SANATOGEI
Levenskracht
Nieuwe
Er is niets prettigers
voor een moeder dan te weten,
dat haar kinderen goed en vlot ge
kleed zijn. Alle wenschen worden
door het merk Bleyle vervuld, want
het vereenigt kwaliteit, aardige
modellen en voordeel ige prijzen.
ook voor U
13
was, keek hij eens rond. De kamer maak
te weer precies denzelfden indruk op
hem als vroeger het kwam hem zelfs
voor, dat er in die negen jaren letterlijk
niets aan veranderd was. Hij herinnerde
zich bepaalde voorwerpen en zelfs de
kleur van het ledikant en de bedsprei.
Nieuwsgierig hoe het er thans aan den
overkant uit zou zien, deed hij het lieht
uit en wierp de balkondeuren open. Het
was een donkere nacht evenals toen.
Maar niet zóó donker, of hij kon zich
weer goed oriënteeren. Hier vlak voor
hem lag de brandladder, die de tegen
over gelegen balkons verbond.
In dien bewusten nacht was hij langs
deze ladder op het balkon van Maros'
huis gekomen. Hij had geweten, dat hij
daar sliep en dien nacht alleen in huis
was juist het feit, dat zij overburen
waren, was in den loop van een toeval
lig aangeknoopt gesprek de aanleiding
geweest, dat zij de rest van den avond
samen hadden doorgebracht. De Chileen
had dikke bundels Engelsch en Ameri-
kaansch bankpapier bij zich hij was
groothandelaar in fruit, had hij verteld.
Toen was het plan bij hem gerijpt hem
te berooven. En 's nachts was het
inderdaad tot uitvoering gekomen.
Alles was veel gemakkelijker gegaan
dan hij het zich had kunnen voorstellen.
De balkondeuren stonden open, zoodat
hij zonder gerucht de kamer was binnen
gegaan. De ander lag echter gekleed
op bed en daardoor was hij genoodzaakt
geweest het mes te voorschijn te halen.
Vijf minuten, nadat hij zijn kamer ver
laten had, lag hij alweer in bed eige
naar geworden van ongeveer negendui
zend dollar aan bankpapier. En geen
haan had zijn naam ooit uitgekraaid in
verband met den moord in Engeland,
noch in Amerika.
John Slatery keek naar de overzijde.
Het scheen hier een gewoonte te zijn met
geopende balkondeuren te slapen, want
thans stonden ze eveneens wijd open.
Precies als in dien nacht. Alles was trou
wens weer zooals in dien nacht zijn
kamer, de duisternis en de stilte in den
omtrek. Als hij niet zeker geweten had,
dat Moreno Maros dood was, zou hij zich
negen jaar terug hebben kunnen wanen.
Terwijl hij zoo stond uit te kijken,
voelde hij zich moe worden. Ook kreeg
hij hoofdpijn een gevolg van de
slechte whisky, die de bediende hem
voorgezet had. Hij had er een vreemd
smaakje aan geproefd ze hadden in
Valparaiso een royale hand van verval-
schen. Hij sloot de balkondeuren, keek
nog eens 'n keer de kamer rond en kroop
eindelijk in bed. Bijna terstond viel hij
in slaap
Toen John Slatery wakker werd, was
het klaarlichte dag. De zon scheen in
de kamer en stond reeds zóó hoog aan
den hemel, dat hij begreep zich te heb
ben verslapen. Hij had het warm en
baadde in zijn zweet. Met eenige moeite
verhief hij zich in zittende houding. Zijn
spieren waren stijf en zijn leden zoo
zwaar als lood.
„De duivel zal ze halen met hun ver-
valschte whisky," knorde hij halfluid,
terwijl hij een poging deed om op te
staan. Eensklaps staakte hij die poging
het viel hem in, dat hij zwaar ge
droomd had. Iets van die oude geschie
denis.
Toen hij zich inspande, kon hij zich
alles bij stukjes en beetjes weer herin
neren. H jj had gedroomd, dat hij midden
in den nacht was opgestaan en zich ge-
ruischloos had aangekleed. Toen had hij
de balkondeuren geopend en was over
de brandladder naar het huis aan de
overzijde geloopen. Daar was hij zonder
gerucht op de tafel toe geslopen, had
naar kleeren gevoeld en vervolgens de
stoelen geïnspecteerd. Kleeren vond hij
echter niet, maar wel het bed in den
hoek. Toen had hij het mes uit zijn zak
gehaald en toegestoken
Hij wilde er niet meer aan denken
en stond met moeite overeind. Wijd
wierp hij de balkondeuren open. De
frissche lucht, die het vertrek binnen
stroomde, verjoeg terstond het gevoel
van onpasselijkheid, waarmee hij was
opgestaan. Hij keek naar den overkant
daar stonden de balkondeuren even
eens open. Maar geen mensch liet zich
zien, hoewel het huis wel bewoond
scheen.
