FL0.55
12
door Roy Brendow
Het is weer Verkade dus
goed en smakelijk. Als er
Verkade op een artikel
staat, dan kunt U overtuigd
zijn, dat het goed is. Dat
geldt óók voor chocolade.
Proeft U zelf maar.
3 smaken: naturel,
melk en hazelnoot.
UitNtriH Braia Br
GEEN OUDERWETSCHE
TRAPROEDEN MEER!
Kijk!... ik heb ze vervanj^eii door
deze •Clipper'-traplooperkleinmen.
Geen overlNMiij? werk meer! Hel is
uit (net die plaa^- van roeden
poetsen
Zit eens Hoe mooi zo zlfn I
Zij doen het patroon van den
looper beter uitkomen er komen
g-een krassen op; het is altijd
schoon en netjes. Geen stofnesten
meer!... Ik ben er verrukt over!
Moor, zeg eens, houden ze
den looper goed op zl|n
plaats
En of! Ik heb gezien, dat die
CLIPPER traplooperklemmen
in cinema's, hotels, restaurants,
cafe's.loopersophun plaats houden,
die breeder zijn dan de mijue... en
ondanks het voortdurend heen en.
weer geloop.
Die ''CLIPPER" traplooperklem
men uit één stuk, zonder schar
nieren, veeren, krammen... worden
dooreen enkele schroef vastgezet;
zij kunnen dus onmiddellijk ge
plaatst en weggenomen worden.
EISCH DE ECHTE "CLIPPER" TRAPLOOPERKLEMMEN. Zl|
zlfn voorzlnn van dit fabrlokcmarfc«en "boot".
Do 'Clipper' truploo|M-rkleininen zijn verkrijgbaar in bruin brons,
gepolijst koper, verchroomd.
Verkrijgbaar bij alle behangers, en ijzerwinkels. Zoo ge ze niet
vindt, vraag dan het adres van den dichtslbijzijnden winkelier aait:
W. A. TOLEDO,
BILDERDIJKSTRAAT 125, DEN HAAG
Telefoon 394221
TRAPLOOPERKLEMMEN
John Slaterv koesterde niet de minste
vrees voor een herkenning, toen hij
na een afwezigheid van negen jaren
in Valparaiso aan wal ging en een slok
nam in „El dia de Reyes'".
Sinds een zekere Bower hem zes jaar
geleden bij een twist aan boord met een
mes had bewerkt, was hij voor zijn
beste vrienden zoo goed als onherken
baar geworden en daarenboven had het
ongeregelde zeemansleven in die negen
jaren eveneens een beduidende ver
andering in zijn uiterlijk aanzien teweeg
gebracht.
Het was dus zonder eenige vrees, dat
hij de lage, berookte gelagkamer bin
nentrad van het zeemanshotel met den
weidschen naam. Waarom hij nu juist
hier zijn intrek nam voor den nacht, zou
hij niet hebben kunnen zeggen. Mis
schien was het, omdat „El dia de Reyes"
in de Zuid-Amerikaansche havens den
naam had, het eenige hotelletje in Val
paraiso te zijn, waar een zeeman zich
thuis kon voelen misschien ook ge
hoorzaamde hij onbewust aan de onge
schreven wet, die zegt, dat een misda
diger zich altijd weer aangetrokken
voelt naar de plek, waar hij zijn misdaad
beging. Om het even John Slatery
was er en hij had aardig wat dollars op
zak.
Het liep reeds tegen donker en er was
niemand aanwezig dan een jonge buf-
fetbediende. John Slatery bestelde een
glas rum en ging zitten.
„Kan ik hier ook logies krijgen V'
vroeg hij, alsof hij een vreemde was.
„Zeker, meneer," antwoordde de
bediende in slecht Engelsch. „Zoolang
u wilt."
„Voor één nacht," zei John Slatery.
„Meneer is zeeman," glimlachte de
bediende. ..De „Cantos", als ik vragen
mag f"
John Slatery knikte en de ander her
nam met. kennis van zaken „Nieuwe
schuit vorig jaar pas van stapel
geloopen, nietwaar
„Jawel, de eerste reis," zei John Sla
tery. „Welke kamer
„Nummer negen, meneer."
't Was bijzonder toevallig, vond John
Slatery. Toen hij hier negen jaar geleden
was geweest, had men hem óók nummer
negen gegeven. Daar was dat plannetje
toen uitgebroed, dien halfdronken Chi
leen te berooven, met wien hij was uit
geweest. Het was ervan gekomen óók
maar niet voordat hij hem naar de an
dere wereld had geholpen. De geschie
denis had bijna geen indruk meer bij
hem achtergelaten en hij had er niets
op tegen dezelfde kamer weer te be
trekken. Er was trouwens geen enkele
onaangename herinnering aan het ver
trek verbonden de misdaad was in
een ander huis gepleegd.
