Toch nog gesnapt
NEDERLAND STAAT BOVEN-AL
EVERLASTING FABRIEKEX HEEZE
35
door Ked Piiiock
Hallo, halloHier politieradio-omroep
klonk het door de radio in Blokpost no. 48.
,,0p verzoek van de politieautoriteiten van
Regina wordt dé opsporing en aanhouding
verzocht van een onbekend gebleven misdadiger,
die hedenmiddag een banklooper heeft beroofd van
een tasch met twaalfduizend dollar. Hier volgt zijn
signalement.
Pete Dudley luisterde slechts met een half oor
naar die stem. Dergelijke berichten interesseerden
hem niet. Blokpost 110. 48 was de meest verlaten
wachtpost van den spoorweg Halifax-Vancouver. Hij
lag eenzaam tusschen uitgestrekte sparrenwouden
aan den voet van de Rocky Mountains op hon
derden kilometers afstand van de dichtstbij gelegen
stad. Behalve zoo nu en dan een inspecteur van de
lijn zag hij geen andere menschen dan die in de
voorbijsnellende treinen en hij achtte het zoo goed
als uitgesloten, dat een voortvluchtige misdadiger
naar zoo'n eenzame streek verdwalen zou.
Op een avond echter, een volle week later, werd
Pete uit zijn slaap gewekt door een luid gebons op de
deur. Bij het licht van zijn lantaarn zag hij 'n have
loos gekleeden man voor de dein- staan.
„Laat me binnen, ik heb hulp noodig," zei hij ge
biedend. Tegelijk ontdekte Pete een revolver in zijn
hand een overduidelijke aanmaning, om oogen-
blikkelijk te gehoorzamen.
Pete was niet bang en verloor geen oogenblik zijn
tegenwoordigheid van geest. „Kom binnen," zei hij,
in de kamer terugkeerend. Bij het licht van de lamp
keek hij zijn bezoeker nieuwsgierig aan. Het was hem
duidelijk, dat hij met een misdadiger te doen had
en eensklaps viel hem het opsporingsverzoek te
binnen. Het uiterlijk van den man beantwoordde
precies aan het uitgezonden signalement.
„Wat wil je vroeg hij kort.
„De bergen over," blafte de ander. „Ik ben te
moe, om nog langer te loopen en ik moet hier zoo
gauw mogelijk vandaan. Ik heb een locomotief
op de lijn zien staan de ketel is nog warm."
„Een oud beestje," antwoordde Pete kalm. „Ik
schouw er de lijn mee."
„Als zij maar rijdt. Ik wil dat je vuur maakt en
me wijst, hoe ik er ermee om moet. gaan. Goed be
grepen 1"
„Jawel," knikte Pete.
„Het is nu half twaalf we zullen voortmaken,"
zei de man barsch. „Maar éérst wil ik wat eten
wat heb je in huis
„Eten in overvloed, maar niets gereed," glim
lachte Pete. „Geen kruimel brood in huis, wel een
heele schuur vol graan. Als je daar je maal mee kunt
doen Je kan er van krijgen zooveel je lust, ik stook
er toch de locomotief maar mee."
De ander vloekte en keek in de kast. Er was inder
daad geen kruimel brood te vinden
„Schiet maar op blafte hij.
Pete ging gehoorzaam naar buiten. Het was een
stormachtige avond. Op liet korte zijlijntje van den
spoorweg stond een ouderwetsclie locomotief, met
een kleinen tender en 'n trolley. De tender was hoog
opgeladen met goudgele graankorrels.
Pete maakte vuur, wierp ettelijke schoppen graan
op de takkenbossen en kwam van de locomotief af
om de trolley af te koppelen. De ander stond wat
terzijde en verloor geen beweging van hem uit 't oog.
„Ziezoo," zei Pete, terwijl hij naast hem ging
staan, „nu is 't wachten maar op voldoenden stoom.
Als je soms wilt, dat ik een bord pap voor je kook
Eten in overvloed, dat zie je wel. Zonde dat het wordt
verstookt. D'r is brood te veel dit jaar, zie je. Eigen
lijk niet te veel, want er zijn er genoeg die honger
lijden. Maar d'r is zóóveel graan, dat het geen penny
waard zou zijn, als het allemaal aan de markt werd
gebracht. En om den marktprijs niet te bederven,
verstoken ze 't, begrijp je Als ik er soms een bordje
pap van moet koken t"
De ander bromde iets onverstaanbaars en scheen
op het punt te staan 'n handjevol graan in zijn mond
te laten loopen. Maar hij wierp het eensklaps weg en
keek naar Pete.