John Slatery dompelde zijn hoofd in
de lampetkom. Het loodzware gevoel
begon uit zijn leden te wijken. Hij keek
op zijn horloge en schrok. Het was hall
twaalf en om twaalf uur moest hij aan
boord zijn. Vlug trok hij zijn jas aan.
greep zijn hoed en betastte werktuig
lijk zijn zakken. Eensklaps fronste hij
zijn wenkbrauwen hij miste zijn mes...
Toen hij even rondkeek, zag hij het
op 't nachtkastje liggen. Open hoe
wel hij het altijd gesloten droeg. En hij
kon zich toch niet herinneren, dat hij 't
gisteravond gebruikt had, of zelfs maar
te voorschijn had gehaald. Heel vreemd.
Na eenig nadenken gaf hij de schuld
aan de vervalsc.hte whisky, dat zijn
herinnering hem omtrent dit punt in den
steek liet. Hij trad naar de deur en wilde
den sleutel omdraaien. Tot. zijn ver
bazing was dat reeds gedaan. Met een
toenemend gevoel van onrust opende
hij de deur. En het volgende oogenblik
deinsde hij terug in de gang stond een
politieofficier met twee agenten en alle
drie bedreigden ze hem met een bron
ning
„Handen op gelastte de politie
officier barsch.
Den kreet van schrik, die John Slatery
naar de lippen drong, kon hij nog in
houden, maar zijn angst was er niet
minder om. In den officier herkende hij
den bezoeker van den vorigen avond
een ontmoeting, die geen bloot toeval
geweest kon zijn. Gehoorzaam hief hij
zijn armen in de hoogte en toen dacht
hij eindelijk aan een protest. Maar hij
hield het in, toen de officier op hem toe
trad. In zijn stem lag een klank van de
hoogste voldoening en in tegenstelling
met den vorigen avond sprak hij thans
onberispelijk Engelsch.
„Opgeknapt van het drankje, dat we
je ingegeven hebben Coca een
aftreksel van de bladeren van de
cocastruik, waarvan de Indianen
het geheim bewaren. Gemeen goedje,
vriend. Het verdooft het gevoel, doch
prikkelt de motorische zenuwen tot
handelen. En het eigenaardigste is,
dat het den mensch in een droomtoe
stand aanzet tot een herhaalde ver
richting van vroegere daden, die door
plaats en omstandigheden in het ge
heugen worden teruggeroepen. Wij heb
ben je vannacht het drama nóg eens
zien opvoeren van negen jaar geleden.
Met dit verschil echter, dat je het
bed aan den overkant thans verlaten
vond."
De politieofficier trad eensklaps nog
een stap dichter op John Slatery toe.
En thans lag er een klank van persoon
lijken haat in zijn stem. „Wij hebben
negen jaar gehoopt, dat de moordenaar
nog eens terug zou keeren naar de plek
van de misdaad. En in dien tijd heeft
er geen onbekende Engelschman of
Amerikaan hier voor het éérst gelogeerd,
of hij heeft met coca kennisgemaakt.
Negen jaar lang heb ik op den dader
geloerd en thans héb ik je eindelijk. Je
mag weten, dat ik het me tot levenstaak
had gesteld negen jaar geleden liet ik
mijn werk in den steek en ben naar de
politie overgegaan. Onthoud mijn naam
Amagos Maros het slachtoffer had
een zoon en die zoon ben ik.
Vraagt het adres van den dichtstbijzijnde!» leverancier aan i /aalhcrg, V ictorialaan la. V. assenaar
Doe zooals die tienduizenden vóór U, die hun ver
moeidheid en zwakte zagen verdwijnen na het gebruik
van Sanatogen en weer door en door gezonde men-
schen werden. Dit is verklaarbaar, want Sanatogen vult
de uitgeputte lichaamscellen met nieuwe levenskracht.
Ga nog vandaag een busje halen om die slapte en
vermoeidheid te verdrijven. Tot uw verbazing zult ge
dan weldra bemerken, dat ge weer even flink als
vroeger zijt geworden.
Het zenuwsterkend voedsel
Moe- en loomheid
verdwenen.
„In het hort kan ik zeggen, dat
Sanatogen mij er boven of>
heeft geholpen. Die ontzettende
moe- en loomheid 's ochtemds
bij' het opstaan is totaal ver
dwenen. Mijn kleur is aan
merkelijk beter geworden en ik
mocht een goede gewichtsver
meerdering waarnemen"
De Heer O. H. T. te Aiieo.