„Tot vanavond," stond hij op, toen
hij zijn glas geledigd had. Buiten liep
hij de eerste dwarsstraat in aan zijn
linkerhand. Het was niet meer dan een
steegje, met aan weerszijden blinde
m uren. Alles was hetzelfde gebleven in
die negen jaren. Als hij zich op zijn
teenen verhief, kon hij zelfs de brand
ladder weer zien liggen, die de achter
kanten der huizen verbond. Daar was
hij dien avond overgegaan, om van het
balkon van nummer negen in de kamer
van den Chileen te komen. De kleine
expeditie had niet de minste moeite
opgeleverd en geen sterveling was er
getuige van geweest. Er kon trouwens
nooit meer dan eenig vermóéden be
staan, dat de bewoner van nummer
negen aan den moord schuldig was ge
weest. Bewijzen had hij niet achterge
laten en bovendien konden langs die
zelfde ladder ook Anderen de kamer van
het slachtoffer zijn binnengedrongen
zelfs vanuit de steeg.
Ja, hij had dien nacht voor een puzzle
gezorgd, die de politie aardig wat te
denken zou hebben gegeven en waarvan
de oplossing lang niet gemakkelijk was...
John Slatery bracht een plezierigen
avond door. Tegen elf uur keerde hij
naar „El dia de Reyes" terug, om te
gaan slapen. Behalve de huffetbediende
zat er thans ook een bezoeker in de
gelagkamer iemand met een heer
achtig voorkomen en van ongeveer
dertigjarigen leeftijd. Hij groette John
Slatery beleefd zooals alle Zuid-
Amerikanen, als zij met een vreemde
in aanraking komen. John Slatery
bestelde nog een slaapmutsje, en een
opmerking van den bediende werd aan
leiding voor een geanimeerd gesprek.
De andere bezoeker bleek ook gevaren
te hebben, doch reeds tien jaar geleden.
„Sindsdien getrouwd," voegde hij er
met een verklarenden glimlach aan toe.
„Hoe vindt u Valparaiso Al eens
eerder hier geweest
„Wel in de haven nooit in de stad,''
antwooi'dde John Slatery voorzichtig
heidshalve.
„Dan hebben ze u ons hotel zeker
aanbevolen t" merkte de bediende met
een bescheiden glimlach op.
„Jawel, ik hoorde ervan aan boord."
zei John Slatery.
De bezoeker knikte. ..El dia de Reyes"
is bij alle zeevarenden van de Westkust
bekend. Dat was vroeger al zoo. Er
komen wel meer Engelschen hier. Een
jaar of wat terug zijn ze eens 'n tijdje
weggebleven. Dat was na dien moord
op Moreno Maros weet je nog, Petro?"
„Een moord t" vroeg John Slatery.
..Hier in dit hotel V' Zijn stem verried
nauwelijks eenige nieuwsgierigheid,
maar gespannen wachtte hij het ant
woord af.
„Neen, in een huis hier aan den ach
terkant. Moreno Maros zat tamelijk
goed bij kas. Op een morgen werd hij
dood op zijn bed gevonden en zijn geld
was verdwenen. Het gebeurde toevallig
in een nacht, toen zijn vrouw en zijn
zoon van huis waren. Naar men zegt,was
hij dien avond tevoren flink uitgeweest
en dAarin zal de verklaring wel liggen,
dat hij geen onraad bemerkt heeft en
zich niet heeft verzet, toen hij aange
vallen werd."
„En de dader informeerde John
Slatery, toen de ander zweeg.
„Nooit bekend geworden. Ze hebben
een tiental ongunstig bekend staande
personen aan den tand gevoeld, maar
spoedig weer losgelaten. Ze verdachten
ook een paar zeelui, die hier dien nacht
geslapen hadden, maar die waren alweer
vertrokken, toen de misdaad ontdekt
werd. Maar daArdoor kwam het hotel
eenigen tijd in een kwaden reuk te staan,
begrijpt u Een zeeman voelt zich niet
thuis in een huis, waar de politie hem
voortdurend op de vingers kijkt."
„Geef hem ongelijk," lachte John
Slatery en daarop begon hij over iets
anders. Het was, zooals hij altijd had
gedacht - de geschiedenis was een
onoplosbare puzzle gebleven voor de
politie.
Een half uur later ging de bezoeker
heen en John Slatery begaf zich naar
kamer negen. De bediende ging hem
voor, knipte het licht aan en wenschte
hem wel te rusten. Toen de deur gesloten
