DE WRAAK VAN BRUNET COUPON PBNA-ARNHEM54P Met één handbeweging een stad in LICHT of DONKER A&tfUU U KUNT DEZE MAN ZIJN! 29 Onder de regeering van Lodewijk XIII, om trent 1630, was er te Auton een afschuwe lijke moord gepleegd. Een liefdadige oude dame, die al leen In een buitenwijk woonde, werd op klaarlichten dag vermoord, en het kastje, waar in zij haar geld en juweelen placht te bergen, werd ver mist. Aangezien zij alle armen der stad bij zich thuis liet komen om hen te helpen, viel vanzelf de verdenking op hen, en speciaal op den allerarmste, den grooten Brunet, een man tusscheu de dertig en veertig, die nog nooit iemand kwaad had gedaan, maar de fatsoen lijke menschen toch schuw maakte door zijn vodden, zijn langen verwaarloosden baard en het luchtje, dat hij door alle hoeken der stad meedroeg, zonder ooit te werken. Men pakte dat soort stakkers in dien tijd niet met fluweelen handschoentjes aan. De politierechter, een ambtenaar, die dezelfde taak vervulde als bij ons de rechter van instructie, liet hem aan stonds arresteeren, en toen hij zijn onschuld be tuigde, bracht men hem regelrecht naar de folter kamer, om hem van het tegendeel te overtuigen. Zóó zocht men toentertijd naar de waarheid. De verdachte werd gemarteld. Als hij bekende, was 't uit hij werd opgehangen. Had hij zielskracht ge noeg om 't uit te houden, dan werd hij onschuldig verklaard en losgelaten. De groöte Brunet kreeg de Spaansche laarzen aan Hij verdroeg de folteringen, die men hem aandeed, met bewonderenswaardige standvastigheid, en tot De foltering der Naar een Spaansche laarzen, oude prent. het einde toe gaf hij den rech ter, die hem ondervroeg, het zelfde antwoord, dat tenslotte de beulsknechten overtuigde ,,Ik ben onschuldig." Hoe strakker de schroeven werden aangedraaid, hoe dui delijker men de gewrichten van de beide knieën hoorde kraken, hoe vaker de onge lukkige, die haast geen adem en geen leven meer overhad, herhaalde ,,Ik ben onschul dig." Er was niets aan te doen de politierechter moest zijn prooi loslaten. De martellaar zen werden losgemaakt, de onschuldige kreeg de bood schap, dat zijn onschuld erkend was en dat hij gaan kon. Maar hij kon niét gaan het martelwerktuig had de knieën van den grooten Brunet ge broken men moest hem naar het ziekenhuis dragen, waar werden afgezet. beide beenen hem Hij stierf er niet aan. Toen hij genezen ontslagen werd, maakte men een paar lompe stukken hout voor hem, om zijn verloren beenen te vervangen, en edelmoedig verstrekte men hem een paar krukken. Toen hij zoo op straat stond, begaf de groote Brunet, die intusschen een levensplan had opgevat, zich regelrecht naar de woning van den politierechter, en hij ging zitten op de steenen bank, die deze voor zijn deur had. Toen de rechter buitenkwam, deinsde hij terug bij den aanblik van zijn slachtoffer. Maar de groote Brunet was niet gekomen, om een misdaad te bedrijven hij nam eerbiedig zijn hoed af, groette den rechter, en met zijn houten beenen en krukken op de steenen tikkendvolgde hij dien naar het paleis. waar hij bureau hield. Toen de ambtenaar buiten kwam, wachtte Brunet hem weer op, en steeds voort- hompelend op zijn krukken, maar steeds eerbiedig, vergezelde hij hem weer naar huis. Ontsteld, bleek van angst kwam de rechter aanstonds voor zijn raam staanZijn vervolger zat daar en scheen geen plan te hebben om weg te gaan. [Ae groote Brunet bracht den nacht door op de bank van den politierechter, en eveneens de vol gende nachten. Het duurde niet lang, of de heele stad sprak er over. Men kwam van alle kanten aanstroomen om den onschuldige, zooals hij genoemd werd, te zien. Maar hij scheen zich niets aan te trekken van de sensatie, die hij veroorzaakte en van de aalmoezen, die in zijn bedelnap neerregenden. Hij bleef de trouwe lijfwacht van den rechter, en geen stap kon deze buiten zetten, zonder het tikkend geluid van het hout op de steenen achter zich te hooren. De lamme was beleefd, bescheiden nooit zei hij een woord tegen zijn gewezen vervolger, dien hij nu op zijn beurt vervolgde maar steeds liep hij hem na, als hij naar buiten kwam, en steeds begeleidde hij hem weer naar huis. Men wou hem verjagen van de steenen bank, die hij tot domicilie had gekozen maar aan alle verzoeken en dreigementen bood hij een eerbiedigen, maar zeer beslisten weerstand. Er werd hem een voldoende inkomen aangeboden, om rustig en zorgeloos te leven, maar ook dit wees hij af hij bleef liever de levende en onomkoopbare ge tuige van de onrechtvaardigheid der menschen. Zoo gingen eenige jaren voorbij geen wet en geen beleid stelde den politierechter in staat, een einde te maken aan die foltering, die honderdmaal erger was dan de Spaansche laarzen. Hij begon te kwijnen van ergernis, van wroeging en zenuwachtigheid hij stierf uitgeput en wanhopig. Toen hij begraven werd, strompelde achter de lijkkist in de eerste rij de man, die door den over ledene zoo wreed en onbillijk verminkt was. Dien dag was het wraakgevoel van den onschuldige geheel bevredigd. Toen de groote Brunet de laatste schop aarde op het lichaam van zijn vijand had zien werpen, verdween hij, en de burgers van Auton zagen hem nooit weer. Voor verantwoordelijk werk een vakkundige kracht! Er zijn tallooze technische beroepen niet een goede toe* komst! Laat PBN A U voor* lichten.PBN A,metz'n bekende ingenieurs, architecten, technici en doctoren, die U bij Uw studie helpen volgens een speciaal lessysteem. Het systeem met persoonlijk contact bij schriftelijk onderwijs! Het sy= steem, dat honderden in Neder= land vooruit hielp! Laat Uw kans niet voorbijgaan, maar vul meteen onderstaande coupon in of schrijf ons een briefkaart, wij geven U gratis advies! De superieure school voor schriftelijk onderwijs! (Dir.E.J. ROTHUIZEN en F.WIND) Zend mij gratis inlichtingen omtrent het lJB\rA systeem .Vaam Adres Stad

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1936 | | pagina 29