„Hoe is het zijn we eindelijk klaar t" vroeg hij
barsch.
,,'t Zal wel gaan," zei Pete. „Kijk, zóó moet je
doen om de machine te laten loopen en weer stil te
laten staan
De ander knikte. „Ik zal 't wel vinden. Wijs me
nu nog even je telefoon."
Pete fronste zijn wenkbrauwen hij had gehoopt
de politie in de stad te kunnen waarschuwen. Tegen
die revolver viel echter niet veel in te brengen ge
hoorzaam ging hij den ander voor naar zijn huis.
In minder dan geen tijd had de misdadiger de micro
foon losgeknipt. Toen wendde hij zich naar de deur.
„Het gaat me eigenlijk niet aan, maar je zal er
goed aan doen het sein voor den eersten trein op on
veilig te zetten," zei hij. „Ik kan die locomotief niet
in m'n zak steken, als ik er genoeg van krijg. En blijf
zoo lang binnen, tot ik een eindje weg ben, wil
je 1.
De deur viel dicht en Pete liep naar zijn bed. Daar
onder lag een geweer, maar vóór hij het gegrepen
had, hoorde hij de machine al wegrijden. Hij haalde
glimlachend de schouders op en trad naar buiten.
De machine was al een heel eind weg in den don
keren nacht kon hij duidelijk den vuurgloed in de
verte zien verdwijnen.
Na kort beraad heesch hij het sein op onveilig,
haalde een vierkant zeil uit zijn huis en trok een
dikken duffel aan. Het zeil bevestigde hij op de trolley
en nadat hij zijn geweer genomen had, verliet hij
het huis. Hij zette zich op de trolley, heesch het zeil
in den wind en maakte de rem los. Het volgend
oogenblik zette de platte wagen zich in beweging,
voortgestuwd door den wind, en verdween hij met
een snelheid van twintig kilometer in de richting
van den bergpas.
Het was tegen zes uur in den morgen, dat Pete
Dudley van de trolley stapte. Tien meter verder
stond de locomotief te zuchten. Een eindje daarvan
daan lag 'n gestalte aan den kant, schreeuwend van
de pijn en zich kronkelend als een slang. Het was
zijn bezoeker van dien nacht
Pete liep op hem toe met zijn geweer in den aan
slag. „Eten in overvloed," zei hij met een grijnslach.
„Maar de farmers zijn niet zoo stom dien overvloed
van de hand te doen vóór ze 't ongeschikt hebben
gemaakt voor de consumptie. Sodacaeodylaat staat
er op de zakken,waarin we dien rommel krijgen. Daar
doopen ze de volle zakken in, begrijp je, en dat spul
bevat precies genoeg arsenicum, om je voor 'n
dag of veertien doodziek te maken
*De degelijkheid van eiken recht-geaarden Nederlander is spreekwoordelijk. - En terecht. Al wat
Hollandsch is, is het toppunt van goede degelijkheid. Wat Nederland maakt, is goed gemaakt.
Nederland staat boven-al. Ook in Breikatoen. Everlasting voert den boventoon. Weergaloos
sterk, in ongekende kleurenpracht, een voorbeeld van echt-Hollandsche degelijkheid.
Daarom voor breikatoen: Everlasting, voor breipatronen: „Te Kust en te Keur", het zeldzaam
goed verzorgde handwerkboek, iets ongekends in al zijn fleurige kleurenpracht, dé vraagbaak
van elke handwerkster voor de komende lange avonden.
Voor slechts f. 1.50 wordt dit schitterende boek franco thuis-gezonden. Het is gebonden in
prachtband, een juweeltje, een kunstwerk voor de breiende en hakende huisvrouw.
Bestel nog heden „Te Kust en te Keur- hét boek, dat in de komende maanden elke dame vele
uren van ware handwerkvreugd zal geven.
EVERLASTING FABRIEKEN - HEEZE - (GIRO 14746)